«Μερικές φορές κλαίω για εσένα μικρούλι». Το συγκινητικό γράμμα μιας μαμάς!
Πόσες φορές πολλές από εσάς τις μαμάδες εκεί έξω έχετε γράψει πράγματα για το παιδί σας σε ένα λεύκωμα ή ημερολόγιο; Σίγουρα πολλές. Πολλές μάλιστα γράφετε έντονα συναισθήματα που καθώς τα σημειώνετε βουρκώνουν τα μάτια σας.
Ένα τέτοιο γράμμα είναι το παρακάτω. Η Άνι Ρενό, είναι μια μαμά τριών παιδιών και blogger που πάντα γράφει ότι έχει να κάνει με τη μητρότητα και τις δυσκολίες αυτής. Διαβάστε παρακάτω το γράμμα της, που το αφιερώνει χωριστά στα παιδιά της. Σίγουρα θα σας συγκινήσει και θα σας κάνει να δακρύσετε όπως έκανε και με εμάς.
«Μερικές φορές κλαίω για εσένα, μικρούλι.
Μερικές φορές κλαίω, γιατί ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος και εσύ τόσο μικρό και ανησυχώ -Ω ναι ανησυχώ!- που είσαι ένα τόσο δα μικρό πλασματάκι, σε ένα τόσο μεγάλο κόσμο.
Μερικές φορές κλαίω γιατί είσαι τόσο μεγάλο και εγώ τόσο μικρή, και όσο εσύ θα μεγαλώνεις τόσο εγώ θα μικραίνω και αχ Θεέ μου ανησυχώ.
Μερικές φορές κλαίω γιατί η αγάπη μου για εσένα είναι τόσο μεγάλη και η καρδιά μου τόσο μικρή που νομίζω -με έναν περίεργο τρόπο- ότι θα σπάσει.
Μερικές φορές κλαίω από τη συγκλονιστική ομορφιά σου.
Μερικές φορές κλαίω από τα συγκλονιστικά κιλά σου.
Μερικές φορές κλαίω γιατί στην προσπάθειά μου να σε αποκτήσω, έχασα ένα μέρος του εαυτού μου, και παρόλο που δεν θα το άλλαζα με τίποτα, μερικές φορές μου λείπει ο παλιός μου εαυτός.
Μερικές φορές κλαίω γιατί το δέρμα σου είναι τόσο απαλό, τα μάτια σου τόσο λαμπερά, η ψυχή σου είναι τόσο φρέσκια και η καρδιά σου τόσο ανοιχτή... και λυπάμαι. Λυπάμαι που η αθωότητά σου θα θρυμματιστεί από τις σκληρές αλλά απαραίτητες εμπειρίες, γιατί όσο κι αν σε βλέπω σαν άγγελο είσαι τόσο άνθρωπος όσο είμαστε όλοι μας.
Μερικές φορές κλαίω γιατί συχνά χρειάζεσαι βοήθεια σε πράγματα που εγώ δεν μπορώ να βοηθήσω και το να μη μπορεί ένας γονιός να βοηθήσει το παιδί του - τώρα το κατάλαβα- είναι τρομακτικό!
Μερικές φορές κλαίω γιατί σαν μαμά δεν έχω άλλη επιλογή από το να φέρομαι σαν σοβαρή μαμά και μερικές φορές «το να είσαι σοβαρή μαμά» είναι πολύ άβολο!
Μερικές φορές κλαίω γιατί είμαι απίστευτα κουρασμένη -όχι νυσταγμένη, κουρασμένη- που δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Μερικές φορές κλαίω γιατί ακούω το Θεό στο γέλιο σου.
Μερικές φορές κλαίω γιατί η ύπαρξή σου φέρνει τόσο μεγάλη ευτυχία που ούτε τα χαμόγελα ούτε τα γέλια μπορούν να την φτάσουν.
Μερικές φορές κλαίω γιατί όλα αυτά -η αγάπη, η αγωνία, η λύπη, η ομορφιά, το ξέσπασμα, η υπευθυνότητα, η ευλογία- είναι πολλά, πάρα πολλά για να τα αντέξω!
Έτσι, μερικές φορές κλαίω για εσένα. Και για εμένα. Και για αυτόν τον μεγάλο κόσμο. Και για χίλιους άλλους τρομερούς, υπέροχους, απεγνωσμένους, όμορφους, γλυκούς και τρυφερούς λόγους που δεν θα μπορέσεις εσύ να καταλάβεις μέχρι να γίνεις γονιός.
Μερικές φορές κλαίω για εσένα, μικρούλι. Με μεγάλα, καθαρά δάκρυα».
