«Έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει», μια μαμά εξομολογείται!

Όταν ήμουν έγκυος, όλοι με «προειδοποιούσαν» για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσω μετά τη γέννα. Ζούσα όλους αυτούς τους δέκα μήνες (ας το παραδεχτούμε, η εγκυμοσύνη είναι 10 και όχι εννέα μήνες) τρομοκρατημένη.

Οι προειδοποιήσεις ερχόντουσαν από κάθε πλευρά, από τη στιγμή που έβγαινα από το σπίτι μέχρι και τη στιγμή που θα γυρνούσα στο σπίτι. Προειδοποιήσεις. Προειδοποιήσεις από παντού για το τι επρόκειτο να συμβεί. Υπήρχαν φορές που ένιωθα σαν φυλακισμένος στην πτέρυγα των θανατοποινιτών, προσπαθώντας να αναγκάσει τον εαυτό του να απολαύσει κάποια μικροσκοπική πολυτέλεια, καθώς οι μικρές χαρές μου θα τελείωναν πολύ σύντομα!

«Κοίτα να απολαύσεις το σύζυγό σου τώρα, γιατί όταν έρθει το μωρό θα αφοσιωθείς μόνο σε εκείνο που δεν θα προλαβαίνεις να έχεις χρόνο μαζί του», «Το σώμα σου ποτέ δεν θα είναι το ίδιο», ή ακόμη χειρότερα, όταν μία από τις γυναίκες γιατρούς μου, μου είπε -όταν της είπα ότι ανησυχώ για το πώς θα είναι η σεξουαλική ζωή με τον άνδρα μου μετά- «Θα χάσεις τα κιλά της πρώτης εγκυμοσύνης, αλλά με τη δεύτερη ξέχασέ το. Θα είσαι τόσο κουρασμένη που δεν θα δε νοιάζει. Απαίσιο!!!»

Και οι αγαπημένες μου, «Κοιμήσου τώρα που μπορείς ακόμη» , «Απόλαυσε την ησυχία τώρα όσο είναι νωρίς», «Φτιάξε τα νύχια σου γιατί δεν θα τα ξανά φτιάξεις σύντομα» και καλύτερο όλων, «Δεν θα έχεις ποτέ χρόνο για να κάνεις ντουζ». Αλλά με όλες αυτές τις τρομακτικές προειδοποιήσεις τους, με έκαναν να πιστεύω ότι πρόκειται να έρθω αντιμέτωπη με τη συντέλεια του κόσμου, ξεχνώντας να με προειδοποιήσουν, για το τι πραγματικά θα είχα να αντιμετωπίσω.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι μετά από όλες αυτές τις ώρες του τοκετού (όπου τις μισές τις πέρασα με επισκληρίδιο και δεν κατάλαβα τίποτα), η πρώτη φορά που θα έβλεπα το πρόσωπό της, η καρδιά μου θα έβγαινε από το στήθος μου και θα έπεφτε στο πάτωμα.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα έκλαιγα από χαρά, ανεξέλεγκτα!

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει, για τα συναισθήματα που νιώθει μια γυναίκα μόλις κρατά στα χέρια της το νεογέννητο μωράκι της.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα ήθελα πολύ περισσότερο τον άντρα μου, επειδή θα ήταν ο πατέρας της κόρης μου. Ότι θα ξέχναγα κάθε τσακωμό και κάθε διαφορά που μπορεί να είχα με τον άνδρα μου και το μόνο που θα με ένοιαζε θα ήταν τα αστεία ονόματα που θα θέλαμε να δώσουμε στη μικρή μας.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα κρυφάκουγα, τη στιγμή που θα άλλαζε την πάνα ο άντρας και θα προσπαθούσε να μάθει στη μικρή να λέει τη λέξη μπα-μπά.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι αν έτρωγα σωστά, υγιεινά και είχα μια σωστή σειρά στα γεύματά μου, θα μπορούσα να παράγω περισσότερο γάλα.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι δεν θα ήθελα να κάνω δίαιτα γιατί η δική της υγεία θα ήταν πάνω από όλα.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι το μόνο που θα με ένοιαζε θα ήταν το δικό της βάρος και όχι το δικό μου. Περιμένω πώς και πώς την παιδίατρο να έρθει για να μου πει αν έχει πάρει τα σωστά γραμμάρια.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια και χωρίς δίαιτα και κόπο, θα έμπαινα ξανά μετά από 6 εβδομάδες στα τζιν μου.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι το να ξυπνάω μέσα στη νύχτα δεν θα ήταν μόνο εξαντλητικό αλλά και όμορφο καθώς αυτό το μωρό με χρειάζεται και πρέπει να πάω κοντά του.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα χαιρόμουν να την βλέπω να μεγαλώνει και να μην χωρά στα βρεφικά της ρούχα.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα προτιμώ να είμαι μαζί της και να την κοιτώ παρά να είμαι στη δουλειά μακριά της.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι το κλάμα της και η γκρίνια της δεν θα με νευρίαζε αλλά θα με παρακινούσε να κάνω κάτι για να σταματήσει.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει όχι ότι δεν θα μπορώ να φτιάξω τα νύχια μου αλλά ότι θα τα φτιάχνω αλλά θα στέλνω όλη την ώρα μηνύματα στον πατέρα της ότι μου λείπουν.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι η ζωή μου θα ήταν τόσο πλούσια από αγάπη που δεν θα με ένοιαζε τίποτε άλλο.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα μου αρέσει ο νέος μου εαυτός και ότι ποτέ δεν θα ήθελα να γυρίσω στον παλιό.