Τι είναι το σύνδρομο της «άδειας φωλιάς»;

Η απώλεια αυτή απλώνει τα δίχτυα της μέσα από συναισθήματα θλίψης, στενοχώριας και δυσφορίας, συναισθήματα που αρκετές φορές θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε ως καταθλιπτικά. Η νέα κατάσταση που ξεδιπλώνεται μπροστά της και που της αλλάζει τα όσα ήξερε έως σήμερα, έχει περιγραφεί από τη δεκαετία του '70 ως "σύνδρομο της άδειας φωλιάς".

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που τα παιδιά αφήνουν το πατρικό, αφήνουν τη "φωλιά" που τα μεγάλωσε. Ας δούμε μερικούς:

• Συναισθηματική ωρίμανση και αυτονόμηση: Μπορεί να λέμε ότι όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται, χρειάζεται να φύγουν από το σπίτι, έτσι ώστε να ωριμάσουν συναισθηματικά αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους και να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους καθώς γίνονται περισσότερο αυτόνομα.
• Σπουδές: Τα παιδιά φεύγουν μακριά από το σπίτι λόγω σπουδών.
• Εύρεση εργασίας: δυστυχώς στις μέρες μας τα παιδιά φεύγουν λόγω της οικονομικής κρίσης, καθώς η αγορά εργασίας στη χώρα μας είναι πολύ περιορισμένη, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.
• Στρατιωτικές υποχρεώσεις τα αγόρια
• Γάμος: Τα παιδιά δεν είναι πλέον παιδιά, "ανοίγουν" τη δική τους οικογένεια

Συμπτώματα:
Καταθλιπτικά συναισθήματα, απογοήτευση, θλίψη, στενοχώρια, ματαίωση, ξαφνικό κλάμα, αίσθηση κενού, αίσθηση απώλειας, κρίση ταυτότητας, παραμονή στο δωμάτιο του παιδιού (αίσθηση επαφής μαζί του), έλλειψη στόχων στη ζωή-νιώθει ότι δεν έχει τίποτα νόημα... Πρόκειται για συμπτώματα που τον πρώτο καιρό απομάκρυνσης του παιδιού βιώνονται πολύ έντονα. Σιγά σιγά είναι αλήθεια ότι τα πράγματα εξομαλύνονται καθώς πλέον σήμερα και με τη βοήθεια της τεχνολογίας, μπορεί η απόσταση να εκμηδενιστεί κατά κάποιο τρόπο και ο γονιός αρχίζει να προσαρμόζεται και να ηρεμεί καθώς βλέπει ότι το παιδί του παίρνει το δρόμο του.

Περνούν όλοι οι γονείς μέσα από αυτό το σύνδρομο; Η απάντηση είναι όχι! Οι γονείς που έχουν δικές τους ασχολίες και ενδιαφέροντα, που έχουν φτιάξει τη ζωή τους με τέτοιο τρόπο που δεν γεμίζει μόνο από τα παιδιά τους, οι γονείς που εργάζονται, οι γονείς που έχουν στηρίξει την αυτονομία των παιδιών τους, που δεν έχουν εξαρτηθεί από εκείνα και που δεν έχουν ¨κρυφτεί" πίσω τους, συνήθως δεν βιώνουν αυτού του είδους τα συναισθήματα καθώς η χαρά από την εξέλιξη των παιδιών είναι μεγαλύτερη και θα λέγαμε "καλύπτει" τον ψυχικό πόνο και την απώλεια που βιώνουν!

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή

Κάντε τις ερωτήσεις σας στην Ψυχοθεραπεύτρια της σελίδας μας εδώ!