Πώς μπορείς να διώξεις το φόβο μιας μητέρας;

Της Νίκης Παπανικολάου

Με ταρακούνησε, με έκανε να μουδιάσω, να αισθανθώ φόβο, ανασφάλεια αλλά και θυμό. Ανεξέλεγκτο. Για την ευκολία και κυρίως για το θράσος αυτής της γυναίκας, που τόσο απλά, πήγε να αρπάξει ένα παιδί, δίπλα στη μαμά του, χωρίς κανέναν ενδοιασμό.

Η ιδέα και μόνο ότι μπορεί να ήμουν εγώ στη θέση αυτής της μητέρας που για λίγα δευτερόλεπτα έστρεψε το βλέμμα της και δεν είδε το γιο της δίπλα της , με παραλύει. Με κάνει να χάνω τον ύπνο μου, να θέλω να γίνω ακόμα πιο προστατευτική απέναντι στο παιδί μου, να βλέπω παντού γύρω μου ύποπτα βλέμματα, να νοιώθω φόβο.

Αυτό το συναίσθημα με κυρίευσε έντονα από χθες που διάβασα την είδηση. ΦΟΒΟΣ. Ό,τι το παιδί μου δεν μπορεί να είναι πραγματικά ανέμελο, ούτε ασφαλές, χωρίς την επίβλεψή μου.

Οσο κι αν προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη και να το δω «ως μεμονωμένο περιστατικό», πραγματικά μου είναι δύσκολο. Και πιστεύω ότι όσοι έχουν παιδιά, με καταλαβαίνουν.

Από χθες, προσπάθησα ξανά να πω στο γιο σου όλα όσα μέχρι τώρα του έλεγα για τους αγνώστους. Τι πρέπει να κάνουμε όταν είμαστε σε δημόσιο χώρο και χαθούμε, σε ποιον μιλάμε και σε ποιον όχι, ποιον θεωρούμε ξένο και ποιον γνωστό, πού απευθυνόμαστε σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο.

Τον είδα που με κοίταζε με έντονο βλέμμα και μου είπε απλά: « Εντάξει μαμά, δεν χρειάζεται να ανησυχείς, είμαι ασφαλής!».

Και τότε σταμάτησα να μιλώ ...

Photo: FILE ART /FOR PHILLYVOICE