Ο «Μύθος» της Σούπερ Μαμάς!

Μερικές φορές ρωτώ τον εαυτό μου. Είμαι η μόνη μητέρα που φτάνει το απόγευμα στο σπίτι, με σχέδια να μαγειρέψω κάτι καλό για την οικογένεια και καταλήγει με κατεψυγμένο φαγητό στο φούρνο ή με παραγγελία από έξω;

Υπάρχουν και άλλες μητέρες που αποκοιμιούνται πριν από τα παιδιά τους ενώ διαβάζουν το παραμύθι για να κοιμηθούν αυτά;

Κάθονται και άλλες μες την νύχτα να ράβουν στολή για την παράσταση της επόμενης μέρας;

Η λίστα είναι μεγάλη , και εκεί που τα λέμε ωραία και καλά και με άλλες μητέρες στις συναντήσεις του σχολείου ή στον παιδότοπο, νάσου και εμφανίζεται η Σούπερ Μαμά!!

Η Σούπερ Μαμά, που δεν έχει μόνο άψογη εμφάνιση, καλοντυμένη, γυμνασμένη, άψογο μακιγιάζ και μαλλί, αλλά καταφέρνει να εξισορροπεί μια απαιτητική καριέρα με την λειτουργία του σπιτιού και όλα τα υπόλοιπα με χειρουργική ακρίβεια. Φαίνεται πραγματικά ικανή να κάνει τα πάντα και μάλιστα σωστά.

Μαγειρεύει, διευθύνει, βοηθά τα παιδιά με τα μαθήματα, είναι άψογη στην εμφάνιση, πάντα ευδιάθετη και πρόθυμη, δεν κοιμάται όταν διαβάζει παραμύθια και μάλιστα, είναι αυτή που τα γράφει για τα παιδιά της.

Τρελαίνομαι και μόνο που το σκέφτομαι. «Πώς το καταφέρνει; Τι κάνω εγώ λάθος; Σε τι παραμύθι έχω πιστέψει; Μήπως όλα όσα ζω είναι μια ψευδαίσθηση και θα ξυπνήσω και όλα θα είναι τέλεια και οργανωμένα;».

Στην καρδιά φυσικά αυτής της ψευδαίσθησης βρίσκεται η άποψη ότι κάθε γυναίκα αντάξια του τίτλου της μητέρας, πρέπει να μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ανατροφής των παιδιών της, στις απαιτήσεις του επαγγέλματός της, στην προετοιμασία του φαγητού, στο πλύσιμο των ρούχων, στην καθαριότητα του σπιτιού, να βοηθά τα παιδιά στα μαθήματα, να τους διαβάζει ιστορίες, να παίζει μαζί τους και στο τέλος της ημέρας να έχει και αρκετή ενέργεια και διάθεση για αθλητικές επιδόσεις και στο συζυγικό κρεβάτι.

Μια μητέρα 3 μικρών παιδιών μου είπε κάποτε σε μία συνεδρία: «Ξέρεις πότε είμαι υπέροχη στο κρεβάτι;», «Για πες», ρώτησα με μεγάλη περιέργεια. «Όταν κοιμάμαι!», ήταν η απάντηση της.

Πολλές μητέρες νιώθουν πίεση όταν διαβάζουν στα περιοδικά ότι «μπορείς να τα έχεις όλα» . Το πρόβλημα όμως είναι ότι όσα σεμινάρια διαχείρισης χρόνου και αν παρακολουθήσεις, όσες ατζέντες και αν διαθέτεις για τον προγραμματισμό της ζωής σου, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αποδεχτείς ότι δεν μπορείς να αλλάξεις την διαθέσιμη ποσότητα του χρόνου. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να κάνουμε επιλογές . Μια παλιά ανατολίτικη παροιμία λέει «Αν κάνεις το ένα... δεν μπορείς να κάνεις το άλλο!».

Μερικές φορές όμως παρασυρόμαστε σε έναν τρόπο ζωής όπου «προσπαθούμε» να τα κάνουμε όλα, μόνο και μόνο για να φτάσουμε στο σημείο να καταλάβουμε ότι αυτό δεν είναι εφικτό.

Όταν λοιπόν επιλέγουμε να δουλεύουμε πολύ , με την πρόφαση ότι «το κάνω για τα παιδιά μου... θέλω να έχουν περισσότερα από όσα είχα εγώ» κάποια στιγμή αντιμετωπίζουμε εκτός από τις ενοχές της απουσίας και τα ίδια τα παιδιά που μας τρίβουν στην μούρη ότι προτιμούσαν λιγότερα πράγματα και περισσότερη από την δική μας παρουσία. Ακούγεται κοινότυπο; Ναι και μάλιστα είναι!

Είμαστε τόσο απασχολημένοι να δώσουμε στα παιδιά μας αυτά που δεν είχαμε, ώστε δεν έχουμε τον χρόνο να τους δώσουμε αυτά που είχαμε.

Η άλλη ψευδαίσθηση είναι πως η ζωή μας δεν θα είναι πάντα έτσι. Κάποτε θα σταματήσουμε να δουλεύουμε τόσο πολύ, να τρέχουμε τόσο πολύ, να αναβάλλουμε τόσο πολύ, λες και η πόρτα της νιότης μας αλλά και της παιδικής ηλικίας θα είναι πάντα ανοιχτή. Έρχεται όμως μία εποχή που τα παιδιά δεν θέλουν να κάνουν πράγματα μαζί μας, έρχεται η εποχή που το «θα είμαστε για πάντα μαζί» τελειώνει, και τελειώνει και η εποχή των ψευδαισθήσεων και προσγειωνόμαστε μάλλον ανώμαλα στην πραγματικότητα.

Αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό τα άρθρα των περιοδικών που μιλούν για τις γυναίκες Σούπερ μαμάδες, για την γυναίκα θαύμα. Πιστεύω ότι αποκρύπτουν έντεχνα τις πλευρές που δεν είναι γοητευτικές και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Για να το θέσουμε απλά, υπάρχουν όρια στη σωματική η συναισθηματική ενέργεια που διαθέτουμε. Και επειδή και το μεγάλωμα των παιδιών βρίσκεται μέσα στην σφαίρα «γάμος», έχει και αυτός τις απαιτήσεις του. Απαιτεί εσωτερική δύναμη και κίνητρο για να μπορέσουμε να εμποδίσουμε τον εκφυλισμό της σχέσης.

Πιθανότατα η ζωή δεν είναι τόσο «μοντέρνα» όσο την θεωρούμε.

Ίσως τα παλιά πρότυπα μητέρα – πατέρας, οικογένεια, βοήθεια, στήριξη, αγάπη, φροντίδα, χάδι, αγκαλιά, γέλιο, κλάμα, συντροφικότητα, χιούμορ, «δεν είμαι τέλεια», να λειτουργεί και σήμερα μια χαρά, όπως πάντα!

Κατερίνα Ευστρατιάδου Dip.L.C.
Personal Life Coach
http://www.katerinaefstratiadou.gr/el/
e-mail : coachforenergy@gmail.com
tel : 6947426256