Aυτά που σκέφτονται (αλλά δεν λένε) οι μαμάδες που μεγαλώνουν μόνες τους παιδιά!

Οι μονογονεϊκές οικογένειες έχουν τα δικά τους περίπλοκα θέματα και μεταξύ τους έχουν και τη δική τους αλληλλεγγύη. Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να τους δείχνουμε κατανόηση. Ορίστε μερικά πράγματα που τρέχουν στο μυαλό των ηρωίδων μαμάδων που δεν έχουν έναν σύντροφο στο πλάι τους...

1. «Ενα εισιτήριο για τον Παράδεισο παρακαλώ».
Υπάρχουν φορές που είναι τόσο κουρασμένες, ελπίζοντας ότι από κάπου θα έρθει κάποια βοήθεια -που δεν έρχεται ποτέ- που φαντάζονται τον εαυτο τους σε κάποια παραδεισένια παραλία να πίνουν κοκτέηλ με μια μεγάλη καπελαδούρα και τεράστια γυαλία ηλίου. Κι αυτή η μέρα δεν είναι κοντά, αλλά, σύμφωνα με όσα δηλώνουν οι ίδιες, τους αρέσει να την ονειρευόνται, ιδιαίτερα όταν ακούνε άλλες μαμάδες να περιγράφουν τις φανταχτερές οικογενειακές διακοπές τους. Μη νιώθετε τύψεις, όλες το έχουμε ανάγκη.

2. «Κάνω καλή δουλειά».
Μπορεί να έχουντύψεις για μερικά πράγματα, αλλά κατά βάθος υπάρχουν φορές που θέλουν να καθίσουν πισω αναπαυτικά και να πούνε δυνατά «Κάνω καλή δουλειά ρε γαμώτο», επιζητώντας την αναγνώριση... πράγμα που δε θα κάνουν στην πραγματικότητα ποτέ. Πιο πιθανό είναι οι τύψεις γιατί κάτι από όλα στράβωσε, να τις φάνε σαν να ήταν το σημαντικότερο λάθος της ζωής τους, όπως συμβαίνει στις περισσότερες μαμάδες, ανεξάρτητα από το αν έχουν σύντροφο ή όχι.

3. «Μη με κρίνετε».
Προφανώς και όλοι οι άνθρωποι έχουμε έτοιμη την κριτική μας για όλους και για όλα και οι μονογονεϊκές οικογένειες ειναι ιδιαιτέρως εύκολα θύματα σε αυτό. Οι περισσότερες μαμάδες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους, θα θέλουν σίγουρα να φωνάξουν σε όλους «μη με κρίνετε» και καλό θα είναι να μην το κάνουμε. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τους λογους που έφεραν αυτή την κατάσταση, οπότε καλό θα είναι να μην την αναλύουμε. Μην βιάζεστε να συμπεράνετε ότι δεν έχουν αρκετά χρήματα, μισουν τη ζωή τους, είναι τσακωμένες με τον μπαμπά του παιδιού, δεν ήθελαν το μωρό ή οι ίδιες έχουν κουσούρια αφού δε βρήκαν άντρα.... Στην πραγματικότητα, δε μπορείτε να ξέρετε τίποτα. Κατανοήστε τις και βοηθήστε τις.

4. Ευγνωμοσύνη
«Οταν δεν πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια, αλλά κάποιος μας τη δίνει απλόχερα, να ξέρετε ότι του είμαστε ευγνώμονες», δηλώνουν οι ίδιες σε διάφορες μαρτυρίες. Μπορεί να μην δείξουν ποτέ το πόσο πολύ, αλλά πραγματικά η ευγνωμοσύνη που νιώθουν για κάποιον φίλο ή συγγενή που ξεπερνάει τον εαυτό του ειναι πραγματικά απεριόριστη.

5. Λύπη
Όταν οι αγαπημένοι τους δεν τις στηριζουν, νιώθουν λύπη. Και αυτό δε θα το πούν σχεδόν ποτέ. Μπορεί να μη ζητήσουν βοήθεια, αλλά όταν ξέρουν ότι κάποιος έχει δει την κατάστασή τους και δεν τις βοηθάεα (ψυχικά, συναισθηματικά) ή ακόμη χειρότερα όταν το ζητήσουν αλλά τους αρνηθουν, η λύπη τους έιναι μεγάλη και ο πόνος μέσα τους αξεπέραστος.