Δεν υπάρχει η «μαγική συνταγή» για να μεγαλώσεις τέλεια το παιδί σου
Όλες οι μαμάδες και οι μπαμπάδες συχνά αναρωτιούνται αν είναι αρκετά καλοί γονείς για το παιδί τους. Αν αυτά που κάνουν για να το μεγαλώσουν αποτελούν τη «μαγική συνταγή» για να μεγαλώσεις τέλεια το παιδί σου, ώστε να σου κρεμάσουν στο λαιμό το βραβείο του «τέλειου γονιού» που θα το σύρεις με χαρά σπίτι για να το στολίσεις στο σαλόνι.
Γράφει η Έλια Κωνσταντινίδη
Αδιαμβφισβήτητα, ο προβληματισμός για το τί κάνεις και πώς το κάνεις κι αν πρέπει να το κάνεις, δεν είναι παράλογος. Δεν υπάρχει όμως εγχειρίδιο σωστής ανατροφής του παιδιού σου. Δεν υπάρχουν κανόνες. Κι ακόμα κι αν υπήρχαν, να είσαι σίγουρος ότι δεν θα μπορούσες να τους εφαρμόζεις 24 ώρες το 24ωρο.
Εδώ πρέπει να σταθούμε. Δεν υπάρχει το άρτιο σε τίποτε και το παιδί από μόνο του δεν θέλει έναν τέλειο γονιό. Θέλει έναν «όσο καλό γίνεται γονιό». Τίποτε στη ζωή μας, όσο κι αν προσπαθούμε να έχουμε τον έλεγχο δεν δουλεύει ρολόι. Η ζωή είναι συναρπαστική, είναι δύσκολη, έχει δοκιμασίες και βάσει αυτών πορευόμαστε. Πώς λοιπόν μια τέλεια ανατροφή θα μπορούσε να έχει χώρο σε μια τέτοια κοινωνία και συνθήκη γενικότερα;
Τα παιδιά θέλουν να βλέπουν την αλήθεια μας. Την αλήθεια μας όπως τη βιώνουμε την εκάστοτε στιγμή. Θέλουν να μας δουν δίκαιους και άδικους. Ήρεμους και ταραγμένους. Ευδιάθετους και κακοδιάθετους. Φτάνει να καταλάβουν ότι όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Τα παιδιά δεν τα κοροϊδεύεις εύκολα. Έχουν τρομερή ικανότητα να αισθάνονται το πραγματικό σου συναίσθημα. Κι αν πας να τα ξεγελάσεις προσποιούμενος κάτι άλλο, πιο πολύ τους προκαλείς ανασφάλεια -γιατί η μαμά φέρεται περίεργα, τι κρύβει;- παρά τα προστατεύεις.
Σίγουρα τρομερές εντάσεις, που είναι δύσκολα διαχειρίσιμες απ’ τους ίδιους τους ενήλικες -πόσω μάλλον απ’ τα παιδιά- δεν είναι το ζητούμενο. Όμως η αλήθεια σου, σε συνδυασμό με τον διάλογο και την καλή σου διάθεση να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για το παιδί σου, είναι αρκετά.
