Για αυτά τα 5 πράγματα μετάνιωσα ως μαμά
Σε λιγότερο από ένα μήνα η κόρη μου θα αφήσει πίσω της το Νηπιαγωγείο και θα πάει για πρώτη φορά στο «μεγάλο» σχολείο. Κάπως έτσι και με αυτή τη σκέψη συνειδητοποιώ ότι μέσα σε αυτά τα 6,5 χρόνια έχω κάνει άπειρα λάθη ως μαμά. Λάθη για τα οποία μετανιώνω και αν γύριζα το χρόνο πίσω σίγουρα θα τα άλλαζα.
Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου
Δεν θα την πίεζα να φάει γιαούρτι
Δεν τρώω καθόλου γαλακτοκομικά. Σταμάτησα να πίνω γάλα πριν καλά γίνω ενός έτους. Ακόμη θυμάμαι τη μαμά μου να μου δίνει να πιω γάλα με το ζόρι, να τρώω τυρί ή γιαούρτι και να το κάνω εμετό, απλά γιατί δεν μου άρεσε και γιατί δεν το ήθελα. Ποτέ δεν με άκουσε και συνέχισε να πιέζει. Ως μαμά το έκανα και εγώ αυτό στην κόρη μου. Αν και πίνει γάλα, τρώει διάφορα τυριά, δεν συμπαθεί το γιαούρτι. Για μια εβδομάδα την πίεζα να το φάει γιατί πίστευα ότι της «κάνει καλό» (αφού έτσι μου έλεγαν οι πεπειραμένες μαμάδες), αλλά μόλις είδα στον εαυτό μου τη μαμά μου, σκέφτηκα τί θα ήθελα εγώ από τη δική μου τη μαμά. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω; Πολύ απλά δεν θα την πίεζα έστω και εκείνη την εβδομάδα να φάει με το ζόρι κάτι που δεν ήθελε, κάτι που δεν της άρεσε και κάτι που ακόμη και τώρα εγώ δεν το τρώω.
Δεν θα της έκανα τα χατίρια με το πρώτο κλάμα
Δεν ξέρω πώς συμβαίνει αυτό αλλά πάντα με ρίχνει. Όχι μόνο εμένα. Αλλά και τον πατέρα της. Μόλις της πούμε «όχι» σε κάτι, πατάει «play» και αρχίζει το κλάμα μέχρι να περάσει το δικό της. Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω; Σίγουρα δεν θα ενέδιδα τόσο εύκολα και δεν θα της είχα αγοράσει όλα αυτά τα παιχνίδια που της αγόρασα μόνο και μόνο για να μην τη βλέπω να κλαίει.
Δεν θα της έλεγα τόσα «μη»
«Μη τρέχεις», «Μη πηδάς», «Μην ανεβαίνεις εκεί θα πέσεις», «Μη το πιάνεις, θα το σπάσεις», «Μη το πατάς θα το χαλάσεις» και άλλα τόσα «μη». Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω; Θα την άφηνα να κάνει αυτό που ήθελε ακόμη και αν υπήρχε κίνδυνος να χτυπήσει (λίγο-πολύ λίγο). Θα την άφηνα να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες χωρίς να της στερώ όλο αυτό το ενδιαφέρον της εξερεύνησης για καθετί νέο γύρω της, μόνο και μόνο επειδή εγώ φοβόμουν ότι μπορεί να χτυπήσει σοβαρά. Και εμείς τι πάθαμε που τρέχαμε στο χωματόδρομο; Τα σημάδια στα γόνατα μαρτυρούν το πόσο διασκεδάσαμε ως παιδιά, κάτι που η δική μου κόρη δεν έχει... τουλάχιστον ακόμη!
Θα της διάβαζα κάθε βράδυ για «καληνύχτα»
Από μωρό πραγματικά της διάβαζα κάθε βράδυ. Κάπου στην ηλικία των 5 όμως, άρχισα να κουράζομαι να της διαβάζω παραμύθια και ιστορίες. Ένιωθα τόσο εξαντλημένη που το μόνο που ήθελα ήταν να τη βάζω για ύπνο και να πέφτω και εγώ στο δικό μου κρεβάτι να κοιμηθώ. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω; Δεν θα της έλεγα ποτέ ότι είμαι κουρασμένη και ότι «δεν μπορώ να σου διαβάσω απόψε κάποιο παραμύθι». Θα της διάβαζα κάθε μέρα, έτσι όπως κάνω τώρα για να αναπληρώσω τις χαμένες στιγμές.
