Για ποια θυσία μιλάς μαμά;
“Εγώ που θυσιάστηκα για σένα, που όλη μου τη ζωή για σένα ζω”. Κλασσική ατάκα που ακούς πολλές φορές από “πονεμένες” και “ταλαίπωρες” μάνες που τη λένε στους γύρω και στα ίδια τους τα παιδιά.
Γράφει η 'Ελια Κωσταντινίδη
Ότι τί δηλαδή; Θες να τονίσεις μάλλον το πόσο αγαπάς το παιδί σου, γιατί αν πραγματικά εννοείς τη λέξη θυσία αγαπητή μανούλα, κάτι δεν έχεις καταλάβει καλά.
Τη στιγμή που αποφασίζεις ότι θα φέρεις ένα παιδί στον κόσμο, ξέρεις πολύ καλά ότι θα κάνεις ό,τι περνάει απ’ το χέρι σου γι’ αυτό. Ότι θα κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για το παιδί σου. Γιατί αυτό είναι το χρέος σου ως μάνα. Και όλες οι μάνες του κόσμου το ίδιο κάνουν -οι σωστές μάνες, μην πας να μου φέρεις άκυρα παραδείγματα. Θα το κάνεις λοιπόν επειδή ΘΕΣ και όχι γιατί πρέπει ή επειδή σου το ζητάει το παιδί σου.
Αμέσως αμέσως η λέξη θυσία είναι παντελώς άτοπη. Θυσιάζεις κάτι για κάτι άλλο όταν αυτό το κάτι, το θες πιο πολύ απ’ το κάτι άλλο. Που σημαίνει ότι αν το κάτι δεν είναι το παιδί σου και είναι το “κάτι άλλο” κάτι πάει στραβά.
Όταν κάνεις παιδί πρέπει να μην έχεις απωθημένα. Ίσως είναι βαρύ και ασήκωτο να μην έχεις απωθημένα, οπότε ας το θέσω κάπως διαφορετικά. Τα απωθημένα που πιθανώς έχεις, μην τα φορτώνεις στο παιδί σου. Είναι το τελευταίο που φταίει. Το φέρνεις στη ζωή χωρίς να το ρωτήσεις και μετά πας και του χτυπάς ότι “εγώ για σένα εκείνο, εγώ για σένα το άλλο”. Και πρέπει να γυρίσει να σου πει “Μα δεν σου ζήτησα τίποτα απ’ αυτά”. Γιατί έτσι είναι.
Και όλες αυτές οι θυσίες τι είναι στην τελική; Που του ψώνιζες; Που του μαγείρευες; Που το αγαπούσες όσο τίποτα; Που το πήγαινες βόλτα και εκδρομές; Που ξαγρυπνούσες όταν δεν ήταν καλά; Που έκανες τα πάντα για να είναι ευτυχισμένο; Που έκανες τα πάντα για να έχει ένα καλό μέλλον; Που ήσουν πάντα δίπλα του; Όλα αυτά δηλαδή τα έκανες εις βάρος σου; Θυσιάζοντας τον χρόνο σου που ήταν πιο πολύτιμος απ΄το παιδί σου; Και τι περιμένεις ένα “ευχαριστώ”; Στα αλήθεια, τα έκανες όλα αυτά για να μπορείς να ζητήσεις στο μέλλον κάτι;
Αν μη τι άλλο θεωρώ ότι αν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη, αυτή είναι η μητρική -και η πατρική. Μην το ισοπεδώνετε και αυτό. Δώστε ό,τι μπορείτε στο παιδί σας χωρίς τα περιττά “εγώ που έκανα το ένα και το άλλο κι εγώ που θυσιάστηκα”.
Είναι πολύ φθηνό όταν το ακούς αυτό από μια μητέρα.
Θα με βρείτε και στο φυσικό μου περιβάλλον egwthasoutapw