Κακομαθαίνουμε τα παιδιά μας και αυτό το λέμε αγάπη

Τι σημαίνει όμως η λέξη «κακομαθαίνω»; Ανατρέχοντας σε λεξικό διαβάζουμε: «συνηθίζω στην ευκολία, την άνεση και τη φροντίδα, γίνομαι νωθρός και τρυφηλός από την καλοπέραση, αποκτώ κακές συνήθειες, (κακομαθημένος) αυτός που στερείται σωστής ανατροφής, που έχει αποκτήσεις κακές συνήθειες.»

Είναι δύσκολο για τον γονιό να κρατήσει τις ισορροπίες. Όταν ένα παιδί θέλει ένα γλυκό είναι πολύ πιο εύκολο να του το δώσει για να σταματήσει να γκρινιάζει και να επικρατήσει ηρεμία. Όταν επίσης ζητάει ένα παιχνίδι που το έχουν όλοι οι φίλοι του, ακόμα και αν είναι ακριβό, ενδίδει στην απαίτησή του και του το αγοράζει γιατί πιστεύει ότι έτσι θα είναι ευτυχισμένο. Όταν το σπίτι είναι βρώμικο, είναι απλά πιο εύκολο να το καθαρίσει μόνος του , παρά να του διδάξει ότι είναι μέλος της οικογένειας και πρέπει να αναλάβει κάποιες ευθύνες (ανάλογα με την ηλικία του) .

Είναι πιο εύκολο να κακομάθουμε το παιδί μας και ίσως γι 'αυτό το κάνουμε. Είναι πιο εύκολο και αυτό- πιστεύουμε- κάνει το παιδί μας ευτυχισμένο. Άλλωστε αυτό, δεν θέλουμε; Αυτό δεν επιδιώκουμε; Να κάνουμε τα παιδιά μας ευτυχισμένα.

Ελπίζω όχι.

Το ραβδί μέτρησης της επιτυχούς ανατροφής των παιδιών δεν είναι σίγουρα τα ευτυχισμένα παιδιά. Υπεύθυνα, ανιδιοτελή, ευγενικά; Σίγουρα ναι. Χαρούμενα και κακομαθημένα; Με τίποτα. Όταν είμαστε υπερβολικά επιεικείς ή πολύ επιεικείς, όταν δίνουμε στα παιδιά μας πολύ περισσότερα απ’ ότι χρειάζονται , σίγουρα επηρεάζουμε αρνητικά τον χαρακτήρα τους.

Προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε την ανοχή και την επιείκεια μας λέγοντας στους εαυτούς μας ότι αυτό είναι αγάπη. Πείθουμε τον εαυτό μας ότι δίνουμε στα παιδιά μας όσα εμείς δεν είχαμε. Ο,τι δεν θέλουμε να αισθάνονται διαφορετικά ή παραμελημένα. Λέμε στον εαυτό μας πολλά πράγματα αλλά ξεχνάμε να πούμε στον εαυτό μας την αλήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι δίνοντάς τους ό,τι θέλουν και ό,τι ζητήσουν δεν αποτελεί ένδειξη της αγάπης μας. Απλά δείχνει ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος και εκείνο που παίρνουν ως μήνυμα είναι ότι ο σκοπός της ζωής τους είναι η εκπλήρωση των υλικών επιθυμιών τους .
Έχουμε λοιπόν συνειδητοποιήσει τι κάνουμε; Μάλλον όχι. Εάν γνωρίζαμε ότι πληγώναμε τον χαρακτήρα τους, σίγουρα θα σταματούσαμε. Όμως θεωρούμε ότι ικανοποιώντας κάθε επιθυμία του παιδιού μας είναι υποχρέωσή μας..(;)

Ακόμη και αν αντέχουμε οικονομικά να δώσουμε στα παιδιά μας ό, τι θέλουν, δεν πρέπει να το κάνουμε. Με το να αρνηθούμε κάτι στα παιδιά, δεν τους καταστρέφουμε την ψυχολογία τους ή τη ζωή τους.Ναι, μπορεί υπάρξει μία στιγμιαία αναστάτωση. Ναι, μπορεί να νοιώσουν μειονεκτικά απέναντι στους φίλους τους. Ναι, μπορεί να θυμώσουν που οι γονείς τους αρνήθηκαν να ικανοποιήσουν το αίτημα τους εξηγώντας τους όμως το γιατί...

Όταν το παιδί σας θα μεγαλώσει, θα καταλάβει το λόγο που του λέγατε όχι. Θα καταλάβει ότι το αγαπούσατε αρκετά για να του πείτε όχι.
Η αγάπη θέλει υπομονή. Η αγάπη είναι ευγένεια. Και ξέρεις τι άλλο; Η πραγματική αγάπη δεν ...κακομαθαίνει.

Πηγή: http://www.jenniegscott.com