Μου θυμίζω τη μάνα μου: Κλασικές ατάκες που λέω κι εγώ. Εσείς;

Μας έχουν εκνευρίσει επίσης πολύ και ουκ ολίγες φορές, λέγαμε στα μικράτα μας πως άμα γίνουμε οι ίδιες μαμάδες, δεν θα τα λέμε στα παιδιά μας. Αλλά, τελικά, καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς.

Τουλάχιστον, στη δική μου περίπτωση, Γιατί, έγινα μαμά και κάθε μέρα διαπιστώνω ότι όλο και θυμίζω τη μάνα μου. Και, ναι, πλέον, αυτό το «Θα κάνεις παιδί και θα καταλάβεις», το έχω εμπεδώσει για τα καλά. Αλλά ας δούμε, ποιες είναι οι κλασικές ατάκες που ακούγαμε και τώρα τις επαναλαμβάνουμε σαν κασετοφωνάκι. Τουλάχιστον εγώ. Εσείς;

«Φόρα ζακέτα έχει ρεύμα»

Αυτό το αόρατο απειλητικό «ρεύμα» που ήθελε το κακό μου, ακόμα και στο ντάλα καλόκαιρο, με το τζίτζικα να σκάει, ποτέ δεν το είχα καταλάβει. Και κυρίως, ποτέ δεν το έβλεπα. Η μάνα μου, όμως, το έβλεπε παντού απειλητικό, έτοιμο να ορμήσει στην πλατούλα ή στα πλευρά μου. Και η ατάκα «φόρα τη ζακέτα» ή «Πάρε και ζακέτα μαζί», όταν ως μεγάλη έβγαινα τα βράδια, σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια. Και, μεταξύ μας, όλων των παιδιών της Ελλάδας. Και τώρα, στοιχειώνει το παιδί μου, διότι έγινα κι εγώ μανούλα και ναι, είδα το φοβερό και τρομερό «ρεύμα», που το απειλεί!

«Άλλαξε μπλούζα, έχεις ιδρώσει»

Το άγχος μην αρρωστήσω μεγάλο. Όπως επίσης μεγάλη πρέπει να ήταν η συλλογή με τα καλοκαιρινά μπλουζάκια μου, διότι με τους ρυθμούς της αγχωτικής μαμάς, έπρεπε να αλλάζω μπλούζα κάθε λίγο και λιγάκι. Και ναι το ίδιο άγχος έχω κι εγώ τώρα. Και εννοείται ότι επαναλαμβάνω την ίδια ατάκα. Κι εννοείται ότι σκουπίζω την πλατούλα του με την ιδρωμένη μπλούζα.

«Φάε, δεν θα μεγαλώσεις»

Φαγητό = μεγαλώνεις, ψηλώνεις, πιάνεις ψυχή. Κατανοητό, αλλά όταν είσαι λίγο… μίζερο, η εντολή/απειλή «φάε, δεν θα μεγαλώσεις» δεν έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Κι ενώ έλεγα ότι το δικό μου παιδί θα το αφήνω να τρώει όσο θέλει, χωρίς να το πιέζω, πιάνω τον εαυτό μου να επαναλαμβάνει την ίδια ατάκα. Και μεταξύ μας, με πιο απειλητική διάθεση.

«Μην πηδάς στο σαλόνι, θα το σπάσεις»

Να θέλεις να πηδήξεις στο σαλόνι ή το κρεβάτι και να έχεις τη μάνα σου να βάζει τις φωνές ότι θα το σπάσεις. Και να βάζει τσιρίδα όταν με έπιανε να παρακούω την εντολή της. Και παρόλο που σκεφτόμουν ότι με το δικό μου το παιδί δεν θα με νοιάζει ακόμη και να τα κατεδαφίσει, φευ, έχω το ίδιο άγχος. Και την ατάκα – καραμέλα

«Μη βλέπεις συνέχεια τηλεόραση, θα στραβωθείς»

Η αλήθεια είναι πως φοράω γυαλιά μυωπίας. Δεν ξέρω αν είχε δίκιο η μαμά, επειδή έβλεπα με τις ώρες τηλεόραση, αλλά την επαναλαμβάνω κι εγώ και ας μη βλέπει το παιδί μου, τόση τηλεόραση. Μάλλον η δύναμη της συνήθειας.

«Εσώρουχο άλλαξες;»

Εσώρουχο αλλάζουμε καθημερινά για τους ευνόητους λόγους υγιεινής. Αλλά στο μυαλό της δικής μου μητέρας, και πολλών πολλών άλλων, το να αλλάζεις καθημερινά εσώρουχο είχε και άλλη σημασία. Μάλλον, άγχος. Μήπως και πάθω κάτω, με πάνε σε κανένα νοσοκομείο και δεν είναι καθαρό! Αυτή την ατάκα δεν τη λέω, αλλά μεταξύ μας, τη σκέφτομαι συνέχεια και κάθε φορά γελάω!

«Τι να μαγειρέψω αύριο;»

Μεταξύ μας, έπρεπε να κάνω τη δική μου οικογένεια για να καταλάβω ότι το τι «θα μαγειρέψω αύριο», είναι ένα βασανιστικό ερώτημα για τις μαμάδες όλου του κόσμου. Και ναι την επαναλαμβάνω κάθε μέρα, ενώ τη συμπληρώνω και με το κλασικό: «Σκεφτείτε κι εσείς κάτι. Όλο εγώ να σκέφτομαι. Αύριο θα σας αφήσω έτσι». Αλλά δεν τους αφήνω νηστικούς, όπως δεν μας άφηνε και η μαμά μου.

«Όλα από εμένα περνάνε»

Εντάξει, νομίζω, το έχουμε ακούσει όλες και όλοι. Πάνω στην αγανάκτηση, που όντως τα θέλαμε όλα έτοιμα, ερχόταν η ατάκα «Όλα από εμένα τα περιμένετε». Τότε, δεν καταλάβαινα. Μάλλον, στο μυαλό μου κάπως έτσι ήταν, ότι δηλαδή, τα κάνει όλα η μαμά στο σπίτι. Και πλέον το ξέρω από πρώτο χέρι, όταν λέω ξανά και ξανά την ίδια ατάκα. Τώρα, που μεγαλώνοντας, μου θυμίζω τη μάνα μου και μου αρέσει!!!