Γιορτή της Μητέρας: H μητρότητα μέσα από 10 ξεχωριστές φωτογραφίες (pics)
Φωτογραφίες που υμνούν τη μητρότητα.
Και τι δεν έχουν γραφτεί για τη μητρότητα… Την έχουν εξυμνήσει ποιητές και συγγραφείς, την έχουν αποθανατίσει ζωγράφοι, την έχουν τραγουδήσει τραγουδοποιοί.
Για την κάθε γυναίκα που έχει γεννήσει, υιοθετήσει, μεγαλώσει ένα παιδί, η μητρότητα είναι ένα τεράστιο και μοναδικό κεφάλαιο στη ζωή της που δεν μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο.
Δεν είναι εύκολο να περιγράψεις με λόγια ή να συμπυκνώσεις σε λίγες γραμμές όλα εκείνα τα συναισθήματα και τις στιγμές που καθημερινά βιώνεις με το παιδί σου.
Για κάθε μάνα, άλλωστε, το παιδί της είναι ξεχωριστό και η αγάπη της παντοτινή. Το περιγράφει τόσο όμορφα η ποιήτρια Μελισσάνθη στο ποίημά της «Η μπαλάντα της μάνας»:
«Την ώρα αυτή που τα μωρά ξυπνάνε
πάνω στου στήθους τη ζεστή φωλιά
πού να ‘ναι κι ο δικός μου γιος; πού να ‘ναι;
Στης θάλασσας μέσα την αγκαλιά
με δίχως νανουρίσματα κοιμάται…
Κοιμάται ο γιος μου μη μου τον ξυπνάτε
κύματα, πιο βαθιά μη μου τον πάτε
της άρμης σας πικρά είναι τα φιλιά.
Ποιο άλλο μικρό δέχτηκε τέτοια χάδια;
Πίνει για γάλα τον πικρόν αφρό
του κύματος φοράει τα τυλιγάδια
τριγύρω στο λαιμό τον τρυφερό.
Πού είδατε αλλού τέτοιο ακριβό γιορντάνι;
Νάνι του, νάνι, νάνι- νάνι- νάνι
Σωπάτε, νάνι, το παιδί μου κάνει
Κι έχει για κούνια, τώρα το νερό.
Και για πνιγμούς, για τραγικά ναυάγια
μέσα στις νύχτες του όλο ιστορεί.”
Για της νεράιδας- θάλασσας τα μάγια
Που παίρνει όποιον τις νύχτες τη θωρεί
- Αποκοιμούνται στο μαστό τα βρέφη -
Μένανε, η άρμη το παιδί μου τρέφει
με το μικρό του δαχτυλάκι γνέφει
της τρικυμίας ν’ αρχίσουν οι χοροί.
Μ’ απόψε, η θάλασσα είναι σαν το λάδι
- πλατειά, θαρρείς, που απλώθηκε στρωμνή –
μαυρίζει, αίμα πνιγμένου, το σκοτάδι.
Παιδί μου, ακούς της μάνας τη φωνή;
Πού απόψε, αυτή σου σιγοτραγουδάει:
“Μαζί θα κοιμηθούμε, πλάι πλάι
νάνι, κανένας μη μου το ξυπνάει
γιατί η καρδούλα του ίσως να πονεί.»