Το ένα πράγμα που πρέπει να κάνετε όταν νιώθετε ότι χάνετε την υπομονή με τα παιδιά σας
Εντάξει μπορεί να μην είναι ένα, αλλά συνδυασμός πολλών.
Θέλω να φανταστείτε κάτι για ένα λεπτό. Φανταστείτε ότι παίζετε με τα παιδιά σας ήρεμα σε έναν λόφο. Γύρω σας υπάρχουν δέντρα, τα πουλιά τιτιβίζουν, ακούτε τον ήχο του ποταμού που υπάρχει εκεί κοντά και νιώθετε τη ζεστασιά του ήλιου στην πλάτη σας. Τίποτε δεν μπορεί να αποσπάσει την προσοχή σας. Ούτε καν το κινητό σας τηλέφωνο που το έχετε αφήσει στην άκρη, ούτε τα emails, ούτε οι δουλειές στο σπίτι. Είστε 100% αφοσιωμένη στη φύση και τα παιδιά σας, αφήνοντάς τα να γεμίσουν την καρδιά σας. Καθώς τα βλέπετε να παίζουν, να γελούν και να έρχονται σε επαφή με τη φύση, νιώθετε ευγνωμοσύνη για αυτές τις στιγμές που σας χαρίζει ο Θεός. Στιγμές με τα παιδιά σας.
Τι νιώσατε κάνοντας όλα τα παραπάνω εικόνα; Σίγουρα χαμογελάσατε και σίγουρα τοποθετήσατε έστω και νοητά τον εαυτό σας σε αυτό το γαλήνιο περιβάλλον, έτσι δεν είναι;
Κάπως έτσι ηρεμήσατε έστω και για λίγο. Ξέφυγε το μυαλό σας από το πού βρίσκεστε στην πραγματικότητα και αυτός είναι ένας από τους τρόπους που μπορείτε να διαχειριστείτε τον εαυτό σας όταν νιώθετε ότι αρχίζετε να χάνετε την υπομονή σας.
Οι βαθιές ανάσες, η γιόγκα, το ημερολόγιο, η ανάγνωση ενός βιβλίου, η ακρόαση μουσικής ή ένα χαλαρωτικό μπάνιο είναι μερικά ακόμη πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να βρείτε την εσωτερική σας ηρεμία.
Και αφού το καταφέρατε αυτό διαβάζονται μόνο μερικές γραμμές αυτού του άρθρου, τότε σίγουρα μπορείτε να το κάνετε και όταν νιώθετε ότι χάνετε την υπομονή σας.
Αλλά ποιο είναι στην πραγματικότητα το ένα πράγμα που πρέπει να κάνετε για να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας; Αυτό το ένα πράγμα που σας υποσχέθηκα ότι θα διαβάσετε σε αυτό το άρθρο;
Το ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ που πρέπει να κάνετε είναι να πάρετε μια βαθιά ανάσα και να αναρωτηθείτε: αξίζει τον κόπο; Αξίζει να βγείτε εκτός εαυτού; Αξίζει να γεμίσει με γκρίνια η υπόλοιπη μέρα σας; Αξίζει να νιώθετε τύψεις μετά;
Πέντε τεχνικές ηρεμίας για μαμάδες και παιδιά
Γι' αυτό πάρτε μια βαθιά ανάσα και αποχωρίστε από το δωμάτιο που βρίσκονται τα παιδιά σας, πατώντας pause στην στιγμή και βάλτε για λίγο τον εαυτό σας στη θέση των παιδιών σας. Προσπαθήστε να νιώσετε το πώς νιώθουν.
Τα παιδιά σας είναι μικρά και ανήμπορα στην πληθώρα συναισθημάτων που νιώθουν και χρειάζονται πάντα έναν οδηγό δίπλα τους. Κάποιον που θα τους αφιερώσει χρόνο και θα τα βοηθήσει να μιλήσουν ώστε να ακουστούν οι ανάγκες τους. Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον γονιό. Εσάς δηλαδή. Αν οι γονείς του δεν έχουν την υπομονή μαζί του να το ακούσουν τότε ποιος θα το κάνει;
Σίγουρα είναι πιο δύσκολο να γίνει πράξη αυτό -ειδικά όταν τα λαμπάκια αρχίζουν να ανάβουν το ένα μετά το άλλο- όμως ως ο ενήλικας στην όλη υπόθεση θα πρέπει να έχετε τη δύναμη να διαχειριστείτε την υπομονή σας κάνοντας ό,τι είναι δυνατό για να διατηρήσετε τα επίπεδα ηρεμίας σας, χαμηλά. Πώς θα το καταφέρετε αυτό; Μα φυσικά με την παύση, την αλλαγή δωματίου και την ανάσα.
Αν εσείς έχετε υπομονή θα έχουν και εκείνα
Αν δεν μάθετε να έχετε υπομονή εσείς οι ίδιοι με τα παιδιά σας, τότε μην περιμένετε να έχουν υπομονή και εκείνα μαζί σας.
Γίνετε ένα καλό παράδειγμα και μοντελοποιήστε τη συμπεριφορά που θέλετε να δείτε στα παιδιά σας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
