Ποια είναι η εικόνα και τα χαρακτηριστικά ενός παιδιού με αυτισμό;

Ο αυτισμός είναι ένα σύνδρομο συμπεριφοράς που χαρακτηρίζεται από εξασθένηση των αμοιβαίων κοινωνικών αλληλεπιδράσεων, κακές επικοινωνιακές ικανότητες και έντονο περιορισμό των ενδιαφερόντων και των δραστηριοτήτων. Ο αυτισμός διαφέρει από τη διανοητική καθυστέρηση, αν και η πλειονότητα των παιδιών με αυτισμό έχουν ταυτόχρονη διάγνωση ψυχικής καθυστέρησης. Διαφέρει επίσης από έναν αριθμό άλλων παιδικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της σχιζοφρένειας και της αναπτυξιακής γλωσσικής διαταραχής.

Έχουν προταθεί ποικίλες αιτιολογικές διαδικασίες για τον αυτισμό, αλλά καμία δεν έχει αποκτήσει ευρεία αποδοχή μέχρι σήμερα. Ωστόσο, ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη ανωμαλία ή αιτιολογία, η γενική συναίνεση είναι ότι εμπλέκεται με κάποια μορφή εγκεφαλικής βλάβης. Τα παιδιά με αυτισμό τείνουν να έχουν σημαντικό προγεννητικό ή περιγεννητικό ιστορικό και παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό μαλακών νευρολογικών σημείων.

Ορισμένες μελέτες απεικόνισης εγκεφάλου έχουν τεκμηριώσει την παρουσία δομικών ανωμαλιών στον αυτισμό, αν και τα ακριβή ευρήματα έχουν ποικίλλει σημαντικά. Έχουν παρατηρηθεί επίσης ευρήματα που υποδηλώνουν αντίστροφη ασυμμετρία. Άλλα ευρήματα περιλαμβάνουν ανωμαλίες που περιλαμβάνουν διάφορες υποφλοιώδεις δομές, όπως τα βασικά γάγγλια, εγκεφαλικό στέλεχος και περιοχές παρεγκεφαλίδας.

Η συννοσυρότητα ορίζεται ως η συνύπαρξη δύο ταυτόχρονων διαταραχών. Τα παιδιά με σύνδρομο Asperger έχουν ποσοστά συννοσηρότητας έως και 30%. Η κατάθλιψη είναι πιθανώς η πιο συχνή μορφή ψυχοπαθολογίας σε παιδιά με φάσμα αυτισμού. Η σοβαρότητα της ταυτότητας είναι πιθανό να περιπλέξει τις προσπάθειες διάγνωσης της συννοσηρής ψυχοπαθολογίας. Επίσης, τα αυτιστικά παιδιά παρουσιάζουν συχνά συμπτώματα φόβου, συνήθως φοβούνται τις καταιγίδες, τα σκοτεινά μέρη, τα μεγάλα πλήθη, και τα σκοτεινά δωμάτια.

^{Photo by Markus Spiske on Unsplash}

Η εικόνα και τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου με αυτισμό

Υπάρχει μεγάλη άγνοια στον κόσμο για το πώς συμπεριφέρεται ένας αυτιστικός. Το βασικό είναι ο κόσμος να αναρωτηθεί «Τι πρόβλημα είναι αυτό που έχει ο συγκεκριμένος άνθρωπος και συμπεριφέρεται περίεργα και διαφορετικά;»

Οι αντιληπτικές δυνάμεις στον αυτισμό παρατηρούνται τόσο στις οπτικές, όσο και στις ακουστικές, που εκτείνονται σε πολλούς τομείς επεξεργασίας σε κάθε τρόπο. Η οπτική διανοητική εικόνα θεωρείται μια ειδική περίπτωση οπτικής αντιληπτικής πρόσβασης χωρίς αισθητηριακή είσοδο. Σε αυτήν την άποψη, όχι μόνο οι οπτικές εικόνες και η αντίληψη προκαλούν παρόμοια δραστηριότητα στον οπτικό φλοιό, αλλά βασίζονται επίσης στις ίδιες αναπαραστάσεις συγκεκριμένου περιεχομένου εντός οπτικών περιοχών. Επομένως, οι αυτιστικές οπτικές δεξιότητες μπορεί να προκαλέσουν πλεονεκτήματα στις οπτικές εικόνες.

^{Photo by Jeremiah Lawrence on Unsplash}

Σημάδια ενός μωρού με αυτισμό

Τα πρώτα σημάδια σε ένα αυτιστικό μωρό είναι η απουσία του λόγου, ωστόσο η επικοινωνία δεν σημαίνει μόνο ομιλία. Ένα ακόμα έντονο χαρακτηριστικό των αυτιστικών είναι ότι δεν δείχνουν με το δάχτυλο. Στην πορεία της ζωής τους τα αυτιστικά άτομα αρχίζουν να αποκτούν διάφορες μανίες (προσκόλληση σε αντικείμενα). Πολλοί γονείς στην αρχή δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ή και να αποδεχτούν τα σημάδια και θεωρούν ότι το παιδί τους είναι ζωηρό, ενώ όμως είναι αυτιστικό. Επίσης, ένα αυτιστικό άτομο είναι έντονα υπερκινητικό και δεν μπορεί να κάτσει σε μια καρέκλα για συνεχόμενα μισή ώρα.

Κάθε άνθρωπος με αυτισμό είναι μοναδικός

Ωστόσο, ο κάθε αυτιστικός είναι διαφορετικός, μπορεί κάποιος άλλος να είναι πολύ ήσυχος και υποτονικός.
Ταυτόχρονα, ο αυτισμός αποτελεί μια συνηθισμένη παιδική νευροαναπτυξιακή διαταραχή με ισχυρή γενετική ευθύνη. Δεν είναι μια ενιαία οντότητα αλλά ένα κλινικό σύνδρομο, με μεταβλητά ελλείμματα στην κοινωνική συμπεριφορά και τη γλώσσα, περιοριστικά ενδιαφέροντα και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη γενετική του αυτισμού υπογραμμίζουν την αιτιολογική ετερογένεια του, με κάθε τόπο γενετικής ευαισθησίας να αντιπροσωπεύει μόνο ένα μικρό κλάσμα περιπτώσεων ή να έχει μικρό αποτέλεσμα. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν έχουν προσδιοριστεί οριστικά ενοποιητικά δομικά ή νευροπαθολογικά χαρακτηριστικά. Δεδομένης της ετερογένειας της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ), οι προσεγγίσεις που βασίζονται στη μελέτη κληρονομικών συστατικών της διαταραχής ή ενδοφαινοτύπων, όπως η γλώσσα ή η κοινωνική γνώση, παρέχουν πολλά υποσχόμενες οδούς για γενετικές και νευροβιολογικές έρευνες. Οι πρώιμες εντατικές συμπεριφορικές και γνωστικές παρεμβάσεις είναι αποτελεσματικές σε πολλές περιπτώσεις, αλλά ο αυτισμός δεν εντάσσεται στην πλειονότητα των παιδιών. Επομένως, η ανάπτυξη στοχευμένων θεραπειών που να βασίζονται σε παθοφυσιολογικά και αιτιολογικά καθορισμένους υποτύπους του αυτισμού παραμένει ένας σημαντικός και εφικτός στόχος.

Ο αυτισμός μπορεί να διαφοροποιηθεί από άτομο σε άτομο, και από ηλικία σε ηλικία. Αυτό που είναι σημαντικό, είναι τα άτομα με αυτισμό να μην απομονωθούν, ούτε και να παραγκωνιστούν. Η κοινωνικοποίηση είναι πολύ σημαντική για τα άτομα με αυτισμό. Τα άτομα με αυτισμό είναι κομμάτι του κόσμου, και πρέπει να μην τον βιώνουν ως κάτι αφιλόξενο. Συνεπώς, το άτομο με ΔΑΦ πρέπει να γίνει μέρος ενός κοινωνικού συνόλου, και να παρέχονται σε αυτό οι απαραίτητες διευκολύνσεις για να νιώθει όσο το δυνατόν πιο ασφαλή.