Γιατί είναι σημαντικός ο γυναικολογικός έλεγχος και το Τεστ ΠΑΠ μετά τις διακοπές

Tο Test Pap είναι η κύρια μέθοδος πρόληψης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και έχει μειώσει σημαντικά τη συχνότητα και τη θνησιμότητα από τη νόσο, στις χώρες που εφαρμόζεται συστηματικά.

Τι ακριβώς εξετάζουμε με το Τεστ ΠΑΠ;

Το τεστ Παπανικολάου είναι ένας έλεγχος διαλογής που μας βοηθά να βρούμε τις προ-καρκινικές αλλοιώσεις του τραχήλου μήτρας, ώστε με τα κατάλληλα διαγνωστικά τεστ να δούμε την ακριβή φύση και την έκταση του προβλήματος.

Το τεστ Παπανικολάου είναι μια κυτταρολογική εξέταση του κολπο-τραχηλικού επιχρίσματος (κατά Παπανικολάου) η οποία αν και δεν προσδιορίζει πάντα με ακρίβεια τον τύπο των αλλοιώσεων που παρουσιάζουν τα κύτταρα του τραχήλου της μήτρας, ωστόσο μας υποδεικνύει, σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να προβούμε σε επιπλέον εξετάσεις. Απώτερος στόχος μας είναι να διαγνώσουμε με ακρίβεια τις προ-καρκινικές αλλοιώσεις (HGSIL) και να τις αντιμετωπίσουμε.

Οι αλλοιώσεις που ενδέχεται να εμφανισθούν στον τράχηλο της μήτρας συχνά οφείλονται στον ιό των θηλωμάτων (HPV).

Aπό τα πολλά στελέχη του συγκεκριμένου ιού, περίπου 30 υπολογίζεται ότι μπορεί να προσβάλουν το γεννητικό σύστημα. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε όμως ότι η παρουσία του ιού και μόνο δεν οδηγεί απαραίτητα σε ανάπτυξη καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

Πώς μεταδίδεται ο ιός

O ιός HPV μεταδίδεται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή. H πρόωρη έναρξη σεξουαλικών επαφών καθώς και οι πολλοί σύντροφοι, δημιουργούν προϋποθέσεις μόλυνσης από πολλά στελέχη.

H μόλυνση από τον ιό μπορεί να οδηγήσει:

• σε λανθάνουσα λοίμωξη που δεν θα διαγνωσθεί ποτέ με τις συνήθεις τεχνικές και θα προκαλέσει διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος και ανοσία
• σε ανάπτυξη οξυτενών κονδυλωμάτων από τα στελέχη χαμηλού κινδύνου
• σε ενεργό λοίμωξη και ανάπτυξη υποκλινικών, αόρατων στο γυμνό οφθαλμό προκαρκινικών αλλοιώσεων, από στελέχη υψηλού κινδύνου.

Ακόμη δεν έχει εξηγηθεί γιατί ορισμένες αλλοιώσεις υποστρέφουν γρήγορα, ενώ άλλες επιμένουν ή εξελίσσονται.

• H συμβολή του Test Pap στην ανίχνευση των βλαβών που προκαλεί ο ιός HPV είναι καθοριστική.

Oι αλλοιώσεις αυτές χαρακτηρίζονται ως:

1. ήπιες ή χαμηλού βαθμού αλλοιώσεις (HPV, CIN1 ή LGSIL)
2. βαριές ή υψηλόβαθμες αλλοιώσεις (CIN2, CIN3 ή HGSIL)
3. άτυπες αλλοιώσεις του αδενικού επιθηλίου (AGUS)
4. διηθητικός καρκίνος
5. αδιευκρίνιστες αλλοιώσεις

Oι περισσότερες αλλοιώσεις που προκαλεί ο ιός είναι γενικά καλοήθεις και υποχωρούν αυτόματα σε διάστημα 12-36 μηνών.

Άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα

Έρπης: αρχικά δημιουργούνται μικρές φουσκάλες στην περιοχή των γεννητκών οργάνων ή και του πρωκτού. Στη συνέχεια, οι φουσκάλες αυτές, δημιουργούν έλκη του δέρματος που συνοδεύονται από κνησμό και πόνο.

Χλαμύδια: αποκαλούνται και ως «σιωπηλή» ασθένεια καθώς τις περισσότερες φορές είναι ασυμπτωματικά.

Συνήθεις γυναικολογικές παθήσεις του καλοκαιριού

Οι κολπίτιδες, οι ουρολοιμώξεις, η μόλυνση από τον ιό HPV και άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα είναι από τις πιο συχνές γυναικολογικές παθήσεις του καλοκαιριού. Για την εμφάνισή τους κυρίως ενοχοποιούνται το βρεγμένο μαγιό, η αυξημένη εφίδρωση στην ευαίσθητη περιοχή λόγω ζέστης, η άμμος, οι μολυσμένες θάλασσες και πισίνες και οι απροφύλακτες σεξουαλικές επαφές.

Πολλές από αυτές τις παθήσεις μπορεί να είναι ασυμπτωματικές κι αν δεν διαγνωστούν και θεραπευτούν έγκαιρα, μπορεί να προκαλέσουν ακόμη πιο σοβαρά προβλήματα. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντικό για τις γυναίκες να βάζουν στον προγραμματισμό τους τον απαραίτητο γυναικολογικό έλεγχο με την έναρξη του Φθινοπώρου.

Κολπίτιδες βακτηριακές ή μυκητισιακές

Πώς θα τις καταλάβετε: Στα συμπτώματά τους περιλαμβάνονται κνησμός, κάψιμο, επώδυνη ούρηση, αυξημένες ασυνήθιστες εκκρίσεις με λευκό, ή κιτρινοπράσινο χρώμα και δυσάρεστη οσμή, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί να έχετε ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένες κολπίτιδες που δεν προκαλούν συμπτώματα, οι οποίες ωστόσο μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και σε στειρότητα.

Ουρολοιμώξεις

Πως θα τις καταλάβετε: Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται συχνουρία, δυσουρία και αίσθημα πόνου ή/και καύσου κατά την ούρηση. Τα ούρα συνήθως έχουν δυσάρεστη οσμή, το χρώμα τους είναι πιο θολό και σκούρο, μπορεί να περιέχει και αίμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει ενδεχόμενο εκδήλωσης πυρετού.

Παναγιώτης Ψαθάς MD, PhD – Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος - Μέλος της ιατρικής ομάδας δημιουργίας και διαχείρισης της Μονάδας Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής Institute of Life – ΙΑΣΩ www.ppsathas.com