Tα γράμματα αγάπης μιας μητέρας για τον γιο της, όταν η ίδια δε θα μπορεί πια να είναι μαζί του.. (εικόνες)
Μπορεί να της έχει απομείνει λίγος χρόνος ζωής, αυτό όμως δεν την εμπόδισε στο να δημιουργήσει μία σειρά από γράμματα και κάρτες, τα οποία θα έχει τη δυνατότητα να διαβάζει ο γιος της όσο μεγαλώνει.
Η Rowena Darby, διαγνώστηκε για πρώτη φορά με καρκίνο στο έντερο, το 2011. Τον Αύγουστο του 2012 όμως, έμαθε ότι είχε κάνει μετάσταση στους πνεύμονες, στο συκώτι και στη λεκάνη της. Οι γιατροί δεν της έδωσαν ελπίδες για να ζήσει. Εκείνη την περίοδο ο γιος της ήταν μόλις 2 ετών.
«Το χρονοδιάγραμμα ήταν τόσο μικρό. Ο Φρέντι, ήταν μόλις 2 ετών κι ήμουν τόσο ταραγμένη κι αναστατωμένη που δεν θα είχε από μένα καμία ανάμνηση», εξομολογήθηκε.
Όπως είπε, ήταν ιδιαίτερα στενοχωρημένη γιατί ο γιος της θα μεγάλωνε χωρίς να έχει να θυμάται κάτι από εκείνη.
«Δεν είπα ποτέ «γιατί σε μένα». Είμαι άτομο που δεν σκέφτεται έτσι. Ήμουν πολύ απογοητευμένη και λυπημένη που θα χάσω ένα μεγάλο διάστημα ζωής, χωρίς το γιο μου».
Μετά το πρώτο σοκ, η 33χρονη μητέρα, συνειδητοποίησε ότι υπάρχουν πολλά ακόμη που θα μπορούσε να κάνει για το γιο της για να τη θυμάται όσο μεγαλώνει. Ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο για χημειοθεραπεία, άρχισε να φτιάχνει κάρτες και να γράφει γράμματα, για κάθε χρονιά που ο μικρός της πρίγκιπας θα είχε γενέθλια. Επίσης, έφτιαξε κάρτες ειδικές για την αποφοίτησή του, για τις διακοπές του, ακόμη και για το γάμο του.
«Κάθε κάρτα έχει κι ένα μήνυμα για τον Φρέντι, που θα του δείχνω πόσο πολύ τον αγαπώ. Θέλω να είμαι εκεί, σε όλες τις σημαντικές στιγμές της ζωής του και να τον στηρίζω με αυτόν τον τρόπο. Θέλω να μπορεί να με αισθάνεται ανά πάσα ώρα και στιγμή, ανεξαρτήτως αν υπάρχω σαν οντότητα».
Η συγκλονιστική ιστορία της Rowena, έκανε αμέσως το γύρο του διαδικτύου, μετά τη δημοσίευσή της σε τοπική εφημερίδα. Αν και η ίδια έχει συγκεντρώσει χρήματα για εναλλακτικές θεραπείες για τον καρκίνο, παραδέχθηκε ότι είναι πολύ χαρούμενη που η ιστορία της βρήκε αμέσως ανταπόκριση.
«Οφείλουμε να δείξουμε στους ανθρώπους ότι υπάρχει ζωή ακόμη και μετά από μία τέτοια διάγνωση. Όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλο δώρο είναι η ζωή. Θέλω επίσης ο γιος μου, να φέρνει στο νου του την περιπέτειά μου και να την κρατήσει ως παράδειγμα για την συνέχεια της ζωής του».
