«Θηλάζω, γιατί βαριέμαι να κάνω ο,τιδήποτε άλλο!»
Η Chaunie Brusie είναι μια γυναίκα που πριν μερικούς μήνες έγινε μαμά για δεύτερη φορά. Κάποιες φορές, στο blog της Babble, μοιράζεται τα άγχη της και τις ανησυχίες της.
Άγχη και ανησυχίες που έχουν πολλές μαμάδες που γεννούν για πρώτη ή ακόμη και για δεύτερη φορά ένα παιδάκι και που ντρέπονται να εκφράσουν και να πουν ακόμη και στα πιο κοντινά τους πρόσωπα.
«Στις 2:00 π.μ., η κραυγή του μωρού καταστρέφει το σκοτάδι.
Πριν ξυπνήσω ολοκληρωτικά, φτάνω στην κούνια της, την παίρνω αγκαλιά και αρχίζω να διασχίζω πάνω κάτω το διάδρομο μαζί της έχοντάς τη στην αγκαλιά μου. Της αλλάζω την πάνα και καθόμαστε μαζί στην κουνιστή καρέκλα που έχει τόσους λεκέδες από γάλα επάνω, που τρομάζω και μόνο που το σκέφτομαι.
Καθώς θηλάζει και είναι έτοιμη να κοιμηθεί, αναστενάζω και σκέφτομαι ότι παντού υπάρχουν μωρά που θηλάζουν, και λέω στον εαυτό μου πόσο χαρούμενη είμαι που είμαι μια μητέρα που θηλάζει.
Όχι επειδή αγαπώ τα οφέλη του μητρικού θηλασμού και όχι επειδή είμαι στην ευχάριστη θέση να συμμετέχω σε μια ελίτ ομάδα που μου μαθαίνει πώς να παράγω αρκετό γάλα με το σώμα μου για να ταΐσω μια ανθρώπινη ζωή, αλλά για έναν πολύ διαφορετικό λόγο που κανείς δεν φαντάζεται.
Επειδή είμαι πάρα πολύ τεμπέλα για να κάνω ο,τιδήποτε άλλο.
Η αλήθεια είναι, πως για μένα, ο θηλασμός είναι πολύ, πολύ πιο εύκολος από ό, τι το τάισμα με μπιμπερό. Η σκέψη του να πρέπει να κάνω πολλά περισσότερα πράγματα στη μέση της νύχτας από ό, τι απλά να κυλήσω κοντά της και να τοποθετήσω το στόμα της στο στήθος μου, με ανατριχιάζει.
Ο θηλασμός είναι μια εύκολη λύση για εμάς τις μαμάδες, ειδικά αυτές που βαριούνται... και είμαι εντάξει με αυτό.
Αυτό το συναίσθημα δεν πρέπει να το συγχέετε με το ρητό ότι ο θηλασμός είναι εύκολος. Έχω πλήρη επίγνωση ότι ο θηλασμός δεν είναι καθόλου εύκολος ή «φυσικός» για πολλές γυναίκες, και εκεί θέλω να καταλήξω! Πολλές από εσάς δυσκολεύεστε αρκετά να διατηρήσετε τον αποκλειστικό θηλασμό στα παιδιά σας. Κουβαλάτε μπουκάλια με μητρικό γάλα σε ειδικές τσάντες που διατηρούν σταθερή τη θερμοκρασία, κουβαλάτε τις αντλίες θηλασμού μαζί σας και όλα αυτά είναι κούραση... ταλαιπωρία.
Αυτός είναι και ο λόγος που είμαι λίγο ενοχλημένη από όλα τα άρθρα που εκθειάζουν τις αρετές του μητρικού θηλασμού και επαφής του μωρού με τον μαστό. Όχι γιατί δεν νομίζω ότι είναι φοβερό και θαυμάσιο όλο αυτό, κάθε άλλο, πρόκειται για κάτι ένδοξο, αλλά επειδή ένα μικρό μέρος του εαυτού μου δεν μπορεί να αντισταθεί και να σκεφτεί, «Θεέ μου, κάποιες από εμάς είναι πολύ τυχερές!».
Για όλες εμάς των οποίων τα μωρά δεν είχαν κανένα πρόβλημα στο να θηλάσουν και το γάλα έρεε και ο θηλασμός ήταν τόσο εύκολος που απλά τραβώντας το πουκάμισο στο πλάι και κατεβάζοντας την τιράντα, του μη-νοσηλευτικού σουτιέν, θηλάζαμε τα μικρά μας πολύ πιο εύκολα από μια μαμά που έψαχνε μέρος για να κρυφτεί ή διάλεγε με προσοχή τα νοσηλευτικά σουτιέν της για να τη βολεύουν στο θηλασμό, νιώθω λίγο ένοχη!
Υπάρχουν τόσες πολλές μητέρες εκεί έξω που βάζουν στο στήθος τους "μηχανές αρμέγματος", που σκοντάφτουν στο χολ πολλές φορές τη νύχτα για ζεστάνουν το νερό που θα φτιάξουν το γάλα, που χρησιμοποιούν επιθέματα στήθους και κρέμες για την πληγωμένη θηλή τους και μου φαίνεται εντελώς άδικο.
Γιατί αυτές οι μαμάδες, είναι οι μαμάδες που θέλουν απεγνωσμένα ο θηλασμός να ήταν τόσο εύκολος και για εκείνες όσο και για τις άλλες μαμάδες, και είναι οι μητέρες που επιθυμούν η επιλογή του συμπληρώματος και του μπουκαλιού να μην ήταν η "εύκολη" λύση.
Επειδή δεν είναι.
Η αλήθεια είναι, ότι δεν υπάρχει κάτι "εύκολο", όταν πρόκειται να διατηρήσεις μια μικρή ανθρώπινη ζωή υγιή, ευτυχισμένη και ακμάζουσα.
Υπάρχει τύχη, υπάρχει προσωπική επιλογή, υπάρχουν άγρυπνες νύχτες, υπάρχει απελπισία, υπάρχει προσευχή, υπάρχει ελπίδα, υπάρχει άφθονο το "ελπίζω να έχεις δίκιο", και σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχει ακόμη και αγνή, αθώα τεμπελιά.
Και αυτό, φίλοι μου, είναι η αλήθεια πίσω από το κάλυμμα που κρύβει ένα μωρό που θηλάζει ή πίσω από τη γυναίκα που θηλάζει δημόσια το μωρό της. Δεν υπάρχει καμία ντροπή σε αυτό, ακριβώς όπως δεν υπάρχει ντροπή στο να πω στον άνδρα μου, "Αγάπη μου πάω να θηλάσω το μωρό, βάλε την άλλη μικρή για ύπνο!".
Γιατί τουλάχιστον εγώ είμαι συνεπής στην τεμπελιά μου!».
Επιμέλεια κειμένου: Μαργαρίτα Νικολάου
Image via: Facebook user Ivette Ivens Photography