Μια blogger εξομολογείται: Έβλεπα την αδελφή μου να θηλάζει και της έλεγα «Παναγία μου, καλύψου!»

Η ιστορία της αξίζει να διαβαστεί με τα δικά της λόγια:

«Γράφω για τα παιδιά και τους γονείς πολύ, αλλά θα εκπλαγείτε αν μάθετε ότι στην πραγματικότητα δεν είμαι μαμά. Είμαι θεία. Μία θεία που είναι πολύ δεμένη με τα ανίψια της και έχει βοηθήσει πολύ στην ανατροφή τους. Σαν back up μαμά θα έλεγα. Νομίζω ότι ξέρω αυτά που πρέπει να ξέρει μία μαμά. Και ενώ έχω ασχοληθεί με όλα τα θέματα και έχω ζήσει πάνες, εμετούς, νανουρίσματα, εξάρσεις νηπίων σε δημόσιους χώρους και παιδικές ασθένειες, δεν έτυχε ποτέ να ασχοληθώ ζεστά με το θέμα που διχάζει όλο τον κόσμο... τον δημόσιο θηλασμό.

Καμιά φορά φαίνεται τρελό ότι ο θηλασμός έχει συνδεθεί με ένα αρνητικό στίγμα. Ειναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο, μαζί με την εγκυμοσύνη, και όμως υπάρχουν άνθρωποι που το βλέπουν αρνητικά, μερικοί δε, αηδιάζουν κι όλας.

Θα εξομολογηθώ ότι κι εγώ ένιωθα άβολα κάποτε. Η αδελφή μου έχει 4 παιδιά και τα έχει θηλάσει όλα. Η αντίδρασή μου αρχικά όταν θήλαζε δημόσια ήταν πάντα κάτι του τύπου «Παναγία μου, καλύψου!»
Γιατί ένιωθα έτσι; Εϊμαι γυναίκα, έχω κι εγώ στήθος, τι ακριβώς με ενοχλούσε; Και όχι μόνο έχω κι εγώ, αλλά το δικό μου στήθος είναι και πολύ πιο άχρηστο από της αδελφής μου που ταϊζει τα μωρά της! Και δεν ειμαι μόνο εγώ που ένιωθα έτσι. Είναι αμέτρητοι άνθρωποι που νιώθουν με τον ίδιο τρόπο. Ειναι τρελό. Εψαξα την απάντηση και κατέληξα. Λέγεται κοινωνικό στίγμα. Υπάρχει ολόκληρη ιστορία πισω από το στίγμα του θηλασμού και πάει πίσω στους αρχαίους χρόνους.

Στην αρχαία Αίγυπτο, Ρώμη και Ελλάδα, ο θηλασμός ήταν κάτι πάρα πολύ κοινό. Τόσο κοινό δε, που τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα έπαιρναν παραμάνες να θηλάζουν τα μωρά αντί των μαμάδων. Αυτό παρέμεινε ως κοινή πρακτική ακόμη και αιώνες μετά και πέρασε στους πλούσιους Ευρωπαιους ως μια συνήθεια των κατώτερων στρωμάτων . Η ιδέα εγκαταλείφθηκε σιγά σιγά τον 18ο αιώνα όταν ο θηλασμός από γυναίκες που δεν ήταν οι μαμάδες των παιδιών συνδέθηκε με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας των νεογέννητων. Πιστεύεται ότι η τροφός μέσω του στήθους της περνούσε ασθένειες από το ένα παιδί στο άλλο. Και τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν και να ενθαρρύνονται περισσότερο οι μαμάδες να θηλαζουν τα μωρά τους. Στο τέλος του 19ου αιώνα ανακαλύφθηκε το γάλα σε σκόνη και έγινε αυτό η προτιμητέα μέθοδος σίτισης.

Ο θηλασμός έγινε ταμπού στην Αμερική και άλλες δυτικές χώρες εξαιτίας της αυξανόμενης σεξουαλικότητας του γυναικείου στήθους στο τέλος του 19ου και τον 20ο αιώντα. Με τα ελαφρά πορνό να εμφανίζονται μετά τους παγκόσμιους πολέμους, τα pin up ημερολόγια και περιοδικά σαν το Playboy, το στήθος της γυναίκας άρχισε να αντιμετωπίζεται ως σεξουαλικό αντικείμενο, και άρα η ιδεα ενός μωρού να τρώει από το στήθος έγινε χυδαία, ντροπιαστική και αηδιαστική. Με τη σειρά τους οι γυναίκες άρχισαν να ντρέπονται.

Παρά τον έντονο αρνητικό στιγματισμό, ο δημόσιος θηλασμός έχει κάνει δυνατό comeback τα τελευταία 20-30 χρόνια με ιδιαίτερη έμφαση στα οφέλη που έχουν τα μωρά από αυτόν, αλλά και οι θηλάζουσες μαμάδες.

Εκτός από τα αντισώματα, τη μείωση πιθανοτήτων αιφνίδιου θανάτου, την ασπίδα κατά των ασθενειών, τις θρεπτικές ουσίες που προσλαμβάνουν τα μωρά, ο θηλασμός φαινεται να είναι ζωτικής σημασίας και για τη μαμά. Εχει συνδεθεί ακόμη και με τη μείωση πιθανοτήτων καρκίνου του στήθους, καρκίνου των ωοθηκών και επιλόχειου κατάθλιψης.

Η αδελφή μου μου έχει πει ότι ένα απο τα βασικά οφέλη είναι η ξεκούρασή της... Παιρνει πολύ χρόνο να φτιάξεις το γάλα μες στη νύχτα σε σχέση με το να θηλάσεις το μωρό. Είναι επίσης πολυ πιο οικονομικός!

Για όλα αυτά οι μαμάδες παλεύουν να διώξουν αυτή την αίσθηση, αυτο το κοινωνικό στίγμα. Τώρα που ειμαι πιο ενημερωμένη, θα κάνω κι εγώ το καλυτερο που μπορώ να μη στραβοκοιτάω τις μαμάδες που θηλάζουν δημόσια, πράγμα που πιθανόν έχω κάνει στο παρελθόν.

Ο θηλασμός κερδίζει έδαφος, αναγνώριση, και μέσα από την εκπαίδευση και την κατανόηση, ελπίζω οι μαμάδες να νιώσουν σιγά σιγά ελεύεθρες να θηλάζουν δημόσια χωρίς τον φόβο της κριτικής.»

Δείτε το άρθρο της εδώ.