Πόσο επικίνδυνος είναι ο διαβήτης κύησης και πώς αντιμετωπίζεται

Ο διαβήτης κύησης είναι μια από τις σοβαρότερες επιπλοκές που μπορεί να αντιμετωπίσει μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Αποτελεί αίτιο μακροσωμίας εμβρύων (μεγάλα μωρά <4000gr) που αντιμετωπίζουν συνήθως αναπνευστικά προβλήματα λόγω μη παραγωγής του επιφανειοδραστικού παράγοντα που παράγεται φυσιολογικά από τους πνεύμονες του εμβρύου στις 34 εβδομάδες. Επίσης είναι αίτιο υδραμνίου (αυξημένο αμνιακό υγρό) και ενδομητριακού θανάτου σε μια γυναίκα που δεν ρυθμίζει το σάκχαρό της.

Για την πρόληψη του διαβήτη κύησης γίνεται η καμπύλη σακχάρου μετά τις 25 εβδομάδες και κατά κύριο λόγο στις 28 όπου παράγεται και το πλακουντιακό γαλακτογόνο (hpl) που θεωρείται μια από τις αιτίες του σακχαρώδη διαβήτη κύησης.

Μια γυναίκα θεωρείται ότι έχει διαβήτη κύησης όταν στην καμπύλη σακχάρου έχει δυο τουλάχιστον παθολογικές μετρήσεις.

Η καμπύλη γίνεται με χορήγηση γλυκόζης 100gr και μέτρηση σακχάρου την 1η ,2η και 3η ώρα.

Πριν ξεκινήσει η καμπύλη, μετριέται σάκχαρο νηστείας.

Η ρύθμιση του σακχάρου κατά την εγκυμοσύνη γίνεται με δίαιτα και ινσουλίνη.

Καινούργιες μελέτες όμως αποδεικνύουν ότι τα αντιδιαβητικά χάπια π.χ. η μετφορμίνη μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια στην εγκυμοσύνη.

Επίσης μια εγκυμονούσα που έχει σάκχαρο νηστείας <95, σε αρκετές μετρήσεις μπορεί να θεωρηθεί σακχαροδιαβητική.

Στο πρόσφατο παρελθόν οι γυναίκες που έπασχαν από σακχαρώδη διαβήτη κύησης οδηγούνταν λανθασμένα σε καισαρική τομή στις 38 εβδομάδες και ίσως και νωρίτερα.

Οι μελέτες δείχνουν ότι μια κύηση με καλά ρυθμιζόμενο διαβήτη μπορεί να διατηρηθεί μέχρι τις 39 εβδομάδες και μετά να ακολουθήσει είτε πρόκληση τοκετού εφόσον υπάρχουν προϋποθέσεις για κολπικό τοκετό, είτε καισαρική τομή εάν δεν υπάρχουν.

Η ρύθμιση του διαβήτη κύησης επιτυγχάνεται σε συνεργασία των μαιευτήρων γυναικολόγων με τους ενδοκρινολόγους.