Η πρόσκληση (στο παιδικό πάρτι) άργησε μια μέρα!

Τι μπορεί να πάει στραβά σε ένα παιδικό πάρτυ;

Α. Το παιδί να αρρωστήσει ξαφνικά με 40 πυρετό μια ημέρα πριν το πάρτυ και να το ακυρώσεις.

Β. Να μην εμφανιστεί ούτε ένα από τα παιδιά που προσκλήθηκαν.

Γ. Να μην πάρει το παιδί το δώρο που ήθελε;

Δ. Να γίνει lockdown και να κάνεις πάρτυ στο παιδί με εσένα και το αδερφάκι του στην καλύτερη περίπτωση (το ζήσαμε)!

Ε. Να μην προσκληθούν όλα τα παιδιά μιας τάξης με τον πιο φωναχτό τρόπο και με φράσεις του τύπου «εσένα δεν θέλω να σε καλέσω»!

Αν μάλιστα η τελευταία περίπτωση σου μοιάζει γνώριμη και την έχεις βιώσει εσύ στο παρελθόν ή τα παιδιά σου πολύ πρόσφατα, πιθανότατα είσαι κόκκινη αυτή τη στιγμή από θυμό, διαβάζοντας τις γραμμές αυτές.

Τα παιδιά είναι παιδιά!

Και ήταν πάντα αγνά και κάποιες φορές σκληρά μεταξύ τους. Είναι απίθανο να δώσεις μια ευθύνη τόσο μεγάλη όσο το να δώσει ένα παιδί επιλεκτικά προσκλήσεις γενεθλίων και να μην περιμένεις πως η διαδικασία θα παέι στραβά με κλάματα και στεναχώριες.

Ας το παραδεχτούμε, σε μια εποχή που προσπαθούμε να στηρίξουμε τα πόδια μας μετά τον covid19, που τα παιδιά στερήθηκαν πολλά παιδικά πάρτι αλλά και την ίδια τους τη ζωή όπως την ήξεραν, το να μην έχουν περιληφθεί στο πρώτο παιδικό πάρτι που επιτέλους γίνεται, θα τα αποκαρδιώσει διπλά.

Και οι μεγάλοι είναι μεγάλοι:

Σε τέτοιες στιγμές, που ένα πάρτι δεν μπορεί να έχει προσκεκλημένα όλα τα παιδιά της τάξης, την ευθύνη πρέπει να την πάρει ο γονιός. Να βρει και να προσκαλέσει τους γονείς από τα παιδιά που επιθυμεί να έχει στο πάρτι του παιδιού του και να λήξει εύκολα και να με τον πιο απλό τρόπο.

Και οι γονείς είναι γονείς!

Έχουμε αυτή τη μεγάλη ευθύνη να κάνουμε τα παιδιά μας δυνατά. Να ξέρουμε πως το σχολείο θα γίνει πανεπιστήμιο, θα γίνει δουλειά, θα γίνει μια περίσταση στην οποία η πρόσκληση δεν θα έρθει αλλά το παιδί μας θα είναι πολύ cool να αποδεχτεί το γεγονός.

Και η ευχή, να μην είναι το δικό μας παιδί εκείνο που δεν θα θέλει να προσκαλέσει κάποια παιδιά στο μέλλον.