Η πιο σκληρή απόφαση για έναν πατέρα: Να δωρίσει το νεφρό του στον γιο του ή στην κόρη του;
Ο Άντον Λέβιν με τη σύζυγό του έχουν τρία παιδιά. Τα δύο μικρότερα, ένα κοριτσάκι, η Τζέιντ και ένα αγοράκι, ο Κίγκαν, τον ανάγκασαν άθελά τους να πάρει την πιο σκληρή απόφαση της ζωής του.
Όταν η Τζέιντ ήταν μόλις 3 ετών, ξαφνικά λιποθύμησε ενώ έβλεπε τηλεόραση. Την πήγαν αμέσως στον γιατρό, ο οποίος τους είπε πως έπρεπε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο. Μετά από διάφορες εξετάσεις που έκανε, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με τα νεφρά της και ότι θα μπορούσε να ζήσει για ακόμα 4-5 χρόνια μέχρι τα νεφρά της να σταματήσουν να λειτουργούν.
Η οικογένεια σοκαρίστηκε αλλά δεν ήξερε ότι κάτι χειρότερο την περίμενε. Έναν χρόνο μετά το συμβάν ο γιος του Άντον, ο Κίγκαν, διαγνώστηκε με την ίδια γενετική ανωμαλία, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τη νεφρική ανεπάρκεια.
Το ζευγάρι έχει τρία παιδιά. Στη μεγαλύτερη κόρη του, η οποία είναι σήμερα 16 ετών, δεν βρέθηκε κανένα πρόβλημα σε αντίθεση με τη μικρότερη, την Τζέιντ στην οποία εμφανίστηκε το πρόβλημα σχετικά γρήγορα ενώ μετά ακολούθησε και ο γιος τους. Ο γιατρός τούς είπε πως αν επιχειρούσαν να κάνουν και τέταρτο παιδί, το πιο πιθανό ήταν να μην καταφέρει να ζήσει, καθώς όσο περισσότερα παιδιά κάνουν, τόσο εμφανίζεται αυτή η γενετική ανωμαλία και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο.
Στην αρχή τα παιδιά έπρεπε να ακολουθούν φαρμακευτική αγωγή και αυστηρή δίαιτα , αλλά σιγά σιγά η κατάστασή τους άρχισε να χειροτερεύει. Ειδικά η Τζέιντ ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τον Κίγκαν. Της είχαν μάλιστα τοποθετήσει και ένα ειδικό σωληνάκι στο στήθος και δεν μπορούσε ούτε μπάνιο να κάνει. Οι γιατροί διαπίστωσαν πώς πλέον ή Τζέιντ χρειαζόταν μεταμόσχευση για να ζει όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας της.
Ο Άντον, από την πρώτη κιόλας στιγμή που είχε αρρωστήσει η Τζέιντ, ήξερε ότι θα δώσει, αν ήταν συμβατός δότης, το ένα του νεφρό, αλλά τώρα που είχε και τα δύο του παιδιά άρρωστα η απόφαση αυτή ήταν πολύ σκληρή για τον ίδιο.
Η Τζέιντ ήταν η πρώτη που η κατάστασή της είχε χειροτερέψει και έπρεπε άμεσα να γίνει μεταμόσχευση, οπότε την απόφαση του να δώσει το νεφρό του στην κόρη του την πήρε γρήγορα. Θα ήθελε να μπορούσε να δώσει και τα δύο του νεφρά, αν γινόταν, αλλά την δεδομένη στιγμή έπρεπε κάτι να κάνει και γρήγορα.
Η διαδικασία του να γίνεις δότης δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Άντον, έκανε μια προετοιμασία 4 μηνών ώστε το σώμα του να είναι έτοιμο και όταν τελικά έφτασε αυτή η στιγμή, οι γιατροί ανακάλυψαν ότι είχε περάσει ηπατίτιδα, την οποία είχε κολλήσει την περίοδο που ζούσε στην Αφρική. Οι πιθανότητες να περάσει η ηπατίτιδα στην Τζέιντ ήταν μικρή αλλά επειδή ήταν τόσο καλός συμβατός δότης για την κόρη του, οι γιατροί αποφάσισαν να μην αφήσουν αυτή τη μικρή πιθανότητα να τους αλλάξει τα σχέδια.
Πρώτα μπήκε ο ίδιος στο νοσοκομείο ώστε να του αφαιρεθεί το νεφρό, ενώ μετά μπήκε η κόρη του για να ξεκινήσει η διαδικασία. Αν και υπήρχε το άγχος αν τελικά το σώμα της θα δεχθεί το μόσχευμα, όλα πήγαν καλά και το νεφρό άρχισε να λειτουργεί αμέσως μόλις τοποθετήθηκε στο σώμα της.
Ο ίδιος ο Άντον είχε μια μικρή δυσκολία να συνέλθει από την αναισθησία και του πήρε 12 ολόκληρες ώρες για να μπορέσει να σηκωθεί από το κρεβάτι, όμως η μικρή Τζέιντ μέσα σε τρείς μήνες έγινε εντελώς καλά και μάλιστα άρχισε να πηγαίνει κανονικά και στο σχολείο της. Μπορεί η περιπέτεια της Τζέιντ να είχε αίσιο τέλος, όμως σχεδόν αμέσως μετά άρχισαν τα προβλήματα και για τον γιο του.
Καθημερινά η κατάστασή του χειροτέρευε και χρειαζόταν πλέον και αυτός μεταμόσχευση νεφρού. Ο Άντον συνεχώς νιώθει ενοχές καθώς βοήθησε το ένα του παιδί, όμως δεν μπορούσε να βοηθήσει και το άλλο και τώρα η οικογένεια ζει με την αγωνία να βρεθεί συμβατός δότης και για τον μικρό ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της μεταμόσχευσης και για εκείνον.
Όπως λέει στους δικούς του ανθρώπους ο Άντον, του είναι πολύ δύσκολο να βλέπει το παιδί του να περνάει ό,τι πέρασε και το πρώτο μόνο που αύτη την φορά δεν μπορεί να το βοηθήσει ο ίδιος . Παρ' όλα αυτά, ελπίζει πως σύντομα θα έχουν ευχάριστα νέα και για τον μικρό. Η υποστήριξη που έχουν από το νοσοκομείο, τους βοηθάει για να ατενίζουν το μέλλον με ελπίδα και κουράγιο.