«Ο μπαμπάς δεν με μαλώνει… Τον αγαπώ περισσότερο!»

Γιατί ένας μπαμπάς οφείλει να τηρεί τις ισορροπίες για να μην γίνεται η μαμά, η κακιά της υπόθεσης!

Πόσες φορές οι μαμάδες νιώθετε αβοήθητες από τον σύζυγο στο μεγάλωμα των παιδιών καθώς τον βλέπετε να είναι σχεδόν πάντα θετικός μαζί τους; Πόσες φορές επίσης αισθάνεστε πως είναι σα να σαμποτάρει αυτά που προσπαθείτε να χτίσετε με τα μικρά σας; Ποια είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας όταν ακούτε από τα παιδικά χειλάκια: «Ο μπαμπάς δεν με μαλώνει… τον αγαπώ περισσότερο από εσένα που είσαι κακιά και συνέχεια φωνάζεις!»

Δύσκολες καταστάσεις που δημιουργούν πολλές φορές αιτίες ρήξης ανάμεσα στους δυο γονείς.

Είναι κατανοητό από την πλευρά των μαμάδων να νιώθουν μόνες τους στο μεγάλωμα των παιδιών όταν δεν υπάρχει συνεννόηση στο ζευγάρι για το τι τρόπο διαπαιδαγώγησης θα ακολουθήσουν. Κάτι που είναι αρκετά συχνό στις μέρες μας και αιτία έντονων καυγάδων.

Είναι αυτό που λέμε «το παιχνίδι του καλού και κακού γονιού». Πράγματι σε τέτοιες περιπτώσεις, φαίνεται πως ο μπαμπάς είναι ο «καλός» γονιός εφόσον δεν μαλώνει σχεδόν ποτέ το παιδί ή δεν λέει συχνά «όχι».

Είναι η ώρα όμως μπαμπά αν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία γονιού να επανεξετάσεις κάπως την κατάσταση και να αρχίσεις να βάζεις και εσύ κάποια όρια στα μικρά σου.

Αν ανήκεις στην κατηγορία που λέει «Δεν μπορώ να τα μαλώνω και δεν θέλω να γίνω αυστηρός ή κακός μαζί τους, δεν είναι και στη φύση μου να συγκρούομαι και να γίνομαι αυστηρός!», οφείλεις να τηρείς τις ισορροπίες για να μην γίνεται η μαμά η κακιά της υπόθεσης. Παρακάτω θα δεις κάποιους από τους λόγους που είναι αναγκαία και η δική σου συμμετοχή στην οριοθέτηση των παιδιών σας.

Οριοθέτηση: ξεκινάω από αυτή την μαγική λεξούλα που όλοι μας έχουμε τόσο ανάγκη για να νιώσουμε ασφάλεια και σιγουριά, ακόμα και εμείς οι μεγάλοι, πόσο μάλλον τα παιδιά. Όταν το παιδί δεν οριοθετείται από τον γονιό ή πιο σωστά οριοθετείται μόνο από τον έναν γονιό, μπορεί να χαίρεται γι' αυτό, μέσα του όμως αναζητά το όριο για «να ξέρει» μέχρι που μπορεί να φτάσει. Διαφορετικά, στο πέρασμα του χρόνου αποδυναμώνεται η φιγούρα του «χαλαρού» γονιού και η αίσθηση ασφάλειας επίσης.

Η οριοθέτηση είναι απαραίτητη για να υπάρξουν «ισορροπίες». Αν για παράδειγμα η μαμά επιμένει να διαβάσει το Σαββατοκύριακο και κάποιες φορές το μαλώνει όταν αυτό αρνείται, λογικό το παιδί να δυσανασχετήσει, ασχέτως αν έχει ή όχι δίκιο -μην ξεχνάς ότι το διάβασμα είναι στις υποχρεώσεις του. Σκέψου τώρα, όταν έρχεται να ρωτήσει εσένα για το διάβασμα και ενώ ξέρεις και εσύ ότι θα πρέπει να διαβάσει, το «ξεχνάτε» και ασχολείστε με οτιδήποτε άλλο που σας αρέσει ή που του αρέσει. Αποτέλεσμα είναι εσύ να είσαι ο cool τύπος που περνάει όμορφα μαζί του και η μαμά η αυστηρή που θα πρέπει να ασχοληθεί και να καλύψει στο διάβασμα που δεν κάνατε μαζί. Και φυσικά, αντιλαμβάνεσαι «ποιος θα βγάλει το φίδι από την τρύπα;», η μαμά που θα αναγκαστεί για να επιβληθεί να το μαλώσει και να τσακωθεί μαζί του.

Τι παράδειγμα του δίνεις για το «σωστό και λάθος» όταν ενθαρρύνεις την αποφυγή των ευθυνών του αλλά και όταν και εσύ ο ίδιος αποφεύγεις τις ευθύνες σου ως γονιός; Όπως ξέρεις, οι γονεϊκές ευθύνες δεν σταματούν στο να περνάτε χρόνο μαζί και να παίζετε – που ασφαλώς και είναι απαραίτητο και το παιχνίδι. Οι ευθύνες σου απλώνονται γενικότερα στην διαπαιδαγώγησή του, στο να το μάθεις να διεκδικεί αυτό που του ανήκει και να του δείξεις τρόπους για να το κατακτήσει, όσο δύσκολο και αν είναι. Και φυσικά, χρειάζεται να δώσεις την ανάλογη σημασία χωρίς να υποτιμήσεις την κατάσταση, αντιθέτως θα δώσεις τη σημασία που χρειάζεται.

Διαφορετικά το παιδί σου θα είναι σε «σύγχυση» για τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του, για το ποιος είναι ο ρόλος του κάθε γονιού. Είναι επίσης πολύ πιθανό μεγαλώνοντας να σε αψηφήσει όταν συνειδητοποιήσει πόσο πίσω έμεινε επειδή εσύ δεν οριοθέτησες κάποιες καταστάσεις…

Κλείνοντας, να σου πω μπαμπά ότι δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα πρέπει να τσακωθείτε, να το μαλώσεις άσχημα ή να του φωνάξεις. Ο κάθε γονιός έχει τον δικό του τρόπο οριοθέτησης. Μπορείς να συνεννοηθείς με τη μαμά για συμπεριφορές που την προβληματίζουν και να κρατήσετε κοινή στάση. Αυτή την εικόνα έχει ανάγκη το παιδί σας για να γίνει ένας ώριμος ενήλικας, διαφορετικά πιθανά θα μεγαλώσεις ένα χειριστικό πλάσμα που θα κινείται ανάλογα με το τι το συμφέρει καλύτερα χωρίς όμως δυστυχώς να μπορεί να αναπτύξει διαπροσωπικές σχέσεις με διάρκεια και ουσία.

Μαρίνα Μόσχα
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας – Ψυχοθεραπεύτρια