Γιώργος Λιάγκας: «Η χαρά που σου δίνει το μεγάλωμα ενός ανθρωπάκου δε συγκρίνεται με άλλη»

Ο δημοσιογράφος και παρουσιαστής μέσα από το κείμενό του στη real περιγράφει τις ώρες που περνά με τον γιο του, πώς ο ίδιος νιώθει για εκείνον αλλά και για τις στιγμές που ο μικρός τον εκπλήσσει με όσα λέει και κάνει. Διαβάστε τι γράφει: «Το 'χω ξαναγράψει αλλά αισθάνομαι και την ανάγκη να το επαναλάβω. Θα με καταλάβουν όλοι όσοι είναι γονείς. Η χαρά που σου δίνει το μεγάλωμα ενός ανθρωπάκου δε συγκρίνεται με άλλη. Το να παρατηρείς την ταχύτητα, με την οποία το σχεδόν ζαρωμένο πλάσμα που σου έδειξαν στο μαιευτήριο γίνεται «κανονικός" άνθρωπος, είναι μεγαλείο.
Αισθάνεσαι ότι τα ξέρεις όλα, ή σχεδόν όλα. Ό,τι έχεις πετύχει στη ζωή σου, ό,τι έχεις βιώσει έρωτες, δόξες, χαρές, έρχεται αυτό το απλό που συμβαίνει δίπλα σου τα διαγράφει και σου λέει «να εγώ τώρα το κέντρο του κόσμου σου». Και το πιο περίεργο είναι πως όσο εγωιστής ή καλομαθημένος κι αν είσαι, δε σε πειράζει καθόλου.
Το πόσο γρήγορα κυλάει ο χρόνος, δυστυχώς, δεν το αντιλαμβανόμαστε από τον εαυτό μας, αλλά από το παιδί ή τα παιδιά που μεγαλώνουμε. Έχεις μια σχεδόν ακίνητη κούκλα μέσα στο σπίτι που μόνο γκρινιάζει και απαιτεί και ξαφνικά αρχίζει να γελά, να περπατά και τρέχει πίσω σου, μιλά και σε φωνάζει. Εκεί που λες, εντάξει μωρέ μικρό είναι, τι να καταλαβαίνει, συνειδητοποιείς ότι έχει χιούμορ, επικοινωνεί μαζί σου και σε τρελαίνει με την αντίληψή του. Ο αγώνας του για ισοτιμία είναι ανυπέρβλητη και πολύ διδακτική διαδικασία.
Όχι, δεν είμαι χαζομπαμπάς. Αυτά που γράφω τα ακούω και από άλλους και τώρα καταλαβαίνω τους φίλους που, πριν κάνω παιδί, μου έδειχναν με καμάρι φωτογραφίες και παιδικά βίντεο. Το σημαντικό εδώ είναι να μην το χάσεις. Να μη λείπεις απ' όλο αυτό. Γιατί δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Όχι γι' αυτό, που έτσι κι αλλιώς εξαρτάται από σένα, αλλά κυρίως για σένα, γιατί μέσα από το παιδί σου γίνεσαι πολύ καλύτερος άνθρωπος. Ε, και... κουφαίνεσαι καμιά φορά.
«Μαμά, το βράδυ θα πάμε για γκόμενες με τον μπαμπά, τον Δημήτρη και τον Άκη», είπε το μικρό... καρφί όταν γυρίσαμε σπίτι μετά το μπάνιο, αιφνιδιάζοντας τη μάνα του που κοιτούσε εμβρόντητη. Προφανώς και δεν πήγαμε. Αυτή η μικρή φωτεινή στιγμή από το μεγάλωμα του γιου μου όμως, ακόμα και μετά από χρόνια, που θα πηγαίνει μόνος για γκόμενες θα συνεχίζει να με συγκινεί».