Ο Κώστας Δόξας αποκλειστικά στο Mothersblog.gr:«Ήμουν έτοιμος να γίνω μπαμπάς»

Κώστας και Μαρία. Μαρία και Κώστας. Ένα ζευγάρι απολαυστικό, αγαπημένο, με χιούμορ.

Τον Κώστα Δόξα όλοι τον γνωρίζουμε και τον αγαπάμε. Το μουσικό του ταλέντο αλλά και η ικανότητά του να μας φτιάχνει τη διάθεση, είναι αδιαμφισβήτητα.

Πέντε χρόνια πριν, γνώρισε τη γυναίκα της ζωής του Μαρία Δεληθανάση. Ερωτεύτηκαν, «κούμπωσαν» ο ένας στον άλλον όπως λένε οι ίδιοι, και πλέον έχουν δημιουργήσει μία υπέροχη οικογένεια.

Με τον Κώστα και τη Μαρία είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε τηλεφωνικά. Η συνέντευξη γρήγορα εξελίχθηκε σε μία απολαυστική συζήτηση με γέλια και πολλά πειράγματα.

Πώς είναι λοιπόν ο Κώστας Δόξας ως μπαμπάς και σύζυγος; Πόσο έχει αλλάξει η ζωή τους μετά τον ερχομό της κόρης τους, Σοφίας, 3,5 χρόνια πριν; Ποιος κάνει περισσότερες δουλειές στο σπίτι και πώς βίωσαν την καραντίνα;

Κώστα, ποια τρία χαρακτηριστικά της Μαρίας ξεχώρισες όταν τη γνώρισες;

Θα ξεκινήσω από την εικόνα. Για μένα η εικόνα έπαιξε σημαντικό ρόλο, δηλαδή με το που είδα τη Μαρία ήταν μία γυναίκα που μου άρεσε πάρα πάρα πολύ. Οπότε η πρώτη προσέγγιση έγινε και λόγω της ομορφιάς της. Έπειτα, γνωρίζοντας τη Μαρία ακόμα καλύτερα ακόμα, αυτό που μου αρέσει σε αυτήν είναι ότι έχει μία πολύ βαθιά σχέση με την ειλικρίνεια, με την εικόνα της απέναντι στα πράγματα. Θέλει να σου περάσει ακριβώς αυτό που νιώθει, αυτό που αισθάνεται, αυτό που βλέπει σε μία εικόνα στον κόσμο γύρω της, ασχέτως εάν εγώ πολλές φορές δεν την καταλαβαίνω. Το τρίτο που μου έρχεται στο μυαλό, είναι η σχέση της με την καθαριότητα. Κι όταν λέω καθαριότητα εννοώ όχι μόνο ό,τι έχει να κάνει με το σπίτι ή την προσωπική υγιεινή, αλλά και με την καθαριότητα την εσωτερική, απέναντι στον εαυτό της. Απέναντι σε αυτά που ζητάει, σε αυτά που νιώθει, σε αυτά που θα πει, στο πώς θα εκφραστεί. Κάποιες φορές μπορεί να είναι και απότομη ή ωμή, αλλά είναι η ειλικρίνεια της. Οπότε αυτά τα τρία θα πω ειλικρίνεια, καθαριότητα και ομορφιά.

Μαρία, εσύ αντίστοιχα, τρία πράγματα που ξεχώρισες στον Κώστα;

Αρχικά, ο αυθορμητισμός του και η παιδικότητά του. Ακόμα και τώρα που μιλάμε, γελάω γιατί μου κάνει αστείες γκριμάτσες. (γέλια) Ο Κώστας έχει μία έντονη παιδικότητα και αυθορμητισμό και όλο αυτό πηγάζει από μία εσωτερική ενέργεια που σε παρασύρει, οπότε το πιο βασικό χαρακτηριστικό του Κώστα που με κάνει να είμαι μαζί του, είναι ότι δεν πλήττω ποτέ. Μπορεί να εκνευρίζομαι, μπορεί να ερχόμαστε σε αντιπαράθεση για διάφορα πράγματα, γιατί δεν ταιριάζει απόλυτα ο τρόπος που βλέπουμε τη ζωή, για τη ζωή στο σπίτι όμως, για μένα ο Κώστας είναι ο ιδανικός σύντροφος. Όταν λέω παιδικότητα βέβαια, δεν εννοώ αυτήν που οι περισσότεροι βλέπουν στον Κώστα. Είναι κάτι πιο δικό μας, που έχει να κάνει με τη δική μας χημεία. Ταιριάζει απόλυτα το χιούμορ μας και έχει και αυτόν τον αυθορμητισμό. Θα σου πει «πάμε να κάνουμε αυτό» και θα σου αλλάξει το πρόγραμμα όλης της ημέρας, αλλά στο τέλος θα περάσεις καλά. Κι εκεί είναι η μεγαλύτερη σύγκρουση. Γιατί εγώ είμαι πιο πολύ του προγράμματος και οργανωτική, αλλά νομίζω ότι αυτό το στοιχείο του αυθορμητισμού χρειάζεται. Είναι πολλά αυτά που μου αρέσουν στον Κώστα, Κάποια δε λέγονται (γέλια).

Πάντως γενικά, νομίζω ότι έχει να κάνει με την χημεία που έχεις με τον άλλον. Είναι αυτό που όταν γνωρίζεις κάποιον λες «με αυτόν, έχω κλείσει». Αυτό μου έβγαλε τη μέρα που τον γνώρισα και ξεκίνησε η σχέση μας. Ένιωσα ότι κλείδωσα και «κούμπωσα».

Πόσο καιρό ήσασταν μαζί πριν αποφασίσετε να κάνετε οικογένεια; Ακούγοντάς σας να περιγράφετε τη σχέση σας και ο ένας τον άλλο, φαίνεται λες και αυτή η σχέση προέκυψε πολύ φυσικά, αυθόρμητα και κατά κάποιον τρόπο, καρμικά.

Μ: Καρμικά, αυθόρμητα, έως και παρορμητικά. Η γνωριμία μας έγινε πριν από πέντε χρόνια περίπου και η εγκυμοσύνη προέκυψε στον ενάμιση χρόνο. Και τότε ήμασταν σε ένα διαρκές κυνηγητό. Αυτό είναι βασικά που χαρακτηρίζει τη σχέση μας, το κυνηγητό.

Η απόφαση για την απόκτηση ενός παιδιού ήταν συνειδητή;

Μ: Συνειδητή επιλογή, όχι, σε καμία περίπτωση δεν ήταν. Ήταν όμως υποσυνείδητη. Και οι δύο σιωπηλά είχαμε συναποφασίσει ότι εσύ θα γίνεις ο μπαμπάς του παιδιού μου κι εσύ η μαμά. Δεν το εκφράσαμε ποτέ με λέξεις, αλλά κινούμασταν προς τα εκεί.

Η ανακοίνωση της εγκυμοσύνης πως έγινε;

Μ: Πόπο, αυτό το σκηνικό ήταν εκπληκτικό γιατί κάναμε ανταλλαγή δώρων. Θυμάσαι;

Κ: Ναι, ναι! Ήταν καλοκαίρι και με παίρνει τηλέφωνο η Μαρία που εκείνο το διάστημα δούλευε στο Πόρτο Χέλι σε ένα ξενοδοχείο. Οργάνωνε events. Εγώ τότε έκανα διάφορα live και ήμουν στο Μεσολόγγι. Κάπου εκεί κοντά ήταν μία περιοχή που είχε πολλά σύκα και φράουλες. Βρίσκω λοιπόν ένα γεράκο και έχει κάτι σύκα, απίστευτα.

Μ: Να συμπληρώσω εγώ εδώ, ότι τότε, πριν μάθω ότι είμαι έγκυος, είχα κάτι συμπτώματα περίεργα. Εκεί στο Πόρτο Χέλι, ανέβαινα σε συκιές κι έπαιρνα σύκα!

Κ: Οπότε εγώ το ήξερα αυτό και μόλις είδα τον γεράκο, πήρα ένα ολόκληρο καφάσι και λέω «Θα το κάνω δώρο στη Μαρία, θα χαρεί πάρα πολύ». Την παίρνω λοιπόν την επόμενη μέρα το πρωί όταν γύριζα από Μεσολόγγι και της λέω «Σου έχω ένα δώρο καταπληκτικό». Μου λέει κι εκείνη «Α Κώστα, κι εγώ σου έχω ένα δώρο!». Η Μαρία είχε κάνει το τεστ και είχε και τη γνωμάτευση από τον γιατρό. Όταν βρεθήκαμε, της δίνω το καφάσι κι εκείνη ανοίγει το τσαντάκι και μου δίνει το τεστ. Πίνω θυμάμαι την μπύρα που είχα πάρει μονορούφι και της λέω «Πάμε στη μάνα μου, να της το πούμε».

Μ: «Πάμε στη μαμά μου», μου είπες, όχι στη μάνα μου. (γέλια)

Κ: Το φοβερό είναι ότι τότε για ένα εξάμηνο τουλάχιστον, μην πω χρόνο, έκανα πλάκα στη μάνα μου και της έλεγα «Μαμά, είναι έγκυος η Μαρία», ενώ δεν ήταν.

Μ: Ναι, οπότε ήταν σαν την ιστορία με τον Πέτρο και τον λύκο. Της το είπαμε και δεν το πίστευε!

Τα συναισθήματά σας τότε που μάθατε για την εγκυμοσύνη, ποια ήταν;

Κ: Κοίταξε, σίγουρα υπάρχει ξάφνιασμα. Εγώ ήμουν έτοιμος να γίνω μπαμπάς. Το είχα νιώσει και είχα και αυτήν την απίστευτη σιγουριά ότι η Μαρία θα είναι η μάνα του παιδιού μου, επομένως, όλο αυτό ήρθε φυσικά για εμένα. Από εκεί κι έπειτα, όταν φέρνω την εικόνα του εαυτού μου τότε, νομίζω ήμουν ψύχραιμος. Ήθελα να γίνω μπαμπάς καιρό πριν, και πριν γνωρίσω τη Μαρία, απλώς δεν είχα βρει την κατάλληλη. Δεν το αποφασίσαμε πότε, ήρθε τόσο φυσικά που ήταν λες και το αποφάσισε το ίδιο το Σοφάκι να έρθει στη ζωή μας.

Κι για σένα Μαρία ήταν κάπως έτσι;

Μ: Σοκ και δέος! Σίγουρα σοκαρίστηκα και ένιωσα αυτό το πράγμα που αδειάζει το κεφάλι σου και παγώνεις, αλλά πολύ γρήγορα αντικαταστάθηκε αυτό από συναισθήματα ενθουσιασμού και χαράς. Μετά απλά περίμενα πώς θα πάει το πράγμα. Είχα μεγάλη ανυπομονησία για να δω πώς θα είναι το μωρό, πώς θα κυλήσει η ζωή μας από εδώ κι έπειτα, τι είναι αυτό που περιγράφουν ως κάτι που εάν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Και πράγματι έτσι είναι. Το κλισέ αυτό, νομίζω ότι ισχύει απόλυτα.

Κ: Πάντως σε σχέση με το κομμάτι του πώς το βιώνει ο άνδρας, το βιώνει πολύ διαφορετικά σε σχέση με τη γυναίκα. Ο άνδρας δεν αντιλαμβάνεται το παιδί αμέσως, όμως κάτι που δεν αντιλαμβάνεται η γυναίκα για τον άνδρα, είναι ότι ο άνδρας θέλει ενστικτωδώς - ή τουλάχιστον αυτό ισχύει για τη δική μου περίπτωση- να προσφέρει περισσότερα, να θέλει να τα καταφέρει για την οικογένεια. Εγώ θυμάμαι τότε, όταν με το που γύρισα από Μεσολόγγι, είχα να πάω στην Κοζάνη σε ένα άλλο live, εκείνο το βράδυ τραγουδούσα και ήταν σαν τα τραγουδάω για τους τρεις μας. Δηλαδή ένιωθα ότι τώρα, δε δουλεύω μόνο για μένα, δουλεύω και για τους τρεις μας. Η εγκυμοσύνη είναι κάτι το οποίο ναι, ο άνδρας δεν το βιώνει σωματικά, δεν το καταλαβαίνει όπως η γυναίκα γιατί δεν υπάρχει η σύνδεση του μωρό, νιώθεις όμως όλα αυτά. Εγώ τώρα που η Σοφία είναι 3,5 και με φωνάζει μπαμπά, έχω καταλάβει τι είναι πατρότητα. Είναι μία αγάπη που σε εμπλουτίζει και μεγαλώνει προοδευτικά.

Σήμερα η Σοφία είναι 3.5 ετών. Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας τα τελευταία 3,5 χρόνια;

Μ: Όποιος πει ότι το πρώτο διάστημα, όλα κυλάνε ρόδινα είναι ψέμα. Σαφώς και ο ερχομός ενός παιδιού διαταράσσει την ισορροπία που υπήρχε μέχρι τότε. Δεν υπάρχει χρόνος για τον εαυτό σου, είσαι 100% στο μωρό, ακόμα και τον ελάχιστο χρόνο που μπορεί να έχεις, νιώθεις κουρασμένος, χάνεσαι κάπως δηλαδή στην αρχή. Για αυτό ο ερχομός ενός παιδιού προϋποθέτει μία σχέση να έχει γερές βάσεις ή να υπάρχει διάθεση να επαναπροσδιοριστούν και να δημιουργηθούν. Οπότε η αλήθεια είναι ότι στην αρχή ήταν λίγο δύσκολα τα πράγματα.

Σαφώς και έχει αλλάξει η ζωή μας πάρα πολύ τα τελευταία 3,5 χρόνια. Εγώ δεν θυμάμαι καν πώς ήμουν πριν γεννηθεί η Σοφία. Φαντάσου έχω κρατήσει ρούχα που φορούσα πριν και λέω πραγματικά «Πού τα έβαζα, που πήγαινα;» Δεν θυμάμαι. Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα. Επειδή θήλασα και αρκετά, για περίπου 15 μήνες, μέχρι και το τέλος του θηλασμού, ήταν πολύ πιο κολλημένη σε εμένα. Από τη στιγμή που έγινε λίγο πιο ανεξάρτητη, κόπηκε ο θηλασμός η πάνα κτλ, και επειδή έχει και κόλλημα με τον μπαμπά της, τώρα πλέον μπορώ να πω ότι ξεκουράζομαι, που είναι 3,5. Πηγαίνουν βόλτες μαζί, οπότε έχω κι εγώ πλέον χρόνο να κάνω κάτι για μένα, για το σπίτι ή οτιδήποτε. Τον χρόνο λοιπόν που δεν είχα τότε, τον βρίσκω τώρα. Ο Κώστας ζει το όνειρό του με τη Σοφία. Ζουν τον δικό τους έρωτα, είναι σε μία άλλη διάσταση οι δυο τους.

Είναι η κλασική σχέση μπαμπά και κόρης;

Μ: Ε, ναι! 100% , σε σημείο που νιώθω και λίγο ριγμένη ώρες- ώρες. Στη μανούλα όμως τρέχει στα δύσκολα, να το πούμε κι αυτό!

Πώς είναι Σοφία; Σε ποιον μοιάζει; Και εξωτερικά αλλά και στον χαρακτήρα.

Μ: Κι εγώ και ο Κώστας, ήρεμα παιδιά δεν ήμασταν. Είχαμε πολύ έντονες προσωπικότητες, οπότε και η Σοφία κινείται σε αυτά τα πλαίσια. Τώρα ας πούμε, ξυπνάει νωρίς το πρωί, είναι γεμάτη ενέργεια, αρχίζει και δημιουργεί τα προσωπικότητά της, έχει άποψη για τα πάντα, από τι θα φορέσει μέχρι το τι θα φάει και η αγαπημένη της λέξη είναι το «όχι» εδώ και κάποιους μήνες. Είναι αρκετά ζωηρή.

Κ: Είναι ζωηρή με την έννοια ότι εάν την πάς στον πάρκο, θα παίξει, θα τρέξει, δεν θα σταματήσει με τίποτα. Είναι λίγο αγοροκόριτσο.

Μ: Ναι, όσον αφορά τον χαρακτήρα μέχρι στιγμής αυτά είναι τα στοιχεία που διακρίνω, που τα έχουμε και οι δύο. Ίσως ο Κώστας να είναι πιο πεισματάρης, ε;

Κ: Ποπο, μήπως ισχύει το ανάποδο; (γέλια)

Μ: Ναι αλλά εγώ είμαι και διαλλακτική.

Κ: Πότε; Μήπως όταν κοιμάσαι; (γέλια)

Μ: Λοιπόν ας επανέλθουμε. Όσον αφορά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, όταν γεννήθηκε ο κόσμος έλεγε ότι ήταν ένα κλώνος του Κώστα. Όμως, τώρα που έχει μεγαλώσει και το μαλλί έχει μακρύνει κι έχει ξανθύνει, λένε ότι μοιάζει λίγο και σε εμένα. Λίγο βέβαια.

Η μικρή έχει καλλιτεχνική φλέβα;

Μ: Βέβαια. Της αρέσει να ζωγραφίζει, να χορεύει, να τραγουδάει. Τραγουδάει σωστά κιόλας.

Κ: Αυτό εμάς μας έκανε εντύπωση. Ξεκίνησε να τραγουδάει από αρκετά μικρή ηλικία, πριν ακόμα αρχίσει να καταλαβαίνει τι λέει, αλλά τραγουδούσε σωστά.

Τι δραστηριότητες σας αρέσει να κάνετε μαζί της;

Κ: Το καλοκαίρι ήμασταν πολύ στη θάλασσα. Μας άρεσε πάρα πολύ να είμαστε στο νερό, να παίζουμε με τα κύματα, ειδικά τις μέρες που είχε λίγο κύμα παραπάνω. Κάναμε ότι τα κύματα είναι οι γίγαντες κι έρχονται να μας πλακώσουν κι εμείς τους νικούσαμε. Οτιδήποτε έχει να κάνει με άμμο, κουβαδάκια κτλ, τα λατρεύουμε. Τώρα που τελείωσε το καλοκαίρι, είμαστε στη φάση της ζωγραφικής, παίζουμε κρυφτό οπουδήποτε, ακόμα και στην τουαλέτα, χτίζουμε παλάτι με μαξιλάρια και η Σοφία είναι η πριγκίπισσα κι εγώ ο βασιλιάς.

Μ: Ναι, ή παίζουμε και μαμά και παιδιά και εμείς είμαστε τα παιδιά και η σοφία η μαμά μας. Πολλά αυτοσχέδια παιχνίδια γενικά μέσα στο σπίτι.

Από αυτά που λέτε, Κώστα, καταλαβαίνω ότι ασχολείσαι αρκετά με τη μικρή. Βοηθάς όμως τη Μαρία και στο σπίτι;

Κ: Ε ναι, δεν επιτρέπεται να μη βοηθήσω. Η αλήθεια είναι ότι όπου έμενα στο παρελθόν, το σπίτι ήταν πάντα καθαρό γιατί δεν περνούσα πολύ χρόνο εντός σπιτιού. Έκανα ένα σφουγγάρισμα, ένα σκούπισμα, αλλά μία στο τόσο γιατί δε χρειαζόταν. Όποιος έμπαινε σπίτι, έβλεπε ένα σπίτι καθαρό, αλλά αυτό γιατί εγώ δεν περνούσα χρόνο εκεί.

Τα τελευταία χρόνια που μένω μαζί με τη Μαρία, θα βάλω και πλυντήριο κι όλα, βέβαια βαριέμαι. Τελευταία, έχω ξαναβρεί τη χαρά του να σφουγγαρίζω. Πολύ ωραίο. Το χαίρομαι γιατί είχα να το κάνω από το στρατό.

Μ: Όχι εντάξει, προσπαθεί. Δεν το κάνει αυθόρμητα, αλλά προσπαθεί να με βοηθήσει. Δε γίνεται αλλιώς. Όταν δουλεύουν και οι δύο, όταν έχουμε τόσες δραστηριότητες, δε γίνεται να τα κάνει ο ένας μόνος του.

Λόγω των επαγγελμάτων σας, έχετε διαφορετικά ωράρια. Η καθημερινότητα στο σπίτι πώς είναι;

Μ: Τους τελευταίους μήνες η αλήθεια είναι ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Τώρα εγώ δουλεύω από το σπίτι. Έχω ελέυθερο ωράριο, αλλά επειδή η δουλειά μου απαιτεί γράψιμο, με βολεύει να το κάνω πρωινές ώρες, όταν η μικρή είναι σχολείο για να υπάρχει ησυχία. Ο Κώστας θα ξεκινήσει τώρα τη δουλειά σε έναν πιο χαλαρό ρυθμό, απογεύματα και νωρίς το βράδυ. Θα τα πει και ο ίδιος.

Αυτό όμως που βιώναμε παλιότερα, είναι ότι Κώστας πήγαινε για δουλειά έντεκα, δώδεκα το βράδυ και γυρνούσε πέντε ή έξι το πρωί, όταν δηλαδή μετά από μία ώρα εμένα θα ξεκινούσε η μέρα μου. Και δεν αναφέρομαι στο διάστημα πριν το παιδί, όταν κάποιες φορές θα τον συνόδευα κι εγώ ή είχαμε πιο πολύ χρόνο, αλλά από τον έρχομό της Σοφίας και μετά. Οπότε αυτά αναπροσαρμόζονται. Επίσης το βιολογικό ρολόι του Κώστα είναι διαφορετικά ρυθμισμένο από το δικό μας, όταν τόσα χρόνια δουλεύει νύχτα, αλλά προσαρμόζεται εύκολα.

Ο ερχομός του μωρού, πόσο έχει αλλάξει τον χαρακτήρα σας;

Μ: Αυτό που ουσιαστικά έχει αλλάξει στο δικό μου χαρακτήρα, είναι ότι έχω αυξήσει πάρα πάρα πολύ την υπομονή μου. Ήμουν πολύ πιο ευέξαπτη πριν το παιδί και πλέον έχω γίνει πιο συγκαταβατική, πιο διαλλακτική και πιο υπομονετική.

Κ: Παρατηρώ διαφορές σε πολλά πράγματα. Για παράδειγμα, εγώ τρώω τα νύχια μου από πάρα πολύ μικρός. Πιθανόν να είναι κάτι που πήρα από τον πατέρα μου. Μέσα στο καλοκαίρι, με είχε δει η Σοφία δυο-τρεις φορές, το έπιασε και το έκανε και η ίδια. Πλέον δεν το κάνω ποτέ μπροστά της και γενικά το κάνω και εγώ ο ίδιος πολύ λιγότερο. Να λοιπόν αμέσως, μία βελτίωση που είναι δική μου. Επίσης, αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι μην φωνάζω καθόλου. Το ίδιο κάνει και η Μαρία. Μικρά πραγματάκια που στο τέλος σε οδηγούν σε μία καλύτερη version του εαυτού σου.

Την καραντίνα πώς τη βιώσατε;

Κ: Λοιπόν, έχουμε έναν μεγάλο γωνιακό καναπέ που αποτελείται από δύο κομμάτια. Τα ενώσαμε και κάναμε το καράβι μας.

Μ: Ναι ουσιαστικά ήταν ένα μεγάλο τετραθέσιο κρεβάτι στη μέση του σπιτιού.

Κ: Όλους αυτούς του μήνες, ήμασταν σε αυτό το κρεβάτι οι τρεις μας. Εκεί κοιμόμασταν, εκεί παίζαμε. Ήταν ωραία. Μου ήρθε κάτι τώρα, που έχει να κάνει με μία από τις πρώτες ερωτήσεις. Τι θαυμάζω στη Μαρία. Λοιπόν, η Μαρία από το τίποτα μπορεί να φτιάξει τα πιο απίθανα πράγματα. Εμείς έχουμε την τύχη να έχουμε μία υπέροχη ταράτσα, βασικά έγινε υπερόχη, και τις μέρες που είχε καλό καιρό, ήμασταν πάνω, κάναμε ηλιοθεραπεία, κάναμε μπάρμπεκιου, παίζαμε, ανεβαίναμε στα κεραμίδια, συζητούσαμε, φτιάχναμε κοκτέιλ. Το παιδί πήρε πολύ πλούτο από όλες αυτές τις στιγμές που περνούσαμε μαζί κάθε μέρα. Νομίζω βρήκαμε τον τρόπο να περάσουμε όμορφα μέσα σε όλο αυτό και άτυπα βρήκαμε ένα πρόγραμμα που μας βοήθησε. Εντάσεις, ναι σαφώς και υπήρχαν, πάντα υπάρχουν σε καταστάσεις εγκλεισμού, αλλά βρήκαμε τα πατήματά μας.

Μ: Σαφώς υπήρχα και τα νεύρα. Ήταν μία εντελώς πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας. Δεν ξέραμε που θα οδηγήσει όλο αυτό σε σχέση με τις δουλειές, με τα οικονομικά, μας δημιουργήθηκαν ανασφάλειες. Υπήρχε μία ανησυχία, δεν το είδαμε σαν διακοπές. Και φυσικά ακόμα ζούμε με αυτό. Είμαστε σε μία αναμονή και υπάρχει ακόμα το αίσθημα ανασφάλειας. Μέχρι τώρα όμως δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να περάσουμε τόσο χρόνο όλοι μαζί. Εμάς η καθημερινότητά μας δεν είναι το τυπικό δουλειά και οι δύο το πρωί, επομένως το απόγευμα και το βράδυ το περνάμε μαζί. Υπήρχαν περίοδοι που ο Κώστας θα δούλευε βράδυ έξι ή επτά μέρες την εβδομάδα μέσα στο καλοκαίρι. Οπότε εγώ μπορεί να έκανα να τον δω δέκα μέρες και να τον έβλεπα μόνο με βιντεοκλήση.

Η μικρή πώς το βιώνει όλο αυτό; Πώς της μιλήσατε για τον κορονοϊό;

Μ: Κανονικά, σαν να μιλούσαμε σε έναν μεγάλο. Της εξηγήσαμε ότι είναι επικίνδυνο μικρόβιο, ότι θα πρέπει να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί, ότι θα πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας πιο συχνά, ότι θα πρέπει να φοράμε τη μάσκα μας, πότε είναι υποχρεωτική, όλα.

Φέτος είναι μία ιδιαίτερη σχολική χρονιά για τα παιδιά. Τώρα που η Σοφία πηγαίνει στον παιδικό, πώς της φαίνεται;

Μ: Φέτος είναι η δεύτερη χρονιά στον παιδικό για την Σοφία. Της αρέσει πολύ γενικά ο παιδικός, περνάει πολύ καλά. Πηγαίνει σε έναν παιδικό σταθμό που έχει πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά, έχει πολύ μεγάλη αυλή, ζωάκια, φάρμα, κηπουρική, οπότε τα παιδιά ασχολούνται όλες τις ώρες με διάφορα πράγματα. Είναι προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο ότι μπορεί πάλι να μην πάει στο σχολείο, εάν υπάρξει κάποιο νέο lockdown. Τη μάσκα την έχει δει και λίγο σαν παιχνίδι, σαν αξεσουάρ, οπότε της αρέσει. Στο παιχνίδι της με τα άλλα παιδιά, δεν έχει υπάρξει κάποια διαφορά. Φέτος μας είπαν οι δασκάλες της ότι σε σχέση με πέρυσι, τη βλέπουν πιο υπεύθυνη, ότι θα προσέξει και θα βοηθήσει περισσότερο τα πιο μικρά παιδιά. Η Σοφία γνωρίζει για τη νέα πραγματικότητα και έχει κατανοήσει όλο αυτό που ζούμε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ξέρει ότι πρέπει να τηρούμε κάποια μέτρα, ότι πρέπει να προσέξουμε να μην κολλήσουμε και ειδικά για τους παππούδες.

Κ: Παρόλα αυτά, η Σοφια είναι αρκετά κοινωνική, της αρέσει να πλησιάζει τα άλλα παιδάκια και μέχρι στιγμής είναι ένα αρκετά εκδηλωτικό άτομο. Για παράδειγμα, όταν βλέπει κάποιον στενοχωρημένο θα πάει κοντά του. Τώρα, πόσο να περιορίσεις ένα παιδί, 3.5 ετών;

Μ: Ναι, είναι λίγο δύσκολο, αλλά προσπαθούμε κι εμείς.

Τι μπορεί να κάνει ένας γονιός και να σας εξοργίσει;

Κ: Εγώ εξοργίζομαι όταν ακούω γονείς να λένε στο παιδί τους «Μην κάνεις παρέα με τον χοντρό, με τον έτσι με τον αλλιώς».Υπάρχουν γονείς που φτιάχνουν ένα παιδί-ρατσιστή. Κάτι άλλο που βλέπω είναι ότι πολλοί γονείς έχουν την ανάγκη το παιδί τους να είναι πάντα πρώτο. Κι όταν δεν είναι πρώτο, το κοιτάζουν σαν ηττημένο.

Μ: Ναι γιατί είναι προβολή των δικών τους ανασφαλειών και των δικών τους κόμπλεξ. Εμένα με ενοχλούν και οι πολύ παρεμβατικοί γονείς, δηλαδή αυτοί που θα παρέμβουν στο παιχνίδι του παιδιού και θα του πουν πώς να το κάνει ή στο παιχνίδι τους με τα άλλα παιδιά. Εγώ για παράδειγμα, θα αφήσω τη Σοφία να διαπληκτιστεί με κάποιο άλλο παιδάκι, Θέλω να την αφήσω και να δω πώς θα τα πάει. Δεν μπορείς να μεγαλώνεις παιδιά σε γυάλα και να θεωρούν ότι όλα πάντα γύρω τους θα είναι φιλικά και ρόδινα. Θα την αφήσω να δοκιμαστεί. Σαφώς και κάτι πολύ επικίνδυνο θα το προλάβεις, αλλά δεν θα παρέμεβω σε έναν τσακωμό για μία μπάλα. Και πλέον ούτε η Σοφία θα τρέξει σε εμένα για κάτι τέτοιο.

Ένα μάθημα ζωής που θα θέλατε να δώσετε στη Σοφία;

Μ: Εγώ αυτό που θέλω να της δώσω είναι να λέει πάντα την αλήθεια και να μην τη φοβάται.

Κ: Εγώ από την πλευρά μου, ειδικά στην εποχή μας που υπάρχει μεγάλη τρομοκρατία και τρομολαγνεία, και ειδικά οι νέες γενιές θα το αντιμετωπίσουν αυτό μεγαλώνοντας, θέλω να της περάσω ότι ακόμα και εάν δεν έχουμε πολλά πράγματα, αυτό που πρέπει να έχουμε είναι αυτοπεποίθηση. Να μάθει να πιστεύει στον εαυτό της και να προχωράει.

Δεύτερο παιδάκι θα θέλατε;

Κ: Και δεύτερο και τρίτο θα θέλαμε.

Με το καλό σας ευχόμαστε! Κώστα, επαγγελματικά σχέδια για το άμεσο μέλλον υπάρχουν;

Κ: Σε αυτή τη φάση, όλα μεταβάλλονται. Η μόνη δύναμη που μπορεί να υπάρξει, είναι η προσαρμοστικότητα. Με τον αδερφό μου είμαστε σε μία πολύ δημιουργική φάση. Σκεφτήκαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αλλάξουμε άρδην το ρεπερτόριό μας έτσι ώστε να μην κάνουμε αυτό το πάρτι που είχαμε συνηθίσει να κάνουμε, δηλαδή όπου εμφανιζόμαστε o κόσμος να είναι όρθιος, να χορεύει κτλ. Έχουμε ανοίξει πολύ την γκάμα μας για να ρίξουμε τους τόνους και να μπορούμε να είμαστε σε επιλεγμένους χώρους όπου θα υπάρχει και φαγητό και όλοι οι πελάτες θα είναι καθήμενοι. Από 1η Οκτώβρη και κάθε Πέμπτη είμαστε στο Padam στη Γλυφάδα και από 14 του μηνός, θα είμαστε και στην Πολιτεία στο παλιό Mandarin που θα ονομαστεί μάλλον Dante. Οπότε ήδη για όλο το χειμώνα έχω κλείσει Τετάρτες και Πέμπτες. Ευελπιστώ να υπάρξουν προτάσεις και στη Θεσσαλονίκη για ακόμα μία μέρα μέσα στην εβδομάδα, οπότε ένα τριήμερο μάλλον θα το έχουμε. Από εκεί και πέρα, βλέποντας και κάνοντας.

Για σένα Μαρία;

Εγώ διοχετεύω με γραπτό υλικό, οποιονδήποτε επαγγελματία θέλει να παρουσιάσει τη δουλειά του ή θέλει εμπλουτίσει με περιεχόμενο το site του, δελτία τύπου κτλ. Δουλεύω και στο ιατρείο ενός πλαστικού χειρουργού εδώ στη Θεσσαλονίκη και ασχολούμαι με το κομμάτι του marketing-management, δηλαδή ουσιαστικά με την εικόνα του ιατρείου προς τα έξω. Επίσης, ασχολούμαι και με το curating, δηλαδή την επιμέλεια εκθέσεων και την καταγραφή κειμένων καταλόγων για εικαστικούς καλλιτέχνες. Είμαι ιστορικός τέχνης, έχω τελειώσει δηλαδή την Καλών Τεχνών, στο τμήμα της θεωρίας, και έχω κάνει κάποιες εκθέσεις με κάποιους καλλιτέχνες και θέλω να μπω ακόμα πιο εντατικά σε αυτό. Ουσιαστικά είσαι ο λόγος του ίδιου του καλλιτέχνη, και είσαι ο ενδιάμεσος διαμεσολαβητής ανάμεσα στην εικόνα και το μήνυμα. Το καλό είναι ότι το κομμάτι του γραψίματος το κάνω από το σπίτι οπότε μπορώ και ρυθμίζω το πρόγραμμά μου κάπως ελεύθερα και το προσαρμόζω ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.

Αφού μιλήσαμε λίγο ακόμα για τις δουλειές και τις δυσκολίες που όλοι βιώνουμε εν μέσω πανδημίας, η συζήτηση-συνέντευξη με το άκρως απολαυστικό αυτό ζευγάρι έφτασε στο τέλος της. Η αλήθεια είναι ότι και οι δύο είναι από τους ανθρώπους που θα μπορούσε να μιλάς μαζί τους για ώρες και δεν μπορείς παρά να χαίρεσαι που του γνώρισες έστω και τηλεφωνικά.

Κώστα και Μαρία, σας ευχαριστούμε!

^{Πηγή φωτογραφιών: Instagram @kdoxas & @missdivablondie}