Τρεις λόγοι που ο Στέφανος Τσιτσιπάς είναι ένα πρότυπο που αξίζει να συστήσουμε στα μικρά μας

Η αλήθεια είναι πως ακόμη και αν τα μικρά μας δεν έχουν ανακηρυχθεί -ακόμη- σε παγκόσμιοι πρωταθλητές, κατά βάθος όλες μπορούμε να συναισθανθούμε την περηφάνεια της γυναίκας που μεγάλωσε τον 22χρονο Στέφανο Τσιτσιπά, τον τενίστα που με μία επιδέξια κίνηση του χεριού, λες και κρατάει μαγικό ραβδί αντί για ρακέτα, «μαγεύει» τα πλήθη και τους αντιπάλους του.

Από την άλλη βέβαια, κανένας δεν ξέρει καλύτερα ένα παιδί, από τη γυναίκα που το έφερε στον κόσμο, αφού εκείνη μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια, είναι που βάζουν τα θεμέλια πάνω στα οποία θα διαμορφωθεί σε έναν αυριανό ενήλικα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα του δώσουν την καλύτερη συμβουλή, που θα μοιραστούν μαζί τις επιθυμίες, τις χαρές και τις δυσκολίες του, που θα τον περιμένουν κάθε βράδυ να επιστρέψει έπειτα από μία εξαντλητική προπόνηση, για να καθίσουν ο ένας πλάι στον άλλο γύρω από το οικογενειακό τραπέζι, απολαμβάνοντας τα λαχταριστά μακαρόνια της μαμάς και κάνοντας μεγαλεπήβολα όνειρα για το μέλλον. Και στην περίπτωση του Στέφανου, αυτά τα όνειρα έγιναν όντως πραγματικότητα.

Παρακάτω, λοιπόν, έχω συγκεντρώσει τους λόγους που το «παραμύθι» του Στέφανου, είναι μία ιστορία που αξίζει να αφηγηθούμε στα μικρά μας. Γιατί, ποιος ξέρει; Ίσως η πορεία του γίνει μελλοντικά ένα παράδειγμα για τα δικά μας παιδιά, που θα οδηγήσει τα βήματά τους στον δρόμο προς την κορυφή!

Οι οικογενειακοί δεσμοί που τον έκαναν να ξεχωρίσει

Σύμφωνα με μία συνέντευξη που είχε δώσει στο παρελθόν ο πατέρας του, ο Στέφανος ήταν μόλις εννέα ετών, όταν τον ξύπνησε μέσα στη νύχτα έπειτα από ένα τουρνουά στη Γαλλία και του ανακοίνωσε αποφασιστικά πως θέλει να γίνει τενίστας. Έτσι, όπως θα έκανε κάθε γονιός στη θέση του, αποφάσισε μαζί με τη μητέρα του να γίνουν οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του στον δύσκολο δρόμο που θα ακολουθούσε. Εκείνοι ήταν που στήριξαν στις πρώτες του προσπάθειες, που του μετέδωσαν τις αξίες και τα ιδανικά, τα οποία αργότερα τον έκαναν να ξεχωρίσει εντός και εκτός γηπέδων. Γιατί δεν είναι μόνο οι παγκόσμιες διακρίσεις, οι νίκες και ο επαγγελματισμός που τον έφεραν στην «κορυφή», αλλά το γεγονός πως ακόμη και από εκεί ψηλά, ο Στέφανος παραμένει πιστός στα διδάγματα των δικών του ανθρώπων και συνεχίζει να κοιτάει τους γύρω του με ταπεινότητα, καλοσύνη και ευγένεια.

Η διαρκής εξέλιξη απαιτεί αγάπη, σκληρή δουλειά και προσήλωση

Με μπαμπά επαγγελματία τενίστα και μαμά παγκόσμια πρωταθλήτρια στην κατηγορία νέων, ο Στέφανος γνώριζε από πολύ νωρίς πως ο δρόμος προς την κορυφή, απαιτεί καθημερινές θυσίες, σκληρή δουλειά και διαρκή προσήλωση στον στόχο. Παρόλα αυτά, τίποτα δεν στάθηκε εμπόδιο στην πορεία του, γιατί η αγάπη του για το τένις, την οποία κληρονόμησε από τους γονείς του, ήταν το δυναμό που τον τροφοδοτούσε και τον παρακινούσε να συνεχίζει να προσπαθεί, ακόμη και τις φορές που ένιωθε πως είχε φτάσει στα όριά του. Γιατί ήξερε πως για να εξελιχθεί σε ένα «αστέρι» της παγκόσμιας αντισφαίρισης, έπρεπε να ξεπεράσει κάθε δυσκολία και μέσα από αυτές, να ξεπεράσει και τον εαυτό του, να γίνει ακόμη καλύτερος. Ναι, χρειάστηκε να στερηθεί πολλά πράγματα που ήταν δεδομένα για τα παιδιά της ηλικίας του, να προπονείται μέρα-νύχτα κάτω από δύσκολες συνθήκες για να ανταποκριθεί σε κάθε περίσταση, όμως παραμένοντας πεισματικά προσηλωμένος στο όνειρό του, κατάφερε να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή στην κορυφή. Εκεί που βρίσκονται άλλωστε και τα αγαπημένα του μακαρόνια Melissa, με τα οποία μοιράζεται την ίδια «φιλοσοφία», τις ίδιες αξίες και ιδανικά! Όλα τα παραπάνω μας τα αφηγείται και ο ίδιος στο βίντεο της νέας τους τηλεοπτικής συνεργασίας, το οποίο μπορείς να δεις παρακάτω.

Παραμένοντας πιστός στην οικογενειακή παράδοση

Παρότι η οικογένεια του Στέφανου έχει διανύσει μία σημαντική πορεία στον χώρο του αθλητισμού, οι δικοί του δεν τον πίεσαν να ακολουθήσει τα βήματά τους, αλλά τον άφησαν ελεύθερο να επιλέξει μόνος του με τι θέλει να ασχοληθεί. Άλλωστε, αυτός είναι ένας από τους λόγους που διακρίθηκε, το γεγονός πως η κλίση του στο τένις, εκδηλώθηκε πολύ φυσικά και σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία. Ενώ θα μπορούσε να το απαρνηθεί και να ασχοληθεί με οτιδήποτε άλλο, όπως συμβαίνει σε πολλά παιδιά, επέλεξε να παραμείνει πιστός στην οικογενειακή παράδοση, παραμένοντας συγχρόνως πιστός στον εαυτό του. Γιατί μπορεί οι γονείς του να μην τον πίεσαν ποτέ, όμως τον μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον που το τένις ήταν «ζωτικής» σημασίας. Επόμενο ήταν, λοιπόν, πως εφόσον αποτελούσε ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της οικογενειακής καθημερινότητας, όπως όλες οι συνήθειες που μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας, αργά ή γρήγορα θα γινόταν και ένα κομμάτι της δικής του ιστορίας, η οποία είχε ένα ανέλπιστα καλό τέλος!

Τέλος, εάν μας διδάσκει κάτι η ιστορία του Στέφανου, είναι πως ο ρόλος μας στην ζωή των παιδιών μας, δεν είναι να τους δείχνουμε την κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν, αφού τις περισσότερες φορές, εκείνα τυχαίνει να ξέρουν καλύτερα ποιος είναι ο δρόμος που οδηγεί στη δική τους κορυφή. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι μέσα από τις οικογενειακές στιγμές που μοιραζόμαστε μαζί τους, να τους διδάξουμε τις αξίες και τα ιδανικά, που θα τα βοηθήσουν μελλοντικά να υπερβούν όποια δυσκολία σταθεί εμπόδιο στον δρόμο τους!