Δείτε πώς μια μαμά κατάφερε να κάνει τα παιδιά της τακτικά με το σύνθημα «Η μαμά απεργεί»!

Η Άλισον, είναι μια μαμά 2 παιδιών. Βαρέθηκε, όπως λέει να είναι η «νεράιδα» της καθαριότητας και όλοι να περιμένουν από εκείνη να καθαρίζει ότι αφήνουν και έτσι αποφάσισε να απεργήσει!

«Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, πως ποτέ δεν θα έλεγα όλα όσα μου έλεγε η μητέρα όταν εγώ ήμουν παιδί, όπως, το σπίτι δεν είναι ξενοδοχείο, το δωμάτιο σου είναι σαν σταύλος, δεν είμαι υπηρέτρια σου κλπ. Τα παιδιά μου όμως που βρίσκονται στην εφηβεία με ανάγκασαν να πω όλα όσα δεν ήθελα και μάλιστα σε καθημερινή βάση!!»

Μια μέρα η Άλισον ζητούσε από το πρωί από τα παιδιά να μαζέψουν πράγματα τα οποία αφήναν όπου να ναι. Από την μια τα μάζευαν , από την άλλη άφηναν άλλα. Ένα βράδυ γύρισε από την δουλεία, μπήκε στην κουζίνα και βρήκε έναν κακό χαμό, με πιάτα με ξεραμένο φαγητό ποτήρια φαγητά παντού. Στο σαλόνι το ίδιο σκηνικό με παπούτσια , ποτήρια ακόμα και ρούχα πεταμένα σε διάφορα μέρη. Σε μια συνηθισμένη μέρα θα πήγαινε αμέσως να τα μαζέψει ενώ θα τους φώναζε ταυτόχρονα. Όχι όμως εκείνη την ημέρα όπου αποφάσισε να κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Έβαλε ένα ποτήρι κρασί, έβαλε μουσική και πήρε να διαβάσει ένα περιοδικό και έκατσε στον καναπέ.

Η Άλισον μάλιστα άρχισε να βγάζει φωτογραφίες και να κάνει καταγραφή του χάους που επικρατούσε στο σπίτι για όσο καιρό δεν έκανε τίποτα από τα μαζέματα του σπιτιού.
Η πρώτη ημέρα ήταν γεμάτη με περισσότερη ακαταστασία και χαμό. Το πρωί φάγανε πρωινό στα πιάτα που είχαν μείνει άπλυτα από την προηγούμενη ημέρα που έφαγαν μεσημεριανό. Και όμως δεν έδωσαν καμία σημασία. Γύρισαν από το σχολείο και η ακαταστασία έγινε χειρότερη! Η Άλισον κόντευε να τρελαθεί και άρχισε να απογοητεύεται. Σκέφτηκε πως τελικά το σχέδιο της δεν είχε πετύχει.

Ξαφνικά κάτι έγινε. Μετά από δύο ημέρες αποχής από τις δουλείες , τα παιδιά γύρισαν από το σχολείο και άρχισαν να βλέπουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα ρούχα τους ήταν ακόμα βρώμικα στο καλάθι, δεν είχαν ποτήρια να πιούν νερό. Μια μπανάνα παρατημένη στο σαλόνι άρχισε να μυρίζει άσχημα και άρχισαν χωρίς να πούνε τίποτα να μαζεύουν και να βάζουν τα πιάτα στο πλυντήριο για πλύσιμο. Μα πως συνέβη αυτό μαμά? Την ρώτησε ο γιός της. Πότε έγινε έτσι το σπίτι? Δεν μπορούμε ούτε στον καναπέ να καθίσουμε από τα πράγματα που έχει πάνω.

Και τότε η Άλισον κατάλαβε. Στα παιδιά της δεν άρεσε η ακαταστασία, απλώς δεν την έβλεπαν όπως εκείνη, ήθελαν περισσότερο χρόνο. Μάλιστα κατηγορεί τον εαυτό της για αυτό. Μόλις κάτι δεν ήταν στην θέση του το μάζευε. Τα παιδιά δεν είχαν την δυνατότητα να δουν καν ότι κάτι δεν είναι στην θέση του ή ότι το σπίτι είναι ακατάστατο, μιας και η ιδία τα μάζευε σχεδόν αμέσως.

Σε κανέναν τελικά δεν αρέσει η βρωμιά και η ακαταστασία , κατάλαβε η Άλισον και παραδέχθηκε πως ήταν και δικό της λάθος για το πώς χειριζόταν την κατάσταση μέχρι τώρα. Τελικά αυτή η απεργία βοήθησε και εκείνη και τα παιδιά για να καταλάβουν ορισμένα πράγματα και μετά από αυτό η Άλισον και τα παιδιά φτιάξανε ένα σχέδιο για το πως θα μαζεύουν πλέον τα πράγματα μέσα στο σπίτι ώστε να μην είναι η μόνη που τρέχει συνεχώς και μαζεύει από πίσω τους μόλις κάτι δεν είναι στην θέση του! Και χρειάστηκαν μόλις μόνο δύο ημέρες για να τα καταφέρουν όλα αυτά!