Στέλλα Κάσδαγλη: «Δεν ήθελα να παρουσιάσω μία ροζ και πολύ χαρούμενη εικόνα της μητρότητας!»

Όταν έμαθε πως ήταν έγκυος, η δημοσιογράφος και συγγραφέας Στέλλα Κάσδαγλη αποφάσισε να δημιουργήσει ένα blog στο οποίο θα κατέγραφε την κάθε στιγμή της ως εγκυμονούσα, θα συστηνόταν δειλά δειλά με τη μητρότητα, θα μιλούσε γι' αυτήν γράφοντας τις σκέψεις της σε άλλες μέλλουσες μαμάδες ή γυναίκες που έχουν ήδη παιδιά. Τι θα έκανε όμως το δικό της μπλογκ να ξεχωρίζει από τα χιλιάδες που έχουν κατακλύσει τον κόσμο του διαδικτύου;

Η Στέλλα Κάσδαγλη, διευθύντρια σύνταξης στο Cosmopolitan και μεταφράστρια σε αγγλικά και γαλλικά, συνιδρύτρια του δικτύου «Women on top» που αφορά στην επαγγελματική ανάπτυξη των γυναικών, συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο «Κοιλίτσα.com» και ενός ακόμα που έρχεται, blogger και πάνω και πρώτα απ' όλα μαμά της μόλις τριών έτους Στεφανίας, μιλάει αποκλειστικά στο mothersblog.gr για την πολυάσχολη καθημερινότητά της, τα μεγαλεπήβολα σχέδιά της για το μέλλον, αλλά και για τον μαραθώνιο στον οποίο πρόκειται να τρέξει και αποτελεί στοίχημα με τον εαυτό της.

Το βιβλίο σας κοιλίτσα.com το οποίο ουσιαστικά αποτελεί ένα ημερολόγιο εγκυμοσύνης, γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο αναγνωστικό κοινό. Το ίδιο και το blog σας που έφερε την ίδια ονομασία. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτή η επιτυχία;

Από το βράδυ που έκανα το τεστ εγκυμοσύνης ξεκίνησα να γράφω σε ένα blog. Και ύστερα ήρθε και η ιδέα του βιβλίου μετά από κάποιους μήνες, όταν είδα ότι είχε απήχηση. Ήταν ιδέα του άντρα μου. Στην αρχή γέλασα αλλά μετά το ξανασκέφτηκα.

Τι ήταν αυτό το ξεχωριστό που χαρίσατε στις άλλες μαμάδες που σας διάβαζαν και που είχε τόση απήχηση;

Εγώ δεν ήθελα να παρουσιάσω μία εικόνα της μητρότητας πολύ ροζ και πολύ χαρούμενη. Δεν ένιωθα την ανάγκη να βγάλω αυτό το ρομαντικό και το ιδανικό. Δυσκολεύτηκα πολύ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου ψυχολογικά. Είχα πολλούς φόβους και αμφιβολίες. Μου βγήκαν άλλα υπαρξιακά και ψυχολογικά πράγματα και νομίζω ότι αυτό -από ό,τι είδα και από την ανταπόκριση που είχε το blog μου- δεν ίσχυε μόνο για μένα. Άκουγα γυναίκες να μου λένε ότι επιτέλους κάποια λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Προσπάθησα όλα αυτά να τα κάνω με μία ελαφρότητα και χιούμορ. Το ζητούμενο δεν είναι να τα βγάλεις με άσχημο τρόπο. Είναι όλα αυτά μαζί και θέλησα να τα παρουσιάσω έτσι.

Πολλές μαμάδες δεν έχουν διαβάσει το blog σας ή το βιβλίο σας. Τι θα διαβάσουν μέσα σε αυτά;

Περιγράφω την περίοδο μέχρι και δύο μήνες μετά τον τοκετό. Έκανα μετά ένα διάλειμμα 4-5 μήνες όταν η κόρη μου Στεφανία έγινε έξι μηνών και έγραψα για έναν χρόνο ακόμα. Και τώρα γράφω πολύ αραιά. Γιατί αυτό που ένιωσα να μοιραστώ ήταν η μετάβαση στη μητρότητα, δεν ήθελα να κάνω ένα ακόμα blog για τη μητρότητα. Αυτό ήταν που με φόβιζε πάρα πολύ. Όταν έκλεισε αυτός ο κύκλος δεν είχα πλέον την ανάγκη να μοιραστώ πράγματα. Και τώρα που γράφω έχει να κάνει πάλι με αυτό. Τι σημαίνει το γεγονός ότι έγινε κάποια γυναίκα μαμά... Πάντως, το "Κοιλίτσα.com" το διάβαζαν και άντρες και μου άρεσε πολύ αυτό.

Γράφετε και ένα νέο βιβλίο. Μιλήστε μας γι' αυτό.

Μεσολάβησε ένα διάστημα που ασχολήθηκα με το νέο μυθιστόρημά μου που έχει να κάνει με εφήβους και με την εικόνα τους, με την αυτοπεποίθηση και τα προβλήματα των διατροφικών διαταραχών. Ο τίτλος του είναι «Ήθελα μόνο να χωρέσω» που θα κυκλοφορήσει μέσα στον Νοέμβριο από τις εκδόσεις Πατάκη.

Πρόσφατα δημιουργήσατε ένα ακόμα blog, το 42kaikati.gr όπου αυτή τη φορά καταγράφετε τις σκέψεις σας και τις ανησυχίες σας για τον μαραθώνιο στον οποίο σκοπεύετε να συμμετάσχετε. Μετράτε αντίστροφα τον χρόνο μέχρι την ημέρα του Μαραθωνίου και βρίσκετε πολλούς συνοδοιπόρους μέσα από αυτό...

Το πρότζεκτ του μαραθωνίου είναι περιορισμένο χρονικά. Θα κρατήσει γύρω στους 4 μήνες συνολικά. Έχω αποκτήσει τη συνήθεια τα πράγματα που κάνω να θέλω να τα καταγράψω κιόλας. Ίσως να είναι και μία ανάγκη μου να τα επεξεργαστώ γράφοντας. Δεν είναι κάτι φοβερά σημαντικό αλλά προετοιμάζεσαι για κάτι που δεν μπορείς να το κάνεις αν δεν προετοιμαστείς. Κάνεις μία υπέρβαση για να το πετύχεις. Το έχω κάνει μία φορά και ήταν μία πολύ έντονη εμπειρία και η προετοιμασία και η στιγμή του αγώνα. Τώρα έχει ακόμα περισσότερη σημασία γιατί παλιότερα είχα τρέξει στη Βαρκελώνη και τώρα στην Αθήνα. Τώρα είμαι μία άλλη πια. Σκεφτόμουν πως ίσως να μην τα καταφέρω και είναι μία μεγάλη πρόκληση για μένα. Είναι στις 10 Νοεμβρίου και από την άλλη το τρέξιμο συνδέεται πολύ οργανικά για μένα με το γράψιμο. Είναι μία δραστηριότητα που εκ πρώτης όψεως είναι εντελώς αντίθετη με την ιδιότητά μου ως δημοσιογράφου και συγγραφέα αλλά μετά αισθάνεσαι την ανάγκη να κινηθείς και να αφήσεις το μυαλό σου να τρέξει και επειδή σκέφτομαι καλύτερα όταν κινούμαι, το τρέξιμο συνδέεται υπόγεια με το γράψιμο. Είναι αστείο και υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε πως τώρα που διάβασαν το blog μου θέλουν να τρέξουν.

Τι άλλο να περιμένουμε από εσάς; Ένα ακόμα εναλλακτικό blog ή μία ακόμα συγγραφική σας προσπάθεια;

Ετοιμάζω ένα ακόμα βιβλίο, το τρίτο στη σειρά, το οποίο φυσικά θα ήθελα να καταγράφει τη συγγραφή μου σ' ένα blog. Θέλω να φτιάξω δηλαδή ένα blog στο οποίο θα αναφέρω πώς εγώ γράφω ένα βιβλίο με όλα τα στάδια που περνάω. Μπορεί στο τέλος να το συνδυάσω δηλαδή. Έχω μία ιστορία που με απασχολεί πολύ και έτσι έχω τον βασικό πυρήνα και συγχρόνως μπορεί να κάνω και το blog. Είναι ένα βιβλίο που θα πάρει χρόνο αλλά είναι κάτι που θα κάνω με πολλή διάθεση.