2 εγκυμοσύνες, 2 κηλίδες και τα 2 προϊόντα που με βοήθησαν να βρω την luminous side of me

Λένε πως τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα. Το κατάλαβα τη στιγμή που το κινητό μου, μου θύμισε μια ανάμνηση της πρώτης μου εγκυμοσύνης: Χαρωπή και λαμπερή, με τη φουσκωμένη μου κοιλίτσα, να τη χαϊδεύω τρυφερά στο Ελαφονήσι.

Μην με ρωτήσεις πώς, χωρίς να έχω σχέση με την Κρήτη, κατέληξαν επτά μηνών έγκυος να κάνω μπάνιο στο Ελαφονήσι. Άγνοια κινδύνου λέγεται και λίγο… yolo mood, το οποίο κληρονόμησε και η μεγάλη μου κόρη, κάτι που η δασκάλα της φέτος στην Α’ Δημοτικού μού ευχήθηκε να τη συνοδεύει ως χαρακτηριστικό σε όλη της τη ζωή. Επτά χρόνια μαμά λοιπόν και σχεδόν επτά χρόνια κηλίδες.

Η φουσκωμένη κοιλιά φεύγει, οι κηλίδες μένουν!

Έχω πολλές ωραίες φωτογραφίες, ως εγκυμονούσα, να κάνω τη στρογγυλή μου (και τις δύο φορές) κοιλίτσα τραπεζάκι για το φαγητό μου. Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες φωτογραφίες πορτρέτου που η κοιλιά δεν φαίνεται, φαίνονται όμως οι κηλίδες μου.

Υπήρξα μια ζωή κορίτσι με φακίδες, από τότε που οι φακίδες ούτε hot trend ήταν, ούτε και τις αγαπούσαν οι γυναίκες. Εγώ όμως τις αγαπούσα πολύ και δεν τις κάλυπτα, με λες και περήφανο freckle κορίτσι! Δεν περίμενα βέβαια, να γνωριστώ με δύο όχι και τόσο κολακευτικές κηλίδες, στην πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου.

Με είχαν προετοιμάσει για τις ορμονικές αλλαγές, για τη διάθεσή μου που θα έχει –σχεδόν τρομακτικά- σκαμπανεβάσματα, για το σώμα μου που θα αλλάξει. Τα κιλά τα έχασα, τα hormonal moods πέρασαν, όμως κανείς δεν με είχε προετοιμάσει για τις κηλίδες της εγκυμοσύνης.

Εκεί, κάπου στον έβδομο μήνα, πιθανότατα όσο απολάμβανα τον ήλιο στο Ελαφονήσι, εμφανίστηκε η πρώτη. Θύμιζε φακίδα μετά από ηλιοθεραπεία, αλλά δεν ήταν. Έκανε φανερές τις προθέσεις τις όταν την υπέμεινα τους μήνες που ήμουν έγκυος και πίστευα πως θα φύγει κι αυτή μαζί με τα κιλά της πρώτης εγκυμοσύνης.

Στα δεύτερα γενέθλια της πρωτότοκης, ήμουν έτοιμη να γεννήσω τη μικρή, τον θηλυκό Ντένις τον Τρομερό όπως αποδείχτηκε και δεν θα σου πω ψέματα: Ούτε τα κιλά από την πρώτη εγκυμοσύνη πρόλαβα να χάσω, αλλά και ούτε η πανάδα Νο1 εξαφανίστηκε. Αντιθέτως, πλάι στη μεγάλη, εμφανίστηκε μια πιο μικρή, έτσι για να έχουν… «παρέα», όπως θα έκαναν και οι κόρες μου λίγα χρόνια αργότερα. Κάπου εκεί ανάμεσα στη θηλασμού γωνία και πανάδας αγωνία, το πήρα απόφαση: Ούτε τα κιλά θα φύγουν, ούτε οι κηλίδες θα εξαφανιστούν.