Στη φίλη μου που έκανε παιδί πριν από μένα: «Λυπάμαι που σε έκρινα»

Η Lynsey Hanney, μητέρα δύο παιδιών, αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη από τη φίλη της, που απέκτησε πρώτη μωρό, για την αυστηρή κριτική της.

Εκείνη τη στιγμή, δεν αντιλαμβανόμουν ποια έπρεπε να ήταν η συμπεριφορά μου. Όμως, τώρα είμαι κι εγώ μητέρα και το ομολογώ: σε έκρινα.

Δεν το ήθελα. Έκανα λάθος. Πολύ λάθος. Το βλέπω τώρα. Όταν τάιζες τα παιδιά σου ζυμαρικά μαζί με δημητριακά για δείπνο, αναρωτιόμουν γιατί δεν φρόντιζες να ετοιμάσεις ένα πιάτο γεμάτο λαχανικά. Γιατί δεν τα πίεζες να φάνε κάτι πιο υγιεινό.

Βλέπεις, ήμουν αρκετά τολμηρή για να έχω μια άποψη, αλλά όχι αρκετά γενναία για να τη συζητήσω μαζί σου

Σε έκρινα. Έκανα λάθος.

Ποια ήμουν για να έχω γνώμη για τις μεθόδους μητρότητας; Μπορεί να είχες μια κουραστική και ξάγρυπνη νύχτα με το μωρό σου.

Μπορεί τα παιδιά να είχαν φάει τόσο πολύ κατά τη διάρκεια της ημέρας που κάθε προσπάθεια να φάνε το βράδυ να φάνταζε με επίτευγμα.

Μπορεί απλά να ήθελες απεγνωσμένα ένα χαρούμενο οικογενειακό γεύμα χωρίς φωνές και γκρίνιες.

Σε έκρινα. Έκανα λάθος.

Όταν έδωσες στα παιδιά σου τάμπλετ για να έχεις λίγα λεπτά ηρεμίας, δεν έπρεπε να αναρωτηθώ τι τους εμπόδιζε να διασκεδάσουν με ένα βιβλίο ή παζλ . Έπρεπε να ήμουν ευτυχής που προσπάθησες αρκετά για να βρεις χρόνο ώστε να μιλήσουμε χωρίς διακοπή. Ίσως θα έπρεπε να ενδιαφερθώ περισσότερο για το αν ήθελες να μοιραστείς κάτι σημαντικό μαζί μου.

Έχασα εκείνη την ευκαιρία να σε ακούσω γιατί σε έκρινα, έκανα λάθος.

Δεν έπρεπε να φύγω εκείνη τη στιγμή που φώναζες στα παιδιά σου επειδή δεν συμπεριφέρονταν καλά . Αντίθετα, έπρεπε να αναρωτηθώ γιατί φαινόσουν διαφορετική από τη φίλη που γνώριζα κάποτε. Έπρεπε να είχα συνειδητοποιήσει ότι θα πήγαινες σπίτι εκείνο το βράδυ και θα έκλαιγες για να κοιμηθείς. Έπρεπε να μαντέψω ότι δάκρυα ντροπής θα κυλούσαν στο πρόσωπό σου γιατί είχες μιλήσει με αυτόν τον τρόπο στα παιδιά που αγαπάς περισσότερο στον κόσμο.

Σε έκρινα. Έκανα λάθος.

Προς υπεράσπισή μου, τότε δεν είχα ιδέα ότι η απόλυτη εξάντληση θα μπορούσε να έχει τέτοια επίδραση σε ένα άτομο. Δεν ήξερα ότι οι ορμόνες μιας νέας μαμάς θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με τέτοιο τρόπο που θα μπορούσαν να την τρελάνουν. Απλά δεν ήξερα. Όμως έπρεπε να σε ρωτήσω γι 'αυτό και όχι να εκφέρω γνώμη.

Σε έκρινα. Έκανα λάθος.

Τώρα όμως είμαι αυτή που κρίνεται. Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα πάνω μου. Ο τέλειος γονιός που «ήμουν» πριν αποκτήσω παιδιά εξαφανίστηκε το βράδυ που επέστρεψα στο σπίτι με το μωρό από το μαιευτήριο.

Σε καταλαβαίνω τώρα. Ελπίζω να μην είναι αργά.

Ανατρέχω με ντροπή στις πράξεις μου. Μακάρι να μπορούσα να τις αλλάξω. Βλέπω πόσο απελπισμένη πρέπει να έχεις νιώσει και πόσο οι μικρές πράξεις καλοσύνης από άλλους μπορούν να αλλάξουν ολόκληρη την ημέρα σου.

Ένα χαμόγελο αντί για ένα συνοφρύωμα από έναν ξένο όταν το παιδί σου αρνείται να επιστρέψει ένα γλυκό στο ράφι του καταστήματος.

Ένα νεύμα κατανόησης από έναν άλλο γονιό όταν το παιδί σου χτυπιέται κάτω κλαίγοντας.

Ένα χέρι βοηθείας όταν προσπαθείς να ανέβεις τα σκαλιά με δύο παιδιά.

Μία φίλη όταν ακυρώνει μια βραδινή έξοδο για να είναι μαζί σου για παρέα.

Αυτά είναι που κάνουν τη διαφορά στους γονείς των μικρών παιδιών. Και δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιος να μην κρίνει. Δεν είναι δύσκολο.

Το συνειδητοποιώ τώρα.

Σε έκρινα, έκανα λάθος. Δεν θα το ξανακάνω ποτέ.

Μακάρι να ήμουν πιο γενναιόδωρη με τέτοιες μικρές πράξεις καλοσύνης. Σου είμαι ευγνώμων που εσύ μου τις δίνεις. Είσαι ο βράχος μου γιατί ήσουν εκεί και καταλαβαίνεις τι περνάω. Και υπόσχομαι ότι σε αντάλλαγμα, θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο για κάθε νέο γονιό που γνωρίζω στη ζωή μου.

Βοήθεια, κατανόηση, υποστήριξη. Χωρίς να κρίνω, να αναστενάζω ή να στραβοκοιτάζω όπως παλιά.

Έχω μάθει το μάθημά μου και έτσι θα αναπληρώσω όλα όσα έκανα λάθος πριν.

Οι γονείς πρέπει να στηρίζονται μεταξύ τους. Ο καθένας επιλέγει πώς θα μεγαλώσει τα παιδιά του, επομένως δεν υπάρχει λόγος να ασκούμε κριτική.

Δεν σε κρίνω.