Κώστας Γιαννόπουλος: «Τα παιδιά βρίσκονται σε κατάσταση μεγάλης κρίσης»

Ο κ.Κώστας Γιαννόπουλος είναι η ψυχή του Χαμόγελου του Παιδιού. Μετά από 25 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας, ανάπτυξης και συνεχούς στήριξης των παιδιών που έχουν ανάγκη, ο ίδιος εξακολουθεί να εργάζεται με το ίδιο πάθος εκπληρώνοντας την επιθυμία του 10χρονου γιου του Ανδρέα ώστε όλα τα παιδιά να είσαι ίσα, χαμογελαστά και να μεγαλώσουν με όσα έχουν ανάγκη και δικαιούνται.

Οι δυσκολίες πολλές όπως και τα προβλήματα. Δεν αφήνει όμως να αποτελέσουν εμπόδιο στην προσπάθεια που καταβάλλεται καθημερινά τόσο από τους χιλιάδες εθελοντές του Χαμόγελου όσο και από το προσωπικό και τους συνεργάτες του.

Ο ίδιος είναι εκεί, για να βρει λύση για υποθέσεις παιδιών που θεωρούνται «χαμένες». Θέλει να έχουν τα άρρωστα παιδιά τη δυνατότητα να νοσηλευτούν στα καλύτερα νοσοκομεία όπως και ο γιος του. Να μπορεί το Χαμόγελο να στηρίξει ακόμα περισσότερα παιδιά με τις οικογένειές τους, όχι από φιλανθρωπία αλλά γιατί είναι δικαίωμα όλων να έχουν μια καλύτερη ζωή.

Και μπορεί λόγω της πανδημίας να μην επισκέπτεται πλέον τα σπίτια όπου φιλοξενούνται τα παιδιά, γνωρίζει όμως τα ονόματά τους – των περισσότερων τουλάχιστον – και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το καθένα ξεχωριστά.

Μιλά με συγκίνηση για τα παιδιά που άνοιξαν τα φτερά τους, έκαναν τις δικές τους οικογένειες αλλά δεν ξεχνούν το Χαμόγελο αλλά και για κάθε άρρωστο παιδί που με την παρέμβαση του Οργανισμού βρίσκει θεραπεία σε εξειδικευμένα κέντρα του εξωτερικού.

Όμως γνωρίζει καλά ότι για να αντιμετωπιστεί η εκρηκτική κατάσταση, όπως τη χαρακτηρίζει, που βιώνει η ελληνική κοινωνία και αποτυπώνεται στη βία μεταξύ των παιδιών, των οικογενειών αλλά και της εξάπλωσης των ναρκωτικών, πρέπει να υπάρξει συστράτευση όλων των υγιών δυνάμεων του τόπου.

«Το “Χαμόγελο του Παιδιού” ανήκει στην ελληνική κοινωνία όχι στον Γιαννόπουλο, γι΄αυτό και η περιχαράκωση του έργου του είναι υπόθεση όλων μας. Δεν αρκούν τα ευχολόγια. Πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για τα παιδιά μας, είναι η μόνη μας ελπίδα για το μέλλον», τονίζει χτυπώντας παράλληλα το καμπανάκι ότι τα παιδιά βρίσκονται σε κατάσταση μεγάλης κρίσης.

Κατά τη παρουσίαση του απολογισμού για το 2021 όλων των δράσεων του «Χαμόγελο του Παιδιού», επισημάνατε ότι τα παιδιά βρίσκονται σε κατάσταση μεγάλης κρίσης. Τονίσατε ότι πίσω από τους αριθμούς κρύβονται κάποιες εκρηκτικές καταστάσεις που εξελίσσονται στην ελληνική κοινωνία. Μπορείτε να τις κωδικοποιήσετε;

Όταν έχουμε πόλεμο, υπάρχει ο κύριος εχθρός που στην παρούσα φάση είναι η Covid-19 και υπάρχουν και οι παράπλευρες απώλειες κι όχι μόνο κορονοϊού.Το κυριότερο θέμα που μας έχει απασχολήσει, είναι η φρίκη των παιδιών και ειδικότερα των εφήβων. Βλέπουμε πλέον ότι τα παιδιά ζητούν βοήθεια μόνα τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε, τα παιδιά μιλούν κυρίως μέσω chat κι όχι μέσω τηλεφώνου γιατί έχουν ανάγκη να τους ακούσει κάποιος. Και όπως προκύπτει από αυτά, εμπιστεύονται το «Χαμόγελο του Παιδιού». Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι πάνω από ένα παιδί την ημέρα παρουσιάζει αυτοκτονικό ιδεασμό. Και μιλάμε κυρίως για έφηβες 13- 18 ετών.

Τι ακριβώς ζητάνε τα παιδιά που επικοινωνούν μόνα τους με το «Χαμόγελο του Παιδιού»;

Να πουν τον πόνο τους... Επίσης, ένα με δύο παιδιά την ημέρα καλούν για συμβουλευτική σε θέματα bullying , να αναφέρουν το πρόβλημά τους και πώς να το διαχειριστούν ή για να δηλώσουν ότι αυτοκτονούν. Κάποια παιδιά είχαν ήδη πάρει φάρμακα για να βάλουν τέλος στη ζωή τους κι έπρεπε να γίνει άμεση κινητοποίηση για να αποφευχθεί αυτό. Και είναι και τα παιδιά που απλά θέλουν να πουν μια καλημέρα. Όλα αυτά δείχνουν την ανάγκη που έχουν να μιλήσουν σε κάποιον λόγω της αδυναμίας να επικοινωνήσουν με το οικείο περιβάλλον τους.

Τα φαινόμενα βίας σε τι βαθμό έχουν επηρεάσει τα παιδιά;

Η βία έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Όλες οι μορφές βίας. Εμείς δεν συγκαταλέγουμε σε αυτές το bullying, το οποίο είναι κι αυτό βία αλλά μεταξύ παιδιών. Τα παιδιά που ασκούν βία δεν τα προσέξαμε όταν έπρεπε και δεν τα προσέχουμε σαν κοινωνία όταν πρέπει, με αποτέλεσμα ο θυμός να συσσωρεύεται και στο τέλος να εκδηλώνεται με ακραίες συμπεριφορές.

Αν έναν 15χρονο τον θεωρήσεις παραβατικό εξαιτίας της συμπεριφοράς του, τον ακυρώσεις και τον στιγματίζεις και με μαθηματική ακρίβεια θα γίνει εγκληματίας, κλέφτης ή οτιδήποτε άλλο.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία μας, τα ευάλωτα παιδιά που θέλουν απεγνωσμένα να ανήκουν σε μια ομάδα και να μην τα απομονώσουν, είναι πιο επιρρεπή στην παραβατικότητα και μπλέκουν πολύ πιο εύκολα.

Όσον αφορά το bullying, έχει πάρει πια τεράστιες διαστάσεις κι έχει ξεφύγει από το επίπεδο της μαγκιάς. Είναι τρεις παίκτες, το παιδί που ασκεί βία και όχι ο θύτης όπως συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε, το παιδί που δέχεται βία, και όχι το θύμα, γιατί έτσι του βάζουμε την ταμπέλα του θύματος, και ο παρατηρητής. Και τα τρία παιδιά χρειάζονται υποστήριξη ουσιαστική για να αποφύγουν τον στιγματισμό.

Με ποιο τρόπο βοηθάτε τα παιδιά που επικοινωνούν μαζί σας;

Εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει στα παιδιά ότι η σχέση μας είναι εχέμυθη. Αν θέλουν να παραμείνει μεταξύ μας η συνομιλία και όσα μας λένε, το τηρούμε. Αν όμως κινδυνεύει η ζωή τους, ενημερώνουμε τις αρχές.

Μια τέτοια περίπτωση είναι όταν το παιδί θέλει να αυτοκτονήσει. Επικοινωνούμε με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και στη συνέχεια με την Αστυνομία, τους γονείς και τους υπόλοιπους φορείς.Υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου τα παιδιά δεν θέλουν να μιλήσουμε στους γονείς τους γιατί πιστεύουν ότι δεν τα καταλαβαίνουν.

Αυτό, από την εμπειρία σας, ισχύει;

Ναι, ισχύει. Οι γονείς δεν αφιερώνουν ποιοτικό χρόνο στα παιδιά τους. Κι όμως, τον έχουν τόσο πολύ ανάγκη. Τα περισσότερα αισθάνονται ότι οι γονείς τους, δεν τα ακούνε και ότι δεν τα καταλαβαίνουν. Ακόμα και στα θέματα της τεχνολογίας θεωρούν ότι γνωρίζουν περισσότερα από εκείνους παρότι και τα ίδια τα παιδιά δεν ενημερώνονται σωστά. Αυτό δημιουργεί ένα γενικότερο πρόβλημα επικοινωνίας που αποτυπώνεται και στα στοιχεία που έχουμε.

Τα δε κορίτσια είναι τα πιο ευάλωτα και πέφτουν συχνά θύματα μέσω της κακής χρήσης του διαδικτύου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά δεν προέρχονται μόνο από προβληματικές οικογένειες…

Βία, έκθεση παιδιών στην κακή χρήση του διαδικτύου, ναρκωτικά.Υπάρχει στρατηγική για την αντιμετώπιση αυτών των σημαντικών προβλημάτων;

Δεν υπάρχει στρατηγική. Μόνο αν πάρουν οι γονείς την κατάσταση στα χέρια τους. Διαχρονικά ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το παιδί, τόσο σε θεσμικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο πρόνοιας.

Όμως λόγω πανδημίας αλλά και της κρίσης που προηγήθηκε, τα πράγματα τείνουν να πάρουν εκρηκτικές διαστάσεις.

Επομένως, τι χρειάζεται να κάνουμε;

Υπάρχουν πολλές προσπάθειες που γίνονται, όμως δεν είναι ο κανόνας. Ως Γιαννόπουλος δεν θα μπορούσα να είμαι αισιόδοξος, σαν Χαμόγελο όμως, το μόνο που κάνουμε είναι να υλοποιούμε πράγματα τα οποία βλέπουμε ότι μαζί με τους θεσμούς, γιατί δεν λειτουργούμε μόνοι μας, αποδίδουν. Δεν θέλουμε να πούμε ότι το Χαμόγελο έχει λύσει το πρόβλημα της χώρας στηρίζοντας πάνω από 48.000 παιδιά με τις οικογένειές τους μόνο το 2021, γιατί είναι λάθος. Θέλουμε οι θεσμοί να λειτουργήσουν. Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει διάθεση.

Υπάρχει κάποια εξέλιξη σχετικά με το Εθνικό Κέντρο για την καταγραφή των κακοποιημένων, εξαφανισθέντων παιδιών;

Αυτό είναι το πάγιο αίτημά μας, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση. Όταν ένα κράτος δεν έχει Εθνικό Κέντρο ενός φαινομένου δεν ξέρει το πρόβλημα. Ζητάμε, όπως ξαναείπα, να λειτουργούν οι θεσμοί. Γι΄αυτό το λόγο κάνουμε πολλές εκπαιδεύσεις σε αστυνομικούς, εκπαιδευτικούς , σε δικαστικούς, φέρνοντας κόσμο από το εξωτερικό για να τους αποδείξουμε κάποια πράγματα, ότι ναι, μπορούν να λειτουργήσουν.

Πώς καλύπτονται οι ανάγκες του Χαμόγελου;

Είναι από τη «ζητιανά», από τον κόσμο και από τις εταιρίες σε είδος. Ο, τι βλέπετε σε είδος είναι από εταιρίες. Βασιζόμαστε στα δύο ευρώ, βασιζόμαστε στον κόσμο. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα είναι για συγκεκριμένες δράσεις και όχι για να καλύψουμε άλλες ανάγκες.

Αν λοιπόν κάποιος θέλει να σας βοηθήσει μπορεί να αναζητήσει τρόπους μέσω της ιστοσελίδας σας (www.hamogelo.gr)

Ναι, ακόμα και για τον εθελοντισμό… Οι ενδιαφερόμενοι επικοινωνούν μαζί μας και στη συνέχεια εκπαιδεύονται, επιλέγουν τη δράση που θέλουν να συμμετέχουν (σε παζάρια, στις μπομπονιέρες, στα νοσοκομεία για τα εγκαταλελειμμένα άρρωστα παιδιά , στα σπίτια). Υπάρχει τεράστια συμμετοχή από συνειδητοποιημένους εθελοντές. Θέλουμε να αποφύγουμε τη φιλανθρωπία του οίκτου και της συμπόνοιας.

Γιατί το λέτε αυτό;

Είναι καταστροφικό για μια οικογένεια, για ένα παιδί να καλύπτεται από την φιλανθρωπία κάποιου είτε είναι φορέας είτε είναι άτομο. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Όταν τον βάζεις στην ουρά για να του δώσεις μια σακούλα φαγητό δε του προσδίδεις κάτι, του δίνεις μόνο απαξία. Γι΄αυτό και στα Κέντρα Στήριξης – τον περασμένο χρόνο στηρίξαμε 16.878 παιδιά με τις οικογένειές της πανελλαδικά – έχουμε ολιστική προσέγγιση: ρούχα, τρόφιμα, ιατρικές υπηρεσίες, με ραντεβού, χωρίς ουρά, χωρίς να εκτεθούν.
Μας έχουν ζητήσει πολλές φορές από τα ΜΜΕ να κάνουν ρεπορτάζ για το θέμα αυτό αλλά αρνηθήκαμε γιατί δεν θέλαμε να εκθέσουμε τις οικογένειες. Όπως δεν θέλω να μοιραστώ στιγμές με τα παιδιά του Χαμόγελου για να δείξω ότι είμαι καλός άνθρωπος. Είναι αυτονόητο ότι αγαπάς τα παιδιά. Αυτά που μας δίνει η κοινωνία θέλουμε να τα επιστρέφουμε στην κοινωνία …

Μετά από 25 χρόνια λειτουργίας του Οργανισμού υπήρξαν στιγμές που αισθανθήκατε βαθιά απογοήτευση; Που νιώσατε ότι παλεύετε ουσιαστικά μόνοι, εσείς και οι συνεργάτες σας;

Δεν θα μπορούσε ποτέ να με πάρει από κάτω η ανθρώπινη αδυναμία. Πολλές φορές έχω βρεθεί αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις και θα τα είχα παρατήσει, αν το είχα κάνει για τον εαυτό μου. Όχι γιατί θέλω να αποφύγω την καθημερινότητα και τα προβλήματα αλλά γιατί όταν προσπαθείς να κάνεις πράγματα στο τέλος βρίσκεις και τον μπελά σου.

Ωστόσο, δεν έχω λυγίσει ποτέ σε βαθμό να τα παρατήσω. Ο γιατρός μου, όμως, μου είπε κάτι πολύ σημαντικό πριν από πέντε χρόνια που πέρασα καρκίνο: όλα όσα συσσωρεύεις μέσα σου, αυτά προκαλούν καρκίνο…

Παρόλα αυτά έχω πει ότι μόνο σηκωτό θα με πάρουν από το Χαμόγελο. Όσο μπορώ να αποδίδω, φυσικά, γιατί αν χάσω τα λογικά μου… Αυτή τη στιγμή, όμως είμαι στα φόρτε μου, συμμετέχω ενεργά όσο μπορώ.

Τι είναι λοιπόν αυτό που σας παρακινεί να συνεχίζετε καθημερινά με μεγαλύτερο σθένος;

Πριν από μερικές ημέρες πήραμε θετικές απαντήσεις για δύο παιδιά, 12 και 3 ετών, αντίστοιχα, ότι μπορούν να πάνε στο εξωτερικό για θέματα υγείας. Κινήσαμε γη και ουρανό για να τα καταφέρουμε. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Αυτό είναι ένα περιστατικό που φορτίζει τις μπαταρίες μου, που μου δίνει δύναμη…

Για μένα είναι μονόδρομος να προχωρώ. Παρότι τα προβλήματα είναι περισσότερα από τις θετικές εξελίξεις, προσπαθούμε να αλλάξουμε αυτό το συσχετισμό.

Η οικογένεια μου είναι αυτή που με στηρίζει και το Χαμόγελο που με τροφοδοτεί κάθε μέρα δίνοντάς μου τη δυνατότητα να προσφέρω. Μαζί με τους συνεργάτες μου φυσικά, γιατί χωρίς αυτούς θα ήμουν ένας άνθρωπος που θα έκανε ευχές. Οι ευχές καλές είναι, αλλά δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Αλλωστε το Χαμόγελο δεν ανήκει στον Γιαννόπουλο, ούτε σε κανέναν άλλο, παρά μόνο στην ελληνική κοινωνία και κυρίως στα παιδιά.

Τι εύχεστε για το 2022;

Ποιότητα, ποιότητα, ποιότητα. Να μη χάσουμε την ποιότητα των υπηρεσιών μας. Αν θα κάνουμε ένα σπίτι παραπάνω, ναι είναι σημαντικό, αλλά αν χάσουμε την ποιότητα των υπηρεσιών μας χάνετε η ουσία του «Χαμόγελου του Παιδιού».

Ο αρνητικός αντίκτυπος του COVID19 στην ζωή των οικογενειών και των παιδιών

Τι δείχνουν τα στοιχεία του Χαμόγελου του Παιδιού για την χρήση διαδικτύου αλλά και τις εντάσεις μέσα στο σπίτι.

«Ίσως θα ήταν σημαντικό να τονίσουμε ότι μια διάσταση είναι η πανδημία και μια άλλη ο υποχρεωτικός περιορισμός στο σπίτι. Και αυτό γιατί; Γιατί μέσα από τη Γραμμή μας στηρίξαμε ψυχολογικά πάνω από 3.610 παιδιά με θέματα που με κάποιον τρόπο σχετίζονταν με αυτές τις δυο διαστάσεις. Ο φόβος της μόλυνσης από τον ιό, ο φόβος μήπως αρρωστήσουν οι δικοί μας άνθρωποι, τα μέτρα προστασίας που αναγκαστικά έχουν μπει στη ζωή μας έχουν δημιουργήσει στα παιδιά έναν φόβο, μια ασάφεια, μια ανησυχία, μια απαισιόδοξη ματιά στα πράγματα σε έναν τέτοιο βαθμό που, όπως καταγράφεται μέσα από τις Γραμμές μας, επηρεάζει τα παιδιά σε όλη τους την συμπεριφορά και καθημερινότητα», εξηγεί στο Mothersblog.gr o ψυχολόγος και συντονιστής του Εθνικού Κέντρου για τις Εξαφανίσεις και τα Παιδιά Θύματα Εκμετάλλευσης του Οργανισμού « Το Χαμόγελο του Παιδιού», κ. Στέφανος Αλεβίζος.

Από την άλλη, ο υποχρεωτικός περιορισμός στο σπίτι ή με μέτρα προφύλαξης και περιορισμένη κίνηση πέρα από τον αναμενόμενο αρνητικό αντίκτυπο στον ψυχισμό των παιδιών «έφερε» και μια αλματώδη αύξηση της χρήσης του διαδικτύου. Μια χρήση, πολλές φορές, αλόγιστη, χωρίς συναίνεση, με συνεπακόλουθα σοβαρά προβλήματα στη ζωή των παιδιών, όπως σεξουαλική παρενόχληση και φυγές. «Οι εντάσεις μέσα στα σπίτια αυξήθηκαν με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι γονείς και παιδιά να αναζητούν μια βαλβίδα αποσυμπίεσης μέσα από μια κλήση στη Γραμμή 1056 ή με μια συνομιλία στο CHAT1056. Τόσο τα δεδομένα του Οργανισμού μας, όσο και διεθνείς έρευνες σημειώνουν τον αρνητικό αντίκτυπο του COVID19 στην ζωή των οικογενειών και των παιδιών. Εάν θα επιχειρούσαμε να συνοψίσουμε θα λέγαμε ότι η πανδημία είχε άμεσες και έμμεσες συνέπειες στον ψυχισμό των παιδιών. Οι άμεσες αφορούσαν φόβους για την υγεία και φόβους για την οικογενειακή σταθερότητα, ενώ οι έμμεσες σχετίζονταν με την κοινωνική απόσταση, το κλείσιμο των σχολείων, την απομόνωση, την αλλαγή ρουτίνας. Ο ψυχισμός των παιδιών κλονίστηκε σε τέτοιο βαθμό, που σκεφτείτε οτι χειριστήκαμε μέσα στον χρόνο περίπου μια υπόθεση παιδιού που είχε αυτοκτονικές σκέψεις ή τάσεις ανά ημέρα», τονίζει ο κ. Αλεβίζος.

Διαφοροποιήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά σε σχέση με το παρελθόν

Σύμφωνα με τον κ. Αλεβίζο, η διαφοροποίηση είναι τόσο σε ποσοτικό όσο και σε ποιοτικό επίπεδο. Η πανδημία και ο υποχρεωτικός περιορισμός στο σπίτι και γέννησαν προβλήματα, αλλά και λειτούργησαν σαν μεγεθυντικός φακός σε ήδη προβληματικές καταστάσεις. «Σκεφτείτε τη συνθήκη του εκφοβισμού. Για ένα μεγάλο διάστημα η δια ζώσης επικοινωνία των παιδιών μετακινήθηκε αποκλειστικά στο διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι κλήσεις και τα μηνύματα που λάβαμε, τόσο στην Γραμμή 1056, όσο και στο CHAT 1056 αυξήθηκαν κατακόρυφα με περιστατικά ηλεκτρονικού εκφοβισμού ή εκβιασμού. Με τη λήξη των μέτρων τα περιστατικά αυτά μεταφέρθηκαν και στη δια ζώσης επικοινωνία.Από την άλλη – και εδώ σημειώνεται η σημασία των γραμμών και της τηλεσυμβουλευτικής- πολλά παιδιά αναγκάστηκαν να διακόψουν την επαφή τους με τον ψυχολόγο που συνεργάζονταν. Ως εκ τούτου, τόσο τα παιδιά, όσο και οι γονείς δεν είχαν πουθενά αλλού να στραφούν πέρα από τη 1056 ή το CHAT. Δεν αντικαταστήσαμε τη θεραπευτική σχέση, αλλά λειτουργήσαμε σαν σωσίβιο σε μια θάλασσα φόβου και μοναξιάς που βίωναν οι γονείς», επισημαίνει ο ίδιος.

Παραβατικότητα των νέων και περιστατικά βίας μεταξύ ανηλίκων

Το φαινόμενο της ανήλικης παραβατικότητας είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί έντονα την Ελλάδα. Η πανδημία σε μεγάλο βαθμό λειτούργησε ως μεγεθυντικός φακός.

Όπως αναφέρει ο κ.Αλεβίζος, το φαινόμενο είναι σε εξέλιξη και άρα και οι έρευνες που πραγματοποιούν οι ειδικοί δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί. Ωστόσο, τα στατιστικά μιλούν μόνα τους, η επικαιρότητα το ίδιο. «Καθημερινά βλέπουμε δημοσιεύματα για επιθέσεις ανηλίκων σε ανήλικους, συμμορίες ανηλίκων, ληστείες από παιδιά και άλλα. Η χρονική στιγμή που το φαινόμενο αποκτά διαστάσεις είναι η συγκεκριμένη, οπότε δεν μπορεί να μη σχετίζεται. Οι υποθέσεις που μας απασχόλησαν στη Γραμμή – κατά κύριο λόγο – είναι: κλοπές, σωματικές βλάβες, χρήση / διακίνηση Ναρκωτικών ουσιών, ληστείες, αλλά και σεξουαλικές επιθέσεις παιδιών σε άλλα παιδιά. Η οικογένεια φαίνεται ότι διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο. Και εδώ η λύση είναι η πρόληψη και η ενίσχυση της λειτουργικότητας της οικογένειας. Εμείς θα είμαστε δίπλα σε κάθε οικογένεια με όλες μας τις εξειδικευμένες και ολιστικές υπηρεσίες και δράσεις. Η 1056 είναι δίπλα σε κάθε παιδί, σε κάθε μητέρα, σε κάθε πατέρα 24 ώρες την μέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα, δωρεάν και ανώνυμα», επισημαίνει.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» το 2021 στήριξε 48.403 παιδιά και τις οικογένειές τους

• Δέχτηκε 204.791 κλήσεις συνολικά σε όλες τις Γραμμές Βοήθειας και Υποστήριξης(1 κλήση ανά 2 sec)
• Το 45,57% των κλήσεων για ψυχολογική υποστήριξη ήταν από παιδιά
• Το 28,81% χρησιμοποίησε την εφαρμογή CHAT 1056
• 1 κλήση ανά ημέρα για ψυχολογική υποστήριξη σε θέματα εκφοβισμού
• Υψηλό ποσοστό κλήσεων για Διαχείριση Φόβου/ Άγχους (9,72%)
• Παραπάνω από μία υπόθεση αυτοκτονικού ιδεασμού ανά ημέρα