Απόκριες από τα παλιά - Τότε που ντυνόμασταν καουμπόηδες και βασίλισσες της νύχτας

Ταξίδι στο παρελθόν και το μακρινό 1980 και 1990 τότε που οι περισσότεροι από εμάς -που πια είμαστε γονείς- είμασταν παιδιά. Παιδιά, που το μόνο που θέλαμε ήταν να παίζουμε, να τρέχουμε, να διασκεδάζουμε και να τρώμε παγωτά.

Θυμάμαι ακόμη με πόση προσμονή περίμενα τις Απόκριες όταν ήμουν παιδί. Αν και οι στολές μου είχαν να κάνουν πάντα με πριγκίπισσες, βασίλισσες και μπαλαρίνες, τα καψούλια και τα όπλα δεν έλειπαν από τα χέρια μου. Βλέπετε τα πάρτι στο σχολείο ήταν εκείνα που μας έδιναν την ευκαιρία να ξεσαλώσουμε, να παίξουμε και να καμαρώσουμε για τις στολές μας.

«Τι τα θες μαρή τα όπλα και τα καψούλια;», φώναζε η γιαγιά μου όταν μάθαινε από τον Τζίμη, που είχε το μίνι μάρκετ στη γειτονιά ότι τις δραχμές που μου έδινε τις έκανα πυρομαχικά.

Και δώσ' του τα «μπαγκ-μπαγκ» και τα γέλια. Ακόμη και τώρα που σας γράφω έρχεται στη μνήμη μου η μυρωδιά από το υποτιθέμενο μπαρούτι.

Εκτός από τα καψούλια όμως, υπήρχαν και τα σκορδάκια. Και αυτά δεν έλειπαν από τις τσέπες μας. Αγόρια κορίτσια τρέχαμε στο προαύλιο την ημέρα που κάναμε τη γιορτή του σχολείου και γελάγαμε με την καρδιά μας.

Ωραία χρόνια, ανέμελα, ξέγνοιαστα. Δεν μας ένοιαζε τίποτε άλλο παρά μόνο το παιχνίδι.

Οι Απόκριες σήμερα

Τώρα τα παιχνίδια, τα πάρτι και οι στολές δεν θυμίζουν σε τίποτε εκείνα τα χρόνια. Οι γονείς φιλτράρουν τις στολές που θα διαλέξουν τα παιδιά τους. «Είναι καλές;», «Είναι πρωτότυπες;», «Όχι δεν θα δώσω όπλα, προάγουν τη βία», «Όχι δεν θέλω να βάλει τρομακτική μάσκα, θα βλέπει εφιάλτες», «Όχι το κορίτσι μου δεν θα ντυθεί Νίντζα είναι στολή για αγόρια».

Να, κάτι τέτοια λέμε εμείς οι γονείς και στερούμε από τα παιδιά μας την πραγματική χαρά.

Για να πω την αλήθεια μου, όταν η κόρη μου ήταν μικρή, μέσα από τις επιλογές μου προσπαθούσα να της δείξω κάτι από τις Απόκριες που περνούσα εγώ όταν ήμουν παιδί. Αγόραζα στολές -δεν λέω- αλλά τις περισσότερες τις έφτιαχνα εγώ, με παλιά ρούχα ή υφάσματα που αγόραζα. Και τι δεν την έχω ντύσει... «Πίπη Φακιδομύτη», «Τσάρλεστον», «Γοργόνα Άριελ», «Μαλέφισεντ».

Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες παρακάτω όλες οι στολές είναι παλιά ρούχα δικά μου. Τι να πρώτο-θυμηθώ; Τη Φρίντα Κάλο; Που με ένα καλοκαιρινό μπλουζάκι, ένα φόρεμα που το έκανα φούστα, μια εσάρπα και παλιά κοσμήματα την μεταμόρφωσα στην iconic ζωγράφο ή τη Μαλέφισεντ που το μόνο που χρειάστηκα ήταν ένα μαύρο ζιβάγκο πουλόβερ και μια μαύρη φούστα;

Πριγκίπισσες; Ου ναι πολλές στολές υπήρχαν στο σπίτι μας. Όχι μόνο την περίοδο της Αποκριάς αλλά όλο το χρόνο. Βλέπετε άνηκα σε εκείνη την κατηγορία των μαμάδων που τις στολές (τις έτοιμες, τις αγοραστές) τις είχε έξω από το κουτί, μέσα στην ντουλάπα με τα ρούχα ώστε να τις φοράει όποτε ήθελε η κόρη μου.

Τώρα πια διαλέγει μόνη της το τι θα φορέσει. Εφηβάκι βλέπετε. Δεν μου πέφτει λόγος και δεν θέλω να μου πέσει λόγος. Ας αποφασίσει μόνη της τι θα ντυθεί και τι θα φορέσει.

Εγώ στην ηλικία χρησιμοποιούσα ό,τι ρούχα είχα στο σπίτι για να μεταμφιεστώ. Στην εφηβεία μου δε, φόραγα τις μαύρες ρόμπες της γιαγιάς μου, τις μαντήλες της και τα παπούτσια της. Φορούσα τρομακτικές μάσκες, έπαιρνα την γκλίτσα του παππού και μαζί με τους φίλους μου γυρνούσαμε από σπίτι σε σπίτι περιμένοντας να μας αναγνωρίζουν.

Αχ... Ωραία χρόνια!

Πολύ θα ήθελα να γυρνούσε έστω και για λίγο ο χρόνος πίσω για να δείξω πόσο απολαυστικές ήταν κάποτε οι Απόκριες στην κόρη μου. Από όλες τις γιορτές του χρόνου (Χριστούγεννα, Απόκριες, Πάσχα) εγώ περίμενα με λαχτάρα το Τριώδιο να ανοίξει.

Κοιτάζοντας παλιές φωτογραφίες στους Νοσταλγούς, έναν λογαριασμό στο Instagram θυμήθηκα εκείνες τις όμορφες εποχές. Έτσι προέκυψε και τούτο εδώ το άρθρο. Απολαύστε τις και εσείς παρακάτω και θυμηθείτε τις δικές σας Απόκριες. Εκείνες τις ανέμελες και τις ξέγνοιαστες.