«Αγαπημένη μαμά, είμαι τόσο ευγνώμων για εσένα και όλα όσα κάνεις»

Μία μαμά γράφει ανοιχτό γράμμα σε μία άλλη με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας.

«Αγαπημένη μαμά,

Θέλω να σου πω χρόνια πολλά. Όχι, δεν είμαι το παιδί σου, αλλά είμαι τόσο ευγνώμων για εσένα και όλα όσα κάνεις. Βλέπεις είμαι και εγώ μαμά. Είμαι μαμά ακριβώς όπως εσύ. Αλλά αυτό που θέλω να ξέρεις είναι ότι δεν θα μπορούσα να τα έχω καταφέρει χωρίς εσένα.

Και ο λόγος είναι ο εξής. Όταν έγινα μαμά ήμουν αρκετά τυχερή ώστε να έχω τη μαμά μου να της κάνω ερωτήσεις και να μοιράζομαι τη χαρά μου. Μου έμαθε όλα όσα ήξερες και περάσαμε ατελείωτες ώρες να με παρηγορεί και να με συμβουλεύει. Ήξερε ότι θα τα κατάφερνα ακριβώς όπως εκείνη. Τα μαθήματα που έμαθα από τη μητέρα μου είναι ανεκτίμητης αξίας. Ακόμα θυμάμαι πώς μου έδειχνε πώς να ηρεμήσω το πρώτο μου μωρό ξαπλώνοντάς το στην ποδιά μου μπρούμυτα και χτυπώντας απαλά την πλάτη του. Μου είπε ότι αυτό το έμαθε από τη δική της μητέρα. Δούλεψε. Έτσι, είτε το μωρό μου είχε κολικούς ή ήταν απλά ανήσυχο, έκανα αυτό που έκαναν οι μαμάδες και πριν από εμένα.

Όταν έχασα τη μητέρα μου είχα εσένα. Και όταν λέω ότι δεν θα τα κατάφερνα χωρίς εσένα, το ενοούσα. Εσύ ήσουν η πρώτη στην οποία ήρθα όταν η ιστορία που μου είπε ο γιος μου δεν μου κόλλαγε. Εσύ ήσουν ο άνθρωπος που ήθελα να μιλήσω όταν απέβαλα γιατί ήξερα ότι μπορείς να νιώσεις τον πόνο μου και την απώλειά μου.

Μοιραστήκαμε τόσα πολλά μαζί. Τις όμορφες στιγμές, τις δύσκολες, τον πόνο, τις απογοητεύσεις. Ήσουν εκεί όταν μαζευόμασταν το βράδυ και τρώγαμε πίτσα στον κήπο και πίναμε κρασί και τα παιδιά έπαιζαν τριγύρω. Αυτά που μοιραστήκαμε και μάθαμε τις στιγμές εκείνες δεν μπορούν να μετρηθούν. Δεν φοβόμασταν να παραδεχτούμε τις αποτυχίες και τις ανασφάλειές μας.

Συμβουλευόμασταν η μία την άλλη για το πώς να διαχειριστούμε τους χαμηλούς βαθμούς, τις δύσκολες συμπεριφορές, το σχολείο ακόμα και όταν πια οι οικογένειες και τα παιδιά μας δεν έκαναν τόση παρέα. Μοιραστήκαμε συμβουλές για ρουτίνες ύπνου, για κανόνες, για επιβραβεύσεις. Ήμασταν στις χαρούμενες στιγμές, στα γενέθλια και τα πάρτι μασκέ.

Γράφαμε η μία στην άλλη όταν είχαμε ανεμοβλογιές, ατελείωτες μέρες δουλειάς και χαμένα κλειδιά. Επιπλήτταμε η μία τα παιδιά της άλλης όταν ξέραμε ότι η άλλη δεν θα επέτρεπε ορισμένες συμπεριφορές και δεν ανησυχούσαμε ότι κάποια θα απογοητευτεί ή θα απογοητευόταν ο ένας για τον άλλον από αυτό που κάναμε επειδή γνωρίζαμε η μία την άλλη πολύ καλά.

Λοιπόν, χρόνια πολλά για τη Γιορτή της Μητέρας, συνοδοιπόρε μαμά. Σημαίνεις τον κόσμο για μένα. Βοήθησες να μεγαλώσω τον γιο μου και εγώ τον δικό σου.»