Άρτεμις Ματαφιά: «Εάν μία παιδική παράσταση δημιουργεί χαρά και ελπίδα, κάτι καλό έχουμε κάνει»

Η Άρτεμις Ματαφιά έχει καταπιαστεί σχεδόν με κάθε μορφή τέχνης. Τραγουδάει, συνθέτει μουσική, παίζει θέατρο, έχει ασχοληθεί με τον χορό και το μιούζικαλ. Εάν υπήρχε το επάγγελμα «τραγουδίστρια θεάτρου», θα είχε σίγουρα αυτή την ειδικότητα, της είπε κάποτε ένας δάσκαλός της στο Εθνικό Ωδείο και πράγματι, οι δύο αυτές λέξεις, «τραγούδι» και «θέατρο», αποτυπώνουν σε μεγάλο βαθμό την καλλιτεχνική της διαδρομή.

Η Άρτεμις Ματαφιά συμμετέχει φέτος στην παιδική παράσταση «Το Καρναβάλι των Ζώων». Ήδη από την καλοκαιρινή περιοδεία, η παράσταση έχει κερδίσει παιδιά και ενήλικες και κάθε Κυριακή το «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» γεμίζει γέλια και παιδικές φωνές. Και όπως λέει η ίδια η καλλιτέχνιδα, αυτό σημαίνει ότι κάτι καλό έχουν κάνει.

Η Άρτεμις Ματαφιά μίλησε στο Mothersblog,gr, για την παιδική παράσταση που συμμετέχει, τη δική της πορεία και τα όνειρα ζωής που δεν είναι ποτέ αργά να κυνηγήσεις.

Τραγουδάς, ασχολείσαι με την υποκριτική, χορεύεις. Είσαι αυτό που λέμε «καλλιτεχνική ψυχή. Από μικρή ήσουν έτσι;

Πιστεύω πώς ναι, εντούτοις το συνειδητοποίησα πιο μεγάλη, όταν έφυγα από την Αθήνα όπου γεννήθηκα, κι ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω. Εκεί άρχισα να αντιλαμβάνομαι την αγάπη που έχω για πολλές μορφές τέχνης, κυρίως το τραγούδι και το θέατρο. Τότε κατάλαβα ότι ό,τι κάνω στη ζωή μου στο μέλλον θα έχει να κάνει με το τραγούδι. Και την υποκριτική, αλλά κυρίως το τραγούδι. Ένας δάσκαλος μου κάποτε στο Εθνικό Ωδείο, μου είχε πει ότι εάν υπήρχε το επάγγελμα «τραγουδίστρια θεάτρου», θα είχα σίγουρα αυτήν την ειδικότητα. Πιο παλιά υπήρχε αυτό , αλλά όχι πια. Εγώ λοιπόν, είμαι βασικά τραγουδίστρια. Επίσης γράφω τραγούδια, γράφω μουσική για παραστάσεις στο θέατρο, παίζω σε παραστάσεις, έχω κάνει μιούζικαλ, ενώ τα τελευταία χρόνια είμαι και μεταγλωττίστρια.

Το παιδικό θέατρο πώς μπήκε στη ζωή σου;

Το παιδικό θέατρο μπαίνει στη ζωή κάποιου, όταν αγαπάει αυτό το κοινό. Εγώ αγαπώ πολύ το παιδικό κοινό και θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερο και ειλικρινές. Κάθε παιδί δε, δημιουργεί μία καταπληκτική ανάμνηση βλέποντάς σε πάνω στη σκηνή και για αυτό το λόγο μπορεί και να σου μιλήσει, να γελάσει αβίαστα μαζί σου, να απορήσει, να προβηματιστεί, να χειροκροτήσει αυθόρμητα. Χάρηκα πολύ όταν μου ζήτησε ο Χρήστος Τριπόδης να συμμετάσχω στο Καρναβάλι των Ζώων. Δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ να είμαι σε μια τόσο όμορφη παράσταση.

Το Καρναβάλι των Ζώων γνώρισε μεγάλη επιτυχία και στην καλοκαιρινή περιοδεία. Τι θεωρείς ότι έχει κάνει τη συγκεκριμένη παράσταση να αγαπηθεί τόσο από το παιδικό και ενήλικο κοινό;

Αρχικά να πω ότι για μένα είναι μία ευχάριστη έκπληξη το πόσο μεγάλη απήχηση και αποδοχή έχει αυτή η υπέροχη παράσταση. Κάθε Κυριακή, και στις δύο παραστάσεις που παίζουμε, βγαίνει τόσο αβίαστα το γέλιο των παιδιών, συμμετέχουν, χειροκροτούν, τραγουδούν. Εξίσου εντυπωσιακό είναι ότι και οι μεγάλοι ευχαριστιούνται την παράσταση και γελάνε πολύ.

Η συνταγή της επιτυχίας θεωρώ ότι είναι η προσοχή στην λεπτομέρεια.

Πρώτα-πρώτα οι μελωδίες που έχουν αρχικά γραφτεί για αυτήν την παράσταση είναι φανταστικές και σε μας αναπαράγονται από άξιους μουσικούς. Ο κάθε ένας δίνει τη δική του πινελιά και το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο. Δεύτερον, τα κείμενα του υπέροχου Γιώργου Γαλίτη αγγίζουν πολύ και τα παιδιά και τους μεγάλους. Τρίτον, οι ηθοποιοί που παίζουν. Και οι τρεις κοπέλες είναι εξαιρετικές, φαίνεται πόσο πολύ αγαπάνε αυτό που κάνουν. Μαζί τους κι εγώ λοιπόν συμμετέχω, αντικαθιστώντας την υπέροχη Ειρήνη Ψυχράμη που έπαιζε στη καλοκαιρινή περιοδεία. Βάζω κι εγώ την αγάπη μου στη δουλειά αυτή και το συνολικό αποτέλεσμα είναι να βγαίνει αυτό το υπερθέαμα, γιατί πρόκειται για υπερθέαμα. Είναι λοιπόν η συνεργασία, η καλή ενέργεια που βγαίνει από ηθοποιούς και μουσικούς, τα κείμενα, τα κουστούμια και φυσικά η καλλιτεχνική επιμέλεια του Χρήστου Τριπόδη. Έτσι επανέρχομαι σε αυτό που είπα στην αρχή. Αυτή η προσοχή στην λεπτομέρεια και η αγάπη που βάζει ο κάθε ένας από εμάς είναι το μυστικό της επιτυχίας αυτής της παράστασης.

Αυτό θεωρείς ότι κάνει επιτυχημένη και την κάθε παιδική παράσταση;

Ναι, είναι ουσιαστικά ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Είναι φυσικά το κείμενο, είναι η μουσική, είναι η διάδραση με τα παιδιά, είναι τα φώτα, είναι η διάθεση των ανθρώπων που συμμετέχουν, είναι ο σεβασμός απέναντι στο κάθε ένα παιδί που θα παρακολουθήσει την παράσταση. Τα παιδιά διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους βλέποντας πολλά πράγματα από μικρή ηλικία, είτε είναι το θέατρο, είτε κάτι στο σχολείο ή στην τηλεόραση, αυτά που κάνουν στην κάθε δραστηριότητά τους. Οπότε πρέπει να έχεις μεγάλο σεβασμό απέναντι στο παιδί.

Η δική μας παράσταση φαίνεται ότι σέβεται το παιδί με όλο αυτό το υπερθέαμα που προσφέρει.

Ακόμα και τα παιδιά που είναι πολύ μικρά σε ηλικία και δεν αντιλαμβάνονται απόλυτα το νόημα όλου του κειμένου, κάτι θα πάρουν. Είναι πολύ σημαντικό όταν ασχολείσαι με το παιδικό θέατρο να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις μπορεί να αποτελέσει ανάμνηση για ένα παιδί, την οποία θα κουβαλά μία ολόκληρη ζωή. Καθοδηγείς δηλαδή κατά κάποιον τρόπο ένα παιδί με ένα όμορφο θέαμα και δεν υπάρχει πιο υπέροχο πράγμα από αυτό.

Για τον δικό σου ρόλο τι μπορείς να μας πεις;

Ο δικός μου ρόλος περιπλέκεται μαζί με όλους τους υπόλοιπους ρόλους. Έχει τραγούδι, έχει πρόζα, έχει πολλές αστείες στιγμές, πολλές αλλαγές κουστουμιών. Τα παιδιά ευχαριστιούνται πολύ. Γενικά αυτή η παράσταση είναι ένα ατελείωτο γαϊτανάκι χαράς.

Παρόλο που αυτή δεν είναι η πρώτη παιδική παράσταση που συμμετέχεις, υπάρχει κάτι που σε δυσκολεύει στο παιδικό θέατρο;

Το μόνο που με δυσκολεύει είναι το πρωινό ξύπνημα. Αλήθεια, δεν νιώθω να με δυσκολεύει κάτι άλλο. Η κάθε παράσταση έχει μία μοναδικότητα και όταν βρεις τα πατήματά σου στην κάθε μία, δεν αντιμετωπίζεις δυσκολίες εάν πραγματικά αγαπάς αυτό που κάνεις. Εάν για παράδειγμα δεν θέλεις να παίξεις για ένα παιδικό κοινό ή δεν θέλεις να συνεργαστείς με κάποιους ανθρώπους, σίγουρα τότε οι δυσκολίες είναι πολλές. Έρχεσαι με απροθυμία στο θέατρο, δεν έχεις όρεξη να εργαστείς. Εγώ δεν το νιώθω σαν εργασία. Οπότε ναι, η μεγαλύτερη δυσκολία για μένα είναι το πρωινό ξύπνημα, γιατί δουλεύω και βράδια. Κάνω προσωπικές μουσικές εμφανίσεις σε διάφορους χώρους και πολλές φορές μπορεί να έχω κάποια εμφάνιση το προηγούμενο βράδυ, να έχω ξενυχτήσει και την επόμενη μέρα να πρέπει να ξυπνήσω, να είμαι φρέσκια και η φωνή μου να είναι καθαρή. Κάνω πάντα ένα ζέσταμα πριν την παράσταση, αλλά αν έχεις κοιμηθεί 4 ώρες…υπάρχει μία δυσκολία. Παρόλα αυτά, όταν στη διάρκεια της παράστασης ακούς το γέλιο των παιδιών, η δυσκολία γίνεται χαρά και ομορφιά, οπότε ίσως και αυτό που προανέφερα να μην είναι δυσκολία τελικά.

Μιλώντας για όσα κάνεις, εκπέμπεις ζωντάνια, χαρά. Νιώθω ότι η τέχνη σου δίνει ζωή.

Αυτό που μου δίνει ζωή είναι η χαρά των ανθρώπων και όταν μπορώ να είμαι μέρος της χαράς τους, τότε ναι, έχεις δίκιο πραγματικά αυτό μου δίνει ζωντάνια.

Όταν γίνομαι, λοιπόν, μέρος αυτής της χαράς τους, όταν τραγουδούν μαζί μου, όταν υπάρχει διάδραση, όταν γελούν κι ευχαριστιούνται μαζί μου, νιώθω ζωντανή.

Γιατί κι εγώ θέλω να υπάρχει επικοινωνία επιπέδου με τους ανθρώπους, δεν μπορώ να μην συνομιλήσω με το κοινό, να μην πω ένα τραγούδι που θέλει, η να μην τραγουδήσουν μαζί μου. Όταν χαίρεται ο κόσμος, η δική μου χαρά πολλαπλασιάζεται.

Έχεις βραβευτεί από την Ελληνική Ακαδημία Βραβείων Τέχνης για την ερμηνεία σου στην παράσταση «Γοργόνες και Μάγκες». Άλλη στιγμή στην καριέρα σου που θυμάσαι με χαρά και συγκίνηση;

Κάνω αυτή τη δουλειά από πολύ μικρή ηλικία και οι στιγμές της χαράς είναι αμέτρητες. Ας πούμε μου έρχεται τώρα στο μυαλό η παράσταση που είχαμε κάνει περιοδεία με σταθμό και την Έφεσο στην Τουρκία, με τον Δήμο Αβδελιώδη (Ιχνευτές), και η συγκίνηση που είχα νιώσει σε εκείνο το μέρος ήταν πραγματικά κάτι που θα θυμάμαι για πάντα. Μία άλλη στιγμή ήταν όταν με εμπιστεύτηκε ο πολύ σπουδαίος Βασίλης Νικολαΐδης όταν κάναμε μία παράσταση οι δυο μας. Γενικά όταν με εμπιστεύονται άνθρωποι που και εγώ σέβομαι πολύ νιώθω μεγάλη χαρά. Είναι πολλές οι στιγμές αυτές, πάρα πολλές. Στη παράσταση «Γοργόνες και Μάγκες» αυτό που έζησα ήταν επίσης κάτι που δεν το είχα βιώσει ποτέ ως καλλιτέχνης. Το χειροκρότημα του κόσμου ήταν ατελείωτο και ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου.

Μα, αυτό το χειροκρότημα, όπως φυσικά και το βραβείο ήταν για εσένα η επιβράβευση.

Ναι, τα βραβεία είναι στην ουσία η επιβράβευση μίας προσπάθειας και κόπου πολλών χρόνων. Παίρνεις ένα βραβείο και σε αυτό καθρεφτίζεται πόσο έχεις προσπαθήσει να δώσεις ένα κομμάτι της ψυχής σου στον κόσμο που σε παρακολουθεί. Είναι πολύ σπουδαίο.

Το πιο σπουδαίο όμως είναι η αγάπη που εισπράττεις από τον κόσμο. Και σε αυτήν τη δουλειά είναι εξίσου πολύ σημαντικό να σεβόμαστε τους ανθρώπους που έρχονται να μας δουν.

Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έρχονται να μας δουν μόνο με αγάπη και αγαθό κίνητρο. Μας εμπιστεύονται για να γελάσουν, συγκινούνται, ψυχαγωγούνται κι εμείς έχουμε ευθύνη απέναντί τους. Με το χειροκρότημα καταλαβαίνεις ότι τελικά κατάφερες να επικοινωνήσεις με αυτούς τους ανθρώπους κι αυτό στον καλλιτέχνη δίνει φτερά.

Εσύ άλλο σπούδασες και άλλο έκανες τελικά επάγγελμα. Έτυχε ή ήταν συνειδητή επιλογή; Και τι συμβουλεύεις του γονείς σε σχέση με το μέλλον ή τα όνειρα που μπορεί να έχουν για τα παιδιά τους;

Εγώ κάποτε σπούδασα και Πολιτικός Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα έκανα κι άλλες σπουδές. Ναι μεν σπούδαζα Πολιτικός Μηχανικός, αλλά ξεκίνησα ταυτόχρονα να σπουδάζω και μουσική κι άρχισα να διαμορφώνω μία ισχυρή βάση για να μπορώ να είμαι μία καλή τραγουδίστρια και επαγγελματίας. Αυτό δεν προέκυψε, έγινε συνειδητά το Τραγούδι επάγγελμα για μένα, όταν κατάλαβα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω στη ζωή μου. Δούλεψα κάποια χρόνια ως πολιτικός μηχανικός παράλληλα και σίγουρα και, αυτή η δουλειά μου έχει προσφέρει κάποια πράγματα. Κάθε τι που κάνει ένας άνθρωπος έχει αξία. Στη δική μου την περίπτωση έκανα πολύ συνειδητά την Τέχνη μου τρόπο ζωής από την αρχή της ενήλικης ζωής μου, και, ακόμα και τώρα εξακολουθώ να μελετάω και προσπαθώ να εξελίσσομαι

Για τους γονείς θεωρώ ότι πρέπει να γίνει πολύ ξεκάθαρο ότι τα παιδιά δεν είναι προέκταση του εαυτού τους, είναι αυτόνομες προσωπικότητες. Εφόσον επιθυμούν πραγματικά να δώσουν εφόδια στα παιδιά τους, πρέπει να τους δώσουν όσο πιο πολλά μπορούν, αναντίρρητα. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να αφουγκραστούν τι είναι αυτό που λαχταρά το παιδί. Αυτό έχω την αίσθηση ότι φαίνεται από πολύ μικρή ηλικία. Καλό είναι, λοιπόν, οι γονείς να αφουγκράζονται τα παιδιά τους και να τα βοηθούν να εξελίξουν τις δεξιότητές τους και ίσως και κάποια ταλέντα τους. Δεν είναι καλό ως γονείς να επιβάλουμε στα παιδιά τι πρέπει να κάνουν από δική μας ίσως προσωπική αγωνία, ανασφάλεια ή οτιδήποτε άλλο. Υπάρχουν «θέλω» στο κάθε παιδί, υπάρχουν δεξιότητες κι όλα αυτά πρέπει οι γονείς να τα βλέπουν. Από εκεί και πέρα, όταν ένα παιδί ενηλικιώνεται, με όλα τα εφόδια που έχει, ακολουθεί τον δρόμο του. Εγώ, ας πούμε, αν θυμηθώ τον αυτό μου σε εκείνη την ηλικία, στα 18 μου, πήγα Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω. Πολύ νωρίς κατάλαβα ότι με ενδιαφέρει το τραγούδι και άρχισα να καλλιεργώ αυτή τη δεξιότητα, αυτό το ταλέντο μου, παράλληλα με τις σπουδές μου. Και κάπως έτσι με πήγε η ζωή. Γενικά, ο κάθε άνθρωπος, θεωρώ, ό,τι ότι κι αν επιλέξει να κάνει, πρέπει να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Κι αυτό θέλω να πω και σε όλους τους γονείς ότι το πιο σημαντικό εφόδιο, η πιο σημαντική δεξιότητα που μπορεί ο γονιός να καλλιεργήσει στο παιδί του, είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Τότε το παιδί νιώθει αποδοχή από τους γονείς του, νιώθει ότι το εμπιστεύονται, το αναγνωρίζουν και ότι η σχέση τους είναι σχέση συνεργασίας κι αγάπης κι όχι επιβολής. Έτσι τα παιδιά μεγαλώνοντας γίνονται αυτάρκεις, δυνατοί ενήλικες, με αυτογνωσία κι αυτοσεβασμό.

Θα ήθελα να κλείσω με μία ευχή.

Να προσπαθούμε όλοι να δημιουργούμε άδολες, ειλικρινείς στιγμές χαράς ο ένας προς τον άλλον.

Είναι πολύ σημαντικό αυτό διότι ζούμε σε πολύ δύσκολες κοινωνικά συνθήκες και πρέπει το μέλημα μας, μεταξύ άλλων, να είναι και να ζούμε με χαρά. Εάν μία παιδική παράσταση ή ένα τραγούδι δημιουργούν χαρά κι ελπίδα, τότε κάτι καλό έχουμε κάνει.