Χριστίνα Μπόμπα: Χρησιμοποίησε α' πληθυντικό για τις κόρες της και οι μαμάδες άρχισαν τα σχόλια
Να και κάτι που δεν περιμέναμε.
Οι δίδυμες άρχισαν σχολείο! Η Φιλίππα και η Αριάνα άρχισαν σιγά-σιγά βρεφονηπιακό σταθμό και η μαμά βρίσκεται σε προσαρμογή.
Μάλιστα και η μαμά βρίσκεται σε προσαρμογή μαζί με το παιδί της, μιας και είχε ρυθμίσει μια καθημερινότητα και μια ρουτίνα γύρω από το πρόγραμμα των παιδιών της. Πρόγραμμα που αλλάζει τόσο για εκείνη όσο και για τις μικρές της που πλέον θα περνούν αρκετό χρόνο μακριά της.
«Πάμε και εμείς σχολείο πια»
Με μια φωτογραφία που έδειχνε τις σχολικές τσαντούλες των διδύμων κρεμασμένες στις κρεμάστρες του σχολείου και το σχόλιο «Πάμε και εμείς σχολείο πια», ανακοίνωσε η Χριστίνα Μπόμπα, ότι οι δίδυμες άρχισαν νέο πρόγραμμα.
Αυτό το σχόλιο, στάθηκε και η αφορμή να στείλει μια follower στη Χριστίνα Μπόμπα μήνυμα, αναφερόμενη στον α' πληθυντικό που χρησιμοποίησε η περήφανη μαμά στο μήνυμά της.
«Συγγνώμη για το μήνυμα Χριστίνα και ελπίζω να μην το βρεις παρεμβατικό. Έχω και εγώ μια μικρή 2,5 ετών. Στα σεμινάρια γονεϊκότητας που κάνουμε μας λένε πως δεν μιλάμε σε πρώτο πληθυντικό. Δεν ξεκινήσαμε σχολείο, τα παιδιά ξεκίνησαν. Είναι κάτι που και εγώ το δουλεύω!».
Η Χριστίνα Μπόμπα, αναδημοσίευσε το μήνυμα απαντώντας «Σωστό!», στο μήνυμα της διαδικτυακής της φίλης, όμως τι είναι στην πραγματικότητα «σωστό» και τι όχι στην προκειμένη περίπτωση;
Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι ειδικοί συστήνουν στους γονείς να μιλούν στα παιδιά τους ή για τα παιδιά τους χρησιμοποιόντας β' ή γ' ενικό και όχι πρώτο πληθυντικό, ειδικά αν τα παιδιά βρίσκονται στην εφηβεία γιατί στην νηπιακή ηλικία, ο πληθυντικός -όσο και αν θέλουν οι γονείς να τον αποφύγουν- είναι αναμενόμενος.
Μπορεί να είναι σημαντικό να αντιμετωπίζεται ένα παιδί ως ξεχωριστή προσωπικότητα και όχι ως προέκταση των γονιών του, όμως η σχέση που έχουν οι γονείς με τα παιδιά τους -όταν εκείνα βρίσκονται στην ηλικία των 3,4 ή και 5 ετών είναι συγχωνευτική. Για αυτό και το «εμείς» βρίσκεται στο λεξιλόγιο του προφορικού τους λόγου.
«Πήγαμε για πρώτη φορά σχολείο», «μάθαμε να γράφουμε το όνομά μας», «δυσκολευόμαστε λίγο», «δεν κάναμε φίλους», «δεν μας άρεσε η πρώτη μέρα».
Αυτός ο πρώτος πληθυντικός που κάνει δύσκολη τη ζωή των γονιών, σίγουρα δεν κάνει δύσκολη την ζωή των παιδιών και έπειτα τη ζωή των εφήβων. Και σας μιλά μια μαμά που έχει μια κόρη στην β' γυμνασίου, που όσο και αν γνωρίζει ότι ο β' πληθυντικός δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, συνεχίζει να τον χρησιμοποιεί.
Έτσι λοιπόν «γράφουμε τεστ», «δώσαμε για lower», «κάνουμε αυτές τις δραστηριότητες»... Α' πληθυντικός που χρησιμοποιείται όταν μιλώ στους άλλους για το παιδί μου, γιατί όταν μιλώ στο παιδί μου καθημερινά του υπενθυμίζω πόσο το αγαπώ ως ξεχωριστό πρόσωπο, πόσο ικανό είναι να καταφέρει και να εκπληρώσει τα όνειρά του, αναγνωρίζω τον κόπο του για να πετύχει το καλύτερο βαθμό σε οποιοδήποτε τεστ.
Δείχνω στην κόρη μου με κάθε τρόπο την αγάπη μου και την άνευ όρων αποδοχή μου. Της μιλάω για όλα τα χρόνια που θα έρθουν και για την ομορφιά που κρύβει η ανεξαρτησία. Και ναι, της μιλάω για εκείνες τις φορές που χρησιμοποιώ α' πληθυντικό στο τηλέφωνο, εξηγώντας της ότι το κάνω ασυναίσθητα και από αγάπη. Δεν ξενυχτάω για να διαβάσω χημεία, ούτε περνάω ώρες ατελείωτες στο δωμάτιο για να μάθω απ' έξω όλες τις κλίσεις του «λύω» για να τα πάω καλά σε ένα απαιτητικό διαγώνισμα αρχαίων. Εκείνη το κάνει.
Προσπαθώ ως μαμά πάντα να της εξηγώ ότι τις επιτυχίες και τις αποτυχίες θα τις δεχόμαστε μαζί. ΕΜΕΙΣ. Ως οικογένεια που βρίσκεται στο πλευρό της για να τη στηρίξει. Φυσικά και δεν χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό καθημερινά. Σέβομαι την προσωπικότητα του παιδιού μου και προσπαθώ ακόμη και χρησιμοποιώντας α' πληθυντικό να έχω έναν υγιή δεσμό και μια υγιή σχέση μαζί του.
Γι' αυτό Χριστίνα μου δεν είναι κακό να χρησιμοποιείς α' πληθυντικό. Η κόρη μου είναι 14 ετών και δεν έπαθε τίποτε από το «φτάσαμε στο γυμνάσιο επιτέλους», ούτε νομίζω ότι θα αισθανθεί άσχημα αν κάποια στιγμή πω «περάσαμε ή δεν περάσαμε στο Πανεπιστήμιο».
Σημασία έχει η σχέση που έχεις χτίσει με το παιδί σου. Και αν αυτή η σχέση έχει χτιστεί σε γερά θεμέλια, αγάπη και αποδοχή, μη φοβάσαι τίποτα.