«Οι Άθλιοι»: Ο Ορέστης Τρίκας και η Ειρήνη Αγγελοπούλου μιλούν για την παράσταση στο Mothersblog.gr

Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού παρουσιάζει φέτος στο «ΘΕΑΤΡΟΝ» το εμβληματικό έργο του Βίκτορος Ουγκό «Οι Άθλιοι» σε σκηνοθεσία και θεατρική διασκευή Κωνσταντίνας Νικολαΐδη. Τους ήρωες του έργου ενσαρκώνουν 22 καταξιωμένοι και ταλαντούχοι ηθοποιοί.

Μεταξύ αυτών ο Ορέστης Τρίκας και η Ειρήνη Αγγελοπούλου, οι οποίοι όπως δήλωσαν στη συνέντευξή τους στο Mothersblog.gr , είναι ενθουσιασμένοι με τη συμμετοχή της σε αυτή την ξεχωριστή παράσταση καθώς και με τους ρόλους που υποδύονται.

Οι δύο ηθοποιοί εστίασαν στη διαχρονικότητα του έργου, στις αξίες και τα ιδανικά που παραμένουν αμετάβλητα στον χρόνο ενώ δεν παρέλειψαν να αναφερθούν και στην ανταπόκριση των παιδιών, τα οποία χαρακτήρισαν ένα δύσκολο και απαιτητικό κοινό.

Συμμετέχετε και οι δύο σε μια μεγάλη παραγωγή του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας ώθησαν να πείτε το «ναι» στην παράσταση;

Ο.Τ. Οι Άθλιοι είναι ένα λογοτεχνικό αριστούργημα που πραγματεύεται θεμελιώδη ζητήματα για την ανθρωπότητα. Έννοιες, όπως η δημοκρατία, η ελευθερία και το ήθος, τα φωτεινά μονοπάτια της ζωής μας. Όταν λοιπόν η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, με την οποία συνεργάζομαι χρόνια και μας συνδέει μια βαθιά σχέση εμπιστοσύνης και αγάπης μου είπε ότι σκέφτεται να μεταφέρει σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού την παράσταση στο θέατρο για παιδιά και μου πρότεινε τον ρόλο του Μάριου δεν θα μπορούσα παρά να δεχθώ με ενθουσιασμό.

Ε.Α. Η συνεργασία με την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη. Είχα δει δουλειές της και το θεώρησα ευκαιρία όταν είδα ότι έκανε ακρόαση. Είναι μια απίστευτα ταλαντούχα σκηνοθέτιδα που ήθελα να συνεργαστώ και είμαι ευγνώμων για τη συγκεκριμένη δουλειά. Οι Άθλιοι είναι μια ιστορία που αγαπούσα και αγαπώ πολύ - και ιδιαίτερα ο ρόλος της Επονίν που έχω την τιμή να υποδύομαι φέτος. Μια άχρονη επαναστάτρια της κάθε κοινωνικής νόρμας η οποία δεν διστάζει να ακολουθήσει τα πιστεύω της αλλά και να τα θυσιάσει για τον έρωτα.

Το έργο λόγω της διαχρονικότητάς του παραμένει επίκαιρο. Εσείς, ποια στοιχεία του πιστεύετε ότι αφορά το κοινό, κρίνοντας από τις αντιδράσεις του;

Ο.Τ. Πραγματικά αυτό που λαμβάνουμε από τον κόσμο είναι πολύ όμορφο! Τόσο τα παιδιά όσο και οι μεγάλοι παρακολουθούν την παράσταση με ένα ενδιαφέρον, σχεδόν συγκινητικό. Καθώς η ιστορία προχωράει και οι σκηνές εναλλάσσονται, εναλλάσσονται και τα συναισθήματα.Τόσο τα δικά μας όσο και του κοινού, δημιουργείται μια δυνατή αλληλεπίδραση. Είναι όμορφο αυτό όταν συμβαίνει στο θεατρο. Και φυσικά ένα μεγάλο μέρος αυτής της τόσο ζωντανής συμμετοχής του κοινού οφείλεται στη διαχρονικότητα του έργου.

Ε.Α. Το έργο πραγματεύεται πολλά θέματα όπως η ελευθερία, η ισότητα, η δικαιοσύνη, η αξία της δεύτερης ευκαιρίας και η σύγκρουση μεταξύ καλού και κακού. Όλα αυτά αποτελούν διαχρονικές αξίες και συνεπώς αφορούν αέναα τους πάντες. Μια σκηνή που ποτέ δεν περνά απαρατήρητη, είναι η σύγκρουση του καλού και του κακού, στις σκέψεις του Γιάννη Αγιάννη - καθώς όλοι μας έχουμε μέσα μας το δικό μας Γιν και Γιανγκ. Η απόλυτη ισορροπία άλλωστε έρχεται με την παραδοχή πως κατέχουμε και τα δύο.

Τα παιδιά από τι γοητεύονται περισσότερο; Από τα σκηνικά, τα κοστούμια, τη μουσική, την πλοκή; Κατανοούν την υπόθεση κι όσα πραγματεύεται το έργο;

Ο.Τ. Σίγουρα υπάρχουν πολλά που μαγεύουν τα παιδιά στην παράσταση αυτή. Όλοι, ανεξαιρέτως, οι συντελεστές έχουν δώσει τον καλύτερο τους εαυτό. Τα σκηνικά, οι χορογραφίες, τα κοστούμια, η μουσική, τα τραγούδια είναι όλα πολύ προσεγμένα και δουλεμένα με αγάπη. Όπως επίσης και η διασκευή του έργου που έχει γίνει πολύ προσεκτικά ώστε να φέρει όλες αυτές τις έννοιες και γενικότερα αυτή την ιστορία κοντά στα παιδιά χωρίς όμως να την απλουστεύσει και να μειώσει τη βαρύτητά της.

Ε.Α. Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη έχει καταφέρει με τη σκηνοθετική της ματιά να παρουσιάσει την ιστορία των Αθλίων, με τρόπο τέτοιο ώστε να είναι προσιτή και κατανοητή στα παιδιά αλλά χωρίς να χάνει το μεγαλείο της. Πρόκειται για ένα υπερθέαμα το οποίο κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για τους ηθοποιούς να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών – ειδικά αυτής της γενιάς - που είναι εξαρτημένα από την τεχνολογία και έχουν μάθει στη γρήγορη εναλλαγή των εικόνων;

Ο.Τ. Τα παιδιά πάντα είναι δύσκολο και απαιτητικό κοινό. Είναι μεγάλη πρόκληση για έναν ηθοποιό το παιδικό κοινό. Τα παιδιά θέλουν αλήθεια, θέλουν ενέργεια, θέλουν ρυθμό.Είναι αυστηροί κριτές, γιατί είναι και τα ίδια πολύ αληθινά. Πρέπει να είσαι ειλικρινής και ευρηματικός μαζί τους. Πόσο μάλλον με τα σημερινά παιδιά που έχουν όλες αυτές τις προσλαμβάνουσες. Θέλω να πιστεύω ότι η παράστασή μας το έχει κερδίσει το στοίχημα αυτό.

Ε.Α. Είναι πολύ δύσκολο, γιατί τα παιδιά είναι ο πιο δύσκολος κριτής. Είναι αληθινά και αυθόρμητα και απαιτούν και από τους ηθοποιούς το ίδιο. Η παράσταση δε, έχει έντονες αλλαγές σκηνικών και εικόνων με αποτέλεσμα να μαγεύει και να μαγνητίζει το βλέμμα των θεατών.

Τι κερδίζει ένα παιδί πηγαίνοντας στο θέατρο;

Ο.Τ. Το θέατρο όπως είπε και ο Σαίξπηρ στον Άμλετ, είναι καθρέφτης της ζωής. Ένα παιδί που έρχεται στο θέατρο, έρχεται σε επαφή με την ίδια τη ζωή! Με διαφορετικές εκφάνσεις της.Καλλιεργεί το συναίσθημά του, μαθαίνει να ταυτίζεται και να συμπάσχει, μαθαίνει να νιώθει.

Ε.Α. Το θέατρο αποτελεί βασική ανάγκη στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού. Καταφέρνει μέσα από ένα βιωματικό και παιγνιώδη τρόπο να μεταδώσει νοήματα και αξίες που μέσω της παραδοσιακής διδασκαλίας δεν θα κατάφερναν ποτέ να αγγίξουν τα παιδιά.

Πιστεύετε ότι μετά την πανδημία, ο κόσμος βλέπει πιο πολύ θέατρο;

Ο.Τ. Όλοι μας περάσαμε πολύ δύσκολα τα χρόνια της πανδημίας. Η καραντίνα που και μόνο στο άκουσμα φάνταζε τρομαχτική, έγινε η ζωή μας. Ο κόσμος στερήθηκε την επαφή, την ψυχαγωγία. Οι προσλαμβάνουσές μας περιορίστηκαν στα ηλεκτρονικά μέσα! Πιστεύω ότι ο κόσμος επιλέγει πια πολύ συνειδήτα το θεατρο και ότι του έλειψε πολύ.

Ε.Α. Ναι. Αυτό φαίνεται εξάλλου και από τα θέατρα που είναι διαρκώς γεμάτα, κάτι που ως νέα ηθοποιό με χαροποιεί ιδιαίτερα και με ηρεμεί.

Θεατρικά ή τηλεοπτικά ετοιμάζεται κάτι για το επόμενο διάστημα;

Ο.Τ. Για το επόμενο διάστημα θα βρίσκομαι στην παράσταση «Οι 12 Ένορκοι», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη που συνεχίζει για 9η χρόνια στο θέατρο Αλκμήνη, στον «Καπετάν Μιχάλη» σε σκηνοθεσία Μανώλη Ιωνά που συνεχίζει και αυτό για 3η χρόνια στο θέατρο Αλκμήνη και φυσικά στην παράστασή μας «Οι Άθλιοι» που παρουσιάζεται στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», καθημερινές για σχολεία και σαββατοκύριακα για το κοινό.

Ε.Α. Τηλεοπτικά φέτος είχα την τιμή να συνεργαστώ με την Κατερίνα Φιλιώτου που σκηνοθετεί τη νέα αστυνομική σειρά «Μαύροι Πίνακες», σε σενάριο Σοφίας Καζαντζιάν και Μάριου Ιορδάνου. Πρόκειται για μια μίνι σειρά 10 επεισοδίων γεμάτη ανατροπές - αποτελούμενη από ένα πολύ δυνατό καστ.

Θεατρικά βρίσκομαι στη διαδικασία προβών για κάτι καινούργιο με πολύ τραγούδι και χορό, που όμως δεν έχω ανακοινώσει ακόμα.