Η Μελίνα Μακρή μιλά για το bullying που βίωσε όταν ήταν στην εφηβεία

O σχολικός εκφοβισμός ή αλλιώς bullying, δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει όσο τα παιδιά έχουν εύκολη πρόσβαση σε αγριότητες που συμβαίνουν παντού στον κόσμο και γίνονται παράδειγμα προς μίμηση. Στο πρόβλημα αυτό δύσκολα μπορεί κανείς να βρει λύση μιας και τα παιδιά θύματα, συνήθως δεν μιλούν.

Η Μελίνα Μακρή, η τραγουδίστρια που λατρέψαμε και αγαπήσαμε μέσα από το συγκρότημα Vegas, έχει βιώσει bullying και έχει μιλήσει στο παρελθόν για την προσωπική της εμπειρία.

Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού (6 Μαρτίου) παραχώρησε συνέντευξη στο Mothersblog.gr και μίλησε για το bullying που βίωσε στο γυμνάσιο, πώς το διαχειρίστηκε, αποκάλυψε τι θα κάνει σε περίπτωση που δεχτεί bullying ο γιος της μεγαλώνοντας και συμβουλεύει τα παιδιά που γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού.

Πώς ήταν η ζωή σου στο σχολείο;

Πήγα σε Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο. Εκεί τα παιδιά ήμασταν σε μια δική μας «φούσκα», που η ζωή μας ήταν κυριολεκτικά μέσα στην μουσική από το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα! Δεν ξέραμε πώς είναι ο πραγματικός κόσμος έξω. Τα βλέπαμε όλα πιο ρομαντικά και αθώα.

Στα διαλείμματα αντί να βγαίνουμε έξω στο προαύλιο, μαζευόμασταν όλοι γύρω από ένα πιάνο και τραγουδούσαμε.

Όταν στο σύνολο τους τα παιδιά ήταν έτσι, όταν κάποια άλλα παιδιά ερχόντουσαν από αλλά σχολεία ή απλά διέφεραν, τότε εμείς ως «πιο άβγαλτοι» ας το πούμε έτσι, τρώγαμε bullying από αυτούς .

Οι bullies δηλαδή στο σχολείο αυτό ήταν η μειονότητα, όμως το πρόβλημα υπήρχε.

Πότε άρχισε το bullying; Σε ποια ηλικία; Μπορείς να μας περιγράψεις το πρώτο περιστατικό;

13 χρονών, ξεκίνησα να φοράω φακούς επαφής γιατί είχα μυωπία. Θυμάμαι ότι όταν το καταλάβανε αυτό κάποια παιδιά, με κορόιδευαν και μου έκαναν αγενείς ερωτήσεις. Θυμάμαι επίσης στο γυμνάσιο μου έκαναν bullying κάποια αγόρια επειδή είχα έντονη τριχοφυΐα στα χέρια και το πρόσωπο και μου λέγανε ότι είμαι «σαν αρκούδα» και ότι χρειάζομαι ξυραφάκι!

Πώς ένιωσες;

Τώρα αυτά τα σχόλια φυσικά δεν με ενοχλούν όταν τα σκέφτομαι, όμως στην ευαίσθητη ψυχολογία ενός έφηβου «χτυπάνε» άσχημα. Ντρεπόμουν πολύ και πολλές φορές έκλαιγα όταν πήγαινα στο σπίτι. Φορούσα μακρυμάνικα στο σχολείο και «κρυβόμουν».

Μίλησες στους γονείς σου ή σε κάποιον εκπαιδευτικό;

Όχι, δεν το έλεγα κάπου, απλά απέφευγα να συναναστρέφομαι με αυτά τα άτομα και όταν τα έβλεπα «άλλαζα δρόμο», που λένε. Ο λόγος που δεν το έλεγα νομίζω είναι η ντροπή που ένιωθα και ότι προσπαθούσα να το ξεχάσω και να το αφήσω πίσω μου.

Επηρέασε την ψυχολογία σου το περιστατικό αυτό; Κλείστηκες στον εαυτό σου ή όχι;

Ναι. Kλείστηκα στον εαυτό μου αρκετά και ίσως να μου προκάλεσε και έναν φόβο προς τους ανθρώπους όλο αυτό. Δηλαδή, πάντα νιώθω μια συστολή, μια επιφυλακτικότητα οπότε με χαιρετάει κάποιος άγνωστος ή όταν με αναγνωρίζουν στον δρόμο. Αυτό δεν έχει αλλάξει μέχρι και τώρα.

Πότε και πώς σταμάτησε το bullying εναντίον σου;

Όπως ξαφνικά ξεκίνησε, έτσι σταμάτησε. Τυχαία κάνουν το bullying τα παιδιά, σε ό,τι διαφορετικό ή ασυνήθιστο (από αυτά που ήδη ξέρουν) ή τραβήξει το βλέμμα ή εξάψει την περιέργεια τους.

Βρέθηκε κάτι άλλο να κοροϊδέψουν και έπαψαν να ασχολούνται. Επίσης κάποια από αυτά τα παιδιά άλλαξαν σχολείο αργότερα.

Πιστεύεις ότι τα παιδιά μπορούν να αποφύγουν το bullying με κάποιο τρόπο ή δεν υπάρχει διέξοδος;

Μια λύση είναι να φεύγουν ή να αδιαφορούν για το άτομο που ξεκινάει να τους κάνει bullying. Να μάθουν από το σπίτι τους, να μην αφήνουν να τους επηρεάζει. Όλο αυτό βέβαια θέλει πολύ δουλειά από τους γονείς. Να το δουν όσο μπορούν «απ' έξω» και θα δουν ότι δεν είναι κάτι προσωπικό προς αυτούς. Είναι πρόβλημα του ατόμου που κάνει το bullying και όχι του αποδέκτη.

Αν οι γονείς ακούσουν από το παιδί τους ένα περιστατικό bullying, να του δώσουν να καταλάβει πως «Κάνεις δεν μπορεί να σου κάνει κακό, αν εσύ δεν του το επιτρέψεις!». Βέβαια αυτό απαιτεί να έχουν χτίσει την αυτοπεποίθηση στο παιδί τους μέχρι εκείνη την στιγμή.

Πλέον είσαι μητέρα, έχεις έναν δίχρονο γιο. Πώς θα τον προετοιμάσεις;

Νούμερο ένα μέλημά μου είναι να πιστεύει στον εαυτό του και να νιώθει αυτοπεποίθηση με αυτό που είναι. Νομίζω ότι αυτό είναι το σημαντικότερο κομμάτι της προετοιμασίας, όπως και το να μάθει να υπερασπίζεται τον εαυτό του και τις απόψεις του.

Φοβάσαι για τον γιο σου; Έχεις σκεφτεί αν κάποια στιγμή έρθει αντιμέτωπο στη ζωή του με ένα αντίστοιχο περιστατικό;

Η αλήθεια είναι πλέον το bullying έχει γίνει τόσο σύνηθες που είμαι σχεδόν σίγουρη ότι θα έρθει αντιμέτωπος με αυτό κάποια στιγμή. Τα παιδιά έχουν γίνει πολύ σκληρά γιατί έχει σκληρύνει και η κοινωνία που ζούμε

Εγώ θα τον προετοιμάσω να τα αντιμετωπίζει.

Τι θα συμβούλευες όλα αυτά τα παιδιά, τα θύματα bullying που φοβούνται να μιλήσουν στους γονείς τους ή που φοβούνται;

Να μιλάνε στους γονείς τους, να μην φοβούνται, ούτε να νιώθουν ντροπή, γιατί δεν έχουν κάνει κάτι λάθος. Και μόνο που το μοιράζεσαι και το βγάζεις από μέσα σου, αυτομάτως «ξεφουσκώνει» και η αξία που του έχεις δώσει. Οι γονείς σου σε βοηθάνε να δεις την πραγματική διάσταση του όλου περιστατικού και σου υπενθυμίζουν ποιος ή ποια είσαι.

Δείτε εδώ το αφιέρωμα που ετοιμάσαμε με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού