Γιατί πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε τις άλλες μαμάδες

Πολύ πριν κάνουμε παιδιά, έχουμε πρότυπα και προσδοκίες για το πώς θέλουμε να τα μεγαλώσουμε.

Μαμάδες, σταματήστε την κριτική κι αρχίστε να στηρίζετε η μια την άλλη

Πιστεύουμε ότι τα δικά μας παιδιά δεν θα χτυπιούνται ποτέ δημόσια στο πάτωμα, δεν θα σπαράζουν στο κλάμα στο σούπερ μάρκετ μέχρι να πάρουν αυτό που θέλουν, ούτε θα πετάνε πράγματα από τα νεύρα τους.

Αυτές κι άλλες πολλές προσδοκίες που έχουμε, διαψεύδονται πανηγυρικά μέρα με τη μέρα και καθώς μεγαλώνουν, κι εμείς αναγκαζόμαστε εκ των πραγμάτων να αναθεωρήσουμε διαπιστώνοντας πώς άλλο πράγμα η θεωρία κι άλλο η πράξη.

Κάνουμε λοιπόν πολλές υποχωρήσεις και πατάμε πολλές κόκκινες διαχωριστικές που είχαμε θέσει.

Κι ενώ αναπροσαρμόζουμε τις γονικές μας στρατηγικές, αυτό που ξεχνάμε είναι ότι δεν είμαστε οι μόνες που βιώνουμε μια τέτοια κατάσταση.

Όλες οι μαμάδες χρειάζονται στήριξη

Δεν υπάρχει εγχειρίδιο αντιμετώπισης προβλημάτων που μας παραδίδουν μετά τη γέννα.Το γνωρίζουμε όλες καλά (ή το μαθαίνουμε πολύ σύντομα).

Γιατί λοιπόν εξακολουθούμε να κρίνουμε τη μαμά και το παιδί της για μια συμπεριφορά που πιστεύουμε ότι είναι απαράδεκτη;

Παρότι λέμε, «εγώ, δεν κρίνω τις άλλες μαμάδες», το κάνουμε και μάλιστα με μεγάλη ευκολία, ειδικά στα social media.

Ένας έφηβος φωνάζει και τραμπουκίζει δημόσια, ένα άλλο παιδί είναι πολύ μεγάλο για να χρησιμοποιεί πιπίλα ή κοιμάται ακόμα με τους γονείς του.

Υποθέτουμε ότι οι γονείς δεν κάνουν κάτι σωστά. Εικάζουμε ότι δεν έχουν θέσει όρια, δεν συζητούν με τα παιδιά τους, δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη… Και η λίστα συνεχίζεται και συνεχίζεται.

Μαθαίνουμε τα παιδιά μας να είναι ευγενικά μεταξύ τους και όμως εμείς, ως ενήλικες, είμαστε οι χειρότεροι σε αυτό. Είμαστε τόσο επικριτικοί και εκνευριζόμαστε εύκολα με τους άλλους (και με τα παιδιά τους).

Πριν ασκήσεις κριτική στο παιδί σου, μάθε πώς θα το κάνεις σωστά

Τι πρέπει να κάνουμε;

Πρέπει να σταματήσουμε να κρίνουμε και να σχολιάζουμε πράγματα που βλέπουμε ή δεν βλέπουμε. Όλοι παλεύουμε με κάτι στην ανατροφή των παιδιών μας.

Πρέπει λοιπόν να δείχνουμε κατανόηση, να είμαστε υποστηρικτικοί ή απλά να μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα.

Επίσης, πρέπει ν' αρχίσουμε να δείχνουμε καλοσύνη ακόμα και όταν δεν είναι εύκολο.

Τι έμαθα από τη μητέρα μου που μου ασκούσε πάντα κριτική

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα δούμε μια μάνα να φωνάζει στο παιδί της ή το παιδί της να «χτυπιέται» στο πάτωμα, πριν κάνουμε την αρνητική σκέψη « μα, καλά, πώς το επιτρέπει;», ας την κοιτάξουμε με κατανόηση, δείχνοντας με τον τρόπο μας πως καταλαβαίνουμε τι περνά.