«Πως να κάνετε έναν Ελέφαντα να Χορέψει». Οι συγγραφείς Άγγελος Αγγέλου και Έμη Σίνη, μιλούν στο Mothersblog για το νέο τους βιβλίο!

Το 2007 έγραψαν από κοινού το παιδικό θεατρικό έργο «Ένα... ανάποδο ταξίδι» που απέσπασε το Α΄ Κρατικό Βραβείο στον διαγωνισμό του Υπουργείου Πολιτισμού. Το 2008 και το 2009, έγραψαν και σκηνοθέτησαν δύο παιδικές, μουσικοθεατρικές ραδιοφωνικές σειρές («Τα Χριστούγεννα του μικρού Κοπέρνικου» και «Ο μικρός Κοπέρνικος και οι 7 Άθλοι») που εκπέμπονταν από τη συχνότητα του Δεύτερου Προγράμματος και κέρδισαν την αγάπη των μικρών ακροατών σε όλη την Ελλάδα.

Το 2009 κυκλοφόρησε ο δίσκος τους «Ο Κόσμος Ανάποδα», με παιδικά τραγούδια που ερμήνευσαν ο Σπύρος Σακκάς, ο Σωκράτης Μάλαμας, κ.α., ενώ το 2011 εκδόθηκε το πρώτο τους βιβλίο με τίτλο «Θέλω να αρρωστήσω» από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Ακολούθησαν άλλα τρία βιβλία με τίτλους «Ο Κοπέρνικος και ο ξυπόλυτος Μύωψ» (2012), «ο Κοπέρνικος και Ο μικρός Άμπακος» (2013), με τελευταίο το «Πως να κάνετε έναν Ελέφαντα να Χορέψει» (2014) από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.

Συνέντευξη στη Μαργαρίτα Νικολάου

Μετά από μια σειρά βιβλίων από τις εκδόσεις Ψυχογιός, επανέρχεστε με ένα νέο βιβλίο « Πως να κάνετε έναν Ελέφαντα να χορέψει». Από που προέρχεται η έμπνευσή σας;

Ε.Σ: Από τα όμορφα πράγματα τις ζωής, αλλά κι από τις δυσκολίες της. 'Όλα τα βιώματα σε «γεμίζουν» με δημιουργική ενέργεια, και εσύ μένει να τη διοχετεύσεις στον κατάλληλο... «κανάλι».

Το βιβλίο μάς μιλάει για αδυναμίες και αδύνατους. Πείτε μας, κρύβουν αλήθειες τα παραμύθια; Δεδομένου ότι στο συγκεκριμένο παραμύθι πολλά παιδιά μπορεί να ταυτιστούν με το μικρό ποντικάκι ειδικά στην αρχή της ιστορίας;

A.A: Τα παραμύθια λειτουργούν συμβολικά και χρησιμοποιούν αφαιρετική γλώσσα με τρόπο ώστε να διαβάζονται σε πολλαπλά επίπεδα. Έτσι, με τα πιο απλά λόγια μπορούν να μαρτυρήσουν τις μεγαλύτερες αλήθειες. Κάθε ιστορία κρύβει κώδικες τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους ενήλικες και μέσα στους κώδικες αυτούς δρουν και εξελίσσονται οι εκάστοτε ήρωες που οφείλουν να γίνονται «καθρέφτες» για όσο περισσότερους αναγνώστες γίνεται.

Μιλήστε μου λίγο παραπάνω για το βιβλίο αυτό.

Α.Α: Πρόκειται για ένα διασκεδαστικό παραμύθι που έχει σαν ήρωα ένα μικρό ποντικάκι που, εξαιτίας του μεγέθους του, νιώθει αδύναμο μπροστά στα άλλα ζώα του αγροκτήματος. Μέσα από την εξέλιξη όμως της ιστορίας, και μεταβαίνοντας διαδοχικά από το ένα ζώο στο άλλο, θα καταλάβει τελικά ότι η δύναμη δεν απορρέει από το μέγεθος αλλά από κάτι πολύ πιο βαθύ και σημαντικό, που βρίσκεται μέσα μας. Είναι ένα βιβλίο που προσπαθεί να μας δείξει πώς να μπορέσουμε να μετατρέψουμε την "αδυναμία" μας σε δύναμη, κάνοντας έτσι ως και έναν ελέφαντα να χορέψει!

Πόσο δύσκολο είναι να γράψει κάποιος ένα παραμύθι;

Ε.Σ: Παραμύθια δημιουργούνται καθημερινά. Ως γονείς θα "σκαρώσουμε" μια ιστορία άμεσα και αυθόρμητα, για να την πούμε στο παιδί μας το βράδυ για καληνύχτα. Είναι πολύ σπάνιο, ωστόσο, να γεννηθεί ένα βιβλίο από την αποτύπωση μιας τέτοιας ιστορίας στο χαρτί. Το βιβλίο-παραμύθι οφείλει να έχει γλώσσα προσεγμένη, που να πηγαίνει το παιδί λίγο παραπέρα από αυτά που ξέρει, να έχει στόχο και μήνυμα που να αποκαλύπτεται με αλλεπάλληλες αναγνώσεις και να μη δίνεται έτοιμο στο πιάτο, εικονογράφηση που καλλιεργεί την αισθητική των παιδιών και διεγείρει τη φαντασία τους. Ως εκ τούτου, το να γράψεις ένα παραμύθι, αν το δεις σοβαρά, είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση.

Τι σας μαγεύει στον κόσμο των παραμυθιών;

A.A: Η απενοχοποίηση της φαντασίας. Στα παραμύθια μπορεί να συμβαίνουν οι μεγαλύτερες υπερβολές, τα πιο απίστευτα πράγματα, και όλα αυτά μέσα σε ένα φαντασιακό πεδίο απόλυτα ασφαλές και ακίνδυνο, κάτι που ποτέ δε συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Τι είναι η ομάδα Κοπέρνικος;

Ε.Σ: Η Ομάδα Κοπέρνικος είναι μια πολυπληθής ομάδα καλλιτεχνών (ηθοποιών, τραγουδιστών, μουσικών, εικονογράφων κα) που δημιουργούν παραστάσεις για παιδιά. Κύριος άξονάς της είναι η πρωτοτυπία, τόσο στα κείμενα όσο και στη μουσική, η προσεγμένη, συχνά χειροποίητη, δουλειά και το χιούμορ για μικρούς και μεγάλους.

Ποια θα πρέπει να είναι η στάση των σημερινών γονιών απέναντι στα παραμύθια;

A.A: Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε μια έντονη τάση υποτίμησης του παλιού, του παραδοσιακού, του δοκιμασμένου. Πολλοί γονείς ακολουθούν το «ρεύμα», συχνά φερμένο από το εξωτερικό, που προωθεί κείμενα ρηχά και απλοϊκά, που χαϊδεύουν τα αυτιά μικρών και μεγάλων και παρουσιάζουν μια πραγματικότητα γυαλιστερή και αποστειρωμένη. Αντίθετα τα κλασσικά παραμύθια με τον πλούτο και τη σοφία τους, την άρτια γλώσσα και την ισορροπία στη δράση έχουν πολλά να μας διδάξουν. Θεωρούμε πολύ διδακτικό και χρήσιμο να «δανείζεται» κανείς στοιχεία από τις παραδοσιακές φόρμες. Εμείς στην περίπτωση του «χορευτή ελέφαντα», εμπνευστήκαμε από την παραδοσιακή δομή των κλιμακωτών παραμυθιών και την χρησιμοποιήσαμε για να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη ιστορία.

Γιατί τα παραμύθια πρέπει να έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος ή, έστω, ν' αφήνουν ένα αίσθημα λύτρωσης;

Ε.Σ: Τα παραμύθια, είθισται να οδηγούν την ιστορία σε ένα «ασφαλές λιμάνι», εκεί όπου το σωστό και το φρόνιμο δικαιώνονται, εκεί που η προσπάθεια δίνει τη θέση της στη ξεκούραση και τη λύτρωση. Η στερεοτυπική δομή ασφάλεια- κίνδυνος- ασφάλεια, δημιουργεί την κατάλληλη συνθήκη ώστε το παιδί να μπορέσει να παρασυρθεί από την εξέλιξη της ιστορίας αλλά να νιώθει παράλληλα ότι όσο άσχημα και να πάνε τα πράγματα, στο τέλος το δίκαιο θα υπερισχύσει.

Αν η ελληνική κρίση ήταν παραμύθι, τι τίτλο θα είχε και πώς θα εξελισσόταν;

A.A: Δεν μπορούμε να φανταστούμε καλύτερο τίτλο από το: «Ο Κόσμος Ανάποδα» και ευχόμαστε η εξέλιξη αυτής της δύσκολης δοκιμασίας να είναι «και έζησαν κι αυτοί καλύτερα».

Τί ετοιμάζετε για τον φετινό χειμώνα;

Ε.Σ: Αυτό τον καιρό δουλεύουμε τη διασκευή σε βιβλίο του τελευταίου μας θεατρικού «Τα μεγάλα Ψέματα του μικρού Ερμή», που θα συνεχίσει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο της Βιβλιοθήκης του Μεγάρου Μουσικής. Παράλληλα, ετοιμάζουμε μια νέα περιπέτεια για τον κύριο Κιχ που θα ανέβει, από Οκτώβρη, στο Θέατρο του Ελληνικού Κόσμου στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.