Τριάντα τρία και πιο ευτυχισμένη από ποτέ!

Ίσως και ο άντρας μου να μη τους είπε λεπτομέρειες για την ηλικία μου, αφού το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να μου κάνει έκπληξη. Και περιέργως πάντα τα καταφέρνει. Πώς γίνεται κάθε φορά στα γενέθλιά μου να εκπλήσσομαι με την είσοδο της τούρτας και το τραγουδάκι «να ζήσεις Δεσποινούλα και χρόνια πολλά...», αυτό δεν το έχω καταλάβει!

Άραγε υπάρχει γυναίκα που δεν φοβάται το χρόνο που περνάει; Δε μπορεί... Ακόμη και η πιο όμορφη και νέα που δεν έχει ανασφάλειες και προβλήματα αυτοπεποίθησης, κάποια στιγμή στη ζωή της σκέφτηκε ότι γερνάει σιγά σιγά.

Θυμάμαι που ήμουν μικρή και θύμωνα όταν με αποκαλούσαν «μικρούλα». «Εγώ είμαι μεγάλη!», ανταπαντούσα με ύφος μικρομέγαλου που μόνο γέλιο προκαλούσα στους άλλους παρά φόβο. Να, σαν την κόρη μου την Έλενα που είναι τρεισήμισι και λέει σε όλους ότι είναι πέντε χρονών όταν τη ρωτούν για την ηλικία της. Το πιο αστείο απ' όλα είναι ότι την κολλητή της φίλη την λένε κι αυτή Έλενα αλλά είναι ένα χρόνο μεγαλύτερη και για να μη τις μπερδεύουμε τις φωνάζουμε «Μεγάλη Έλενα» και «Μικρή Έλενα».

Η δικιά μου λοιπόν, η «μικρή», γίνεται έξαλλη κάθε φορά που το ακούει και πάντα προσπαθώ να της εξηγήσω το ίδιο, αλλά μάταια: «Μωρό μου, είναι πολύ ωραίο που είσαι ακόμη μικρούλα. Μη βιάζεσαι να μεγαλώσεις! Θα δεις που θα έρθει μια μέρα που δε θα θες να μεγαλώσεις άλλο!». «Εγώ θα πίνω κάθε πρωί το γάλα μου για να γίνω μεγάλη! Ακούς μαμά;», μου λέει κορδώνοντας το ανάστημά της περπατώντας στις μύτες των ποδιών της.

Διαβάστε περισσότερα στο queen.gr