Δημήτρης Σβαρτς: Ο γνωστός στυλίστας μας καθηλώνει-Μιλάει αποκλειστικά για το bullying που είχε υποστεί ως παιδί
Ο Δημήτρης Σβαρτς, εκτός από ταλαντούχος στυλίστας είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες τις οποίες κουβαλάει από τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Η οικογένειά του ήταν για εκείνον τα πάντα. Το καταφύγιό του. Μπορεί όταν ενηλικιώθηκε να έκανε τα όνειρά του πραγματικότητα, μιας και από μικρός γοητευόταν από το χώρο της τέχνης και της μόδας, ωστόσο η ζωή του δεν ήταν ρόδινη πάντα. Στην τρυφερή ηλικία των 8 ετών δέχθηκε bullying από τους συμμαθητές του στο δημοτικό σχολείο όπου πήγαινε. Μέχρι τώρα το θυμάται σαν να ήταν χθες. Τα λόγια του συγκινούν. Αγγίζουν καρδιές και με την σειρά του στέλνει το δικό του μήνυμα σε όλα τα παιδιά που έχουν δεχθεί ενδοσχολική βία αλλά και στους γονείς τους.
Από τη Μαρκέλλα Σαράιχα
1. Ήσουν μόλις 8 ετών. Θέλω να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να θυμηθείς την πρώτη στιγμή που δέχθηκες ενδοσχολική βία από τους συμμαθητές σου.
Μου άρεσε να ζωγραφίζω. Δε μου άρεσαν τα βίαια παιχνίδια που έπαιζαν οι συμμαθητές μου και μου ζητούσαν να συμμετέχω σε αυτά. Το παιχνίδι που αγαπούσα πολύ και το έβρισκα πολύ διασκεδαστικό με τον πατέρα μου τα Σαββατοκύριακα ήταν η ζωγραφική με τέμπερες και κάρβουνο. Ο πατέρας μου είχε τελειώσει την Σχολή Καλών Τεχνών κι έτσι από μικρός είχα άλλη οπτική γωνία για τα πράγματα. Τώρα όσον αφορά στο σχολείο, επειδή είχα παραπάνω κιλά, ήμουν πολύ ψηλός για την ηλικία μου και δεν έπαιζα για παράδειγμα ποδόσφαιρο, όλοι οι υπόλοιποι (συμμαθητές μου) με χλεύαζαν.
2. Θυμάσαι να μου πεις κάποιες εκφράσεις που άκουσες από τους συμμαθητές σου και μέχρι τώρα ηχούν στα αυτιά σου;
Οι εκφράσεις που μου έλεγαν ήταν κυρίως για τα κιλά μου. Με φώναζαν ''παλιόχοντρε'', πετούσαν πάνω μου παγωτά και χυμούς. Περνούσα πολύ άσχημα. Φοβόμουν να βγω από το σπίτι και να ψωνίσω κάτι. Μάλιστα στη γειτονιά στην οποία διατηρώ ακόμη και σήμερα ένα από τα σπίτια μου, δεν πηγαίνω συχνά γιατί μου θυμίζουν τις οδυνηρές αναμνήσεις που είχα από το σχολείο.
3. Πόσο καιρό διήρκεσε ο εκφοβισμός από τους νταήδες του σχολείου σου;
Δυστυχώς πολλά χρόνια και δεν ήταν μόνο από τους νταήδες του σχολείου. Μέχρι τα 15 μου, δέχθηκα απίστευτο bullying κι από συγγενικά πρόσωπα, όπως οι αδελφές της ίδιας μου της μητέρας αλλά και από τα παιδιά τους.
4. Στη μητέρα σου είχες μιλήσει ποτέ για τον εκφοβισμό που δέχθηκες τόσο στο σχολείο όσο και μέσα στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον;
Υπήρχαν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ήταν κέρβερος με τους ξένους και δεν με προστάτεψε καθόλου όσον αφορά στο κομμάτι της ευρύτερης οικογένειας.
5. Της μίλησες ποτέ για ποιο λόγο το έκανε αυτό;
Θεωρούσε ότι όλα ήταν ένα αστείο. Δυστυχώς όμως πολύ σκληρό για την παιδική μου ψυχή. Κάποιοι από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον με την πάροδο του χρόνου μου ζήτησαν συγνώμη για αυτά που μου έκαναν ή είπαν όταν ήμουν παιδί. Κάποιοι άλλοι ποτέ. Θυμάμαι ότι τα ξαδέλφια με τους θείους μου στα σπίτια τους στην αυλή, είχαν ένα χάρτινο σπιτάκι που χωρούσε όλους εκτός από μένα. Δεν μου επέτρεπαν να μπω μέσα σε αυτό όσο ευγενικά κι αν το ζητούσα κι όταν έφευγαν βόλτες με τα ποδήλατα έμπαινα μέσα για να δω πώς είναι κι έκλαιγα μόνος μου.
6. Το επάγγελμα που επέλεξες και ήταν στα φώτα της δημοσιότητας, είχε σχέση με το bullying που δέχθηκες μικρός;
Όχι ήταν επιλογή μου. έκανα αυτό που αγαπούσα με συμβουλή του πατέρα μου. Ότι στη ζωή σου θα κάνεις ότι σου δίνει χαρά.
7. Στο γυμνάσιο είχες δεχθεί bullying;
Ναι από την ίδια ομάδα παιδιών. Όμως το χειρότερο το δέχθηκα από γυναίκα. Αμφισβήτησε την σεξουαλική μου ταυτότητα και η τιμωρία της ήταν να αποβληθεί από το σχολείο για 5 ημέρες, χωρίς φυσικά να το ζητήσω εγώ. Το άκουσε καθηγήτρια η οποία με την σειρά της την πήγε στο γυμνασιάρχη. Εννοείται βέβαια ότι οι συμμαθητές για την αποβολή, τα έβαλαν μαζί μου. Όταν όμως στο Λύκειο άλλαξα σχολείο, ήταν σα να πήγα σε ένα μαγικό κόσμο. Στο 1ο Λύκειο Ζωγράφου τα παιδιά με αγκάλιασαν και μου έδειξαν αγάπη.
8. Τι μήνυμα στέλνεις στα παιδιά που δέχθηκαν και δέχονται bullying αλλά και στους γονείς τους.
Από την πρώτη στιγμή που θα λεχθεί κάτι και θα τους κάνει να αισθανθούν περίεργα, άβολα να το πουν κατευθείαν στους γονείς τους και οι γονείς να αγαπάνε τα παιδιά τους ακριβώς για αυτό που είναι. Γιατί ένα παιδί είναι μία αγνή ψυχή σαν ένα λευκό χαρτί.