Κατοικίδια μέσα σε οικογένεια: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζουμε-Από τον κτηνίατρο του Mothersblog

Δεν είχα ποτέ ζώο στη ζωή μου, αλλά πάντα μου άρεσε να φροντίζω όσο μπορώ τα αδέσποτα, και κυρίως τα γατάκια. «Περάστε», μου λέει μία ευγενική φωνή η οποία ακούγεται στο βάθος της πόρτας. Στάθης Συμεωνίδης. Ο πιο γνωστός κι αγαπητός κτηνίατρος της Καβάλας, δέχθηκε να μου παραχωρήσει συνέντευξή χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήθελα να μεταφέρω ερωτήσεις αναγνωστριών μας εδώ στο mothersblog.gr για τα κατοικίδια και τα αδέσποτα μέσα στην οικογένεια.

Από τη Μαρκέλλα Σαράιχα

1. Γάτα ή σκύλος σε μία οικογένεια;

Το όλο ζήτημα στην επιλογή του ζώου είναι θέμα των γονέων. Τώρα, ο σκύλος και η γάτα, είναι τα ζώα τα οποία είναι πιο επικοινωνιακά από ότι ένα ψάρι, ένα χάμστερ ή ένα πουλάκι και για ένα παιδί το οποίο είναι από 2-6 χρονών ο σκύλος είναι πολύ καλύτερη επιλογή. Καταρχήν το εξοικειώνει με το ζώο, μπαίνει σε μία διαδικασία να σκέφτεται αν έφαγε, αν πίνει το νερό του, αρχίζει προβληματίζεται για πράγματα. Οι γάτες θέλουν λίγο περισσότερη προσοχή γιατί είναι μεν κι αυτές πολύ επικοινωνιακές, χαδιάρες κτλ αλλά δεν προσαρμόζονται πολύ στις επιθυμίες των παιδιών. Ένας πιτσιρικάς για παράδειγμα, αντιμετωπίζει τον σκύλο συνήθως σα ζωντανό παιχνίδι κι εκεί πέρα επεμβαίνουν οι γονείς βέβαια, για να του δείξουν ότι δεν είναι παιχνίδι τα ζώα είναι ζωντανοί οργανισμοί που πονάνε, έχουν αισθήματα κτλ. Οι γάτες λοιπόν έχουν το πρόβλημα πως αν ο πιτσιρικάς προσπαθήσει να τις πάρει και να τις μετακινήσει κάπου αλλού, μπορεί να αντιδράσουν και να γρατζουνήσουν. Γιατί δε θέλουν να μετακινηθούν εκείνη την ώρα. Ενώ ο σκύλος ακολουθεί. Ας πούμε ο γιος μου, τώρα αυτό που κάνει τις τελευταίες δύο μέρες είναι που πιάνει τον σκύλο από του λουρί του και λέει «Πούσι έλα να σε πάω στο μαξιλάρι» και τον ακολουθεί ο σκύλος. Μια γάτα δεν θα το έκανε ποτέ.

• Οπότε είναι καλό σε μικρές ηλικίες η γάτα να αποφεύγεται;

Καλό είναι να γίνεται μία επιλογή με μεγάλη προσοχή, παίζει ρόλο κι ο χαρακτήρας κι όλα τα σχετικά. Αν είναι ένα ζώο επιθετικό ή μας δημιουργήσει προβλήματα καλό είναι μην το πάρουμε. Για να μην έχουμε ατυχημάτα τα οποία θα δημιοργήσουν στα παιδιά αρνητική εντύπωση.

• Το παιδί με την τρίχα της γάτας έχει πρόβλημα;

Καμία. Γενικά αυτή η προκατάληψη εναντίον των ζώων, δεν έχει βάση. Είναι επειδή τα παιδιά τα προσέχουμε να είναι καθαρά, τους μαθαίνουν οι γονείς κανόνες υγιεινής, οπότε είναι πολύ εύκολο να μάθουμε σε ένα παιδί ότι χαιδεύοντας ένα ζώο, ένα αδέσποτο ας πούμε που δεν το ξέρουμε, μετά πάμε και πλένουμε τα χέρια μας, πριν καθήσουμε να φάμε. Αυτό είναι κάτι το οποίο διδάσκεται. Η κλασσική ατάκα της γιαγιάς, θα κολλήσει κάτι από τον σκύλο ή τη γάτα, αντιστρέφεται με το ότι τα παιδάκια κολλάνε πιο εύκολα πράγματα από τους ανθρώπους που καλοπροαίρετα οι άμεσοι συγγενείς τα αγκαλιάζουν και τα φιλάνε. Πηγαίνουν στον παιδικό σταθμό πατάνε το πόδι τους και την επόμενη στιγμή μπορεί να είναι άρρωστα. Ο σκύλος κι η γάτα δεν «προσφέρουν» κάτι τέτοιο. Και μάλιστα οι αμερικανοί έχουν αποδείξει ότι η επαφή της γάτας με παιδιά που έχουν άσθμα, μειώνει τις κρίσεις άσθματος, το οποίο είναι οξύμωρο. Το θέμα είναι στην Ελλάδα για να πείσουμε τον άλλον ότι το ζώο δεν είναι μια επικίνδυνη μονάδα, ένας εν δυνάμει κίνδυνος μέσα στο σπίτι, είναι πολύ δύσκολο. Έχουν συμβεί τραγικά περιστατικά με την έλευση ενός μωρού να φεύγει το ζώο. Ή να το παρατούν το ζώο, να το αφήνουν στην τύχη του. είναι μεγάλο πρόβλημα αυτό.

• Τι συμβαίνει τις περισσότερες φορές αν σε μία οικογένεια έρθει ένα μωρό;

Καταρχήν υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα. Ή θα υπάρχει το ζώο στο σπίτι όταν θα έρθει το παιδί ή αν είναι να μπει ζώο στο σπίτι αρχίζει το παιδί και το ζητάει, που σημαίνει γίνεται 5-6 ετών. Σπάνια όταν έρχεται ένα παιδί θέλουν οι γονείς να πάρουν παράλληλα κι ένα ζώο. Θα πρέπει να είναι γονείς που ήταν πάντα ζωόφιλοι, είχαν ζώα που για τον Α και Β λόγο δεν υπάρχουν μαζί τους, και με την έλευση του παιδιού αρχίζουν και σκέφτονται, μήπως πάρουν κι ένα ζώο μαζί και να μεγαλώσουν μαζί. Έχουν όλοι αυτοί την ωραία εικόνα των ταινιών,, τα παιδιά με τα σκυλιά που παίζουν κτλ.

• Εσείς τι συμβουλεύετε λοιπόν στους γονείς από τη μεριά σας;

Εγώ αυτό προσωπικά που πάντα ρωτάω είναι ποιος θέλει το σκύλο, τη γάτα ή το πουλί. Αν η απάντηση είναι το παιδί, τους λέω να μην το πάρουν. Ειμαι πολύ ξεκάθαρος σε αυτό το κομμάτι. Γιατί η στατιστική λέει ότι ένα ζώο το οποίο έρχεται κατόπιν επιθυμίας ενός παιδιού, καταλήγει σε ένα ποσοστό 70% στα χέρια της μαμάς, σπανιότερα του μπαμπά. Οπότε θεωρώ ότι για να μπει ένα ζώο στο σπίτι, πρέπει να είναι απόφαση των γονέων.

• Σκυλί ράτσας ή αδέσποτο;

Τα σκυλιά ράτσας έχουν το πλεονέκτημα εντός εισαγωγικών ότι ξέρεις τι παίρνεις. Πχ. Λυκόσκυλο. Ξέρουμε ότι θα γίνει 35 κιλά. ξέρω ότι πρέπει να έχω ένα σπίτι 200 τετραγωνικά ή σπίτι με αυλή, πρέπει να το βγάζω βόλτα. Για ένα αδέσποτο, δεν έχουμε την προδιαγραφή αυτή από την αρχή. Φροντίζοντάς το, όμως σιγά σιγά μπορούμε να καταλάβουμε πού θα κινηθεί ως ενήλικο ζώο. Σε πόσα κιλά θα βγει. Επειδή το έχουν σώσει, ποτέ δεν λένε ότι δεν μας κάνει. Αν το πούνε όμως, δε θα το αφήσουν ποτέ αδέσποτο, ψάχνουν πρώτα κάποιο σπίτι με κάποιον που να θέλει και μετά το δίνουν.

Στάθης Συμεωνίδης-κτηνίατρος