Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής-΄Ενα μαρτύριο δίχως τέλος

Σύμφωνα με μια νέα έκθεση που δημοσιεύθηκε με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μηδενικής Ανοχής στην Κλειτοριδεκτομή, τα κορίτσια από 14 ετών και κάτω, αντιπροσωπεύουν 44 εκατομμύρια από όσους έχουν συνολικά υποστεί κλειτοριδεκτομή, με την υψηλότερη επικράτηση της πρακτικής σε αυτές τις ηλικίες, να είναι στην Γκάμπια (56%), τη Μαυριτανία (54%) και την Ινδονησία, όπου περίπου το ήμισυ των κοριτσιών ηλικίας 11 ετών και κάτω, έχουν υποστεί την πρακτική. Οι χώρες με την υψηλότερη επικράτηση ανάμεσα σε κορίτσια και γυναίκες ηλικίας 15 έως 49 ετών είναι η Σομαλία (98%), η Γουινέα (97%) και το Τζιμπουτί (93%). Στις περισσότερες από αυτές τις χώρες, η πλειοψηφία των κοριτσιών υπέστη κλειτοριδεκτομή, πριν γιορτάσουν τα πέμπτα γενέθλιά τους.

Η παγκόσμια εικόνα στην έκθεση για τον ακρωτηριασμό των Γυναικείων Γεννητικών Οργάνων, περιλαμβάνει σχεδόν 70 εκατομμύρια περισσότερα κορίτσια και γυναίκες απ’ ότι το 2014. Αυτό προκύπτει από την αύξηση του πληθυσμού σε ορισμένες χώρες και τα εθνικά αντιπροσωπευτικά δεδομένα που συλλέγονται από την κυβέρνηση της Ινδονησίας. Καθώς όλο και περισσότερα στοιχεία για την έκταση της κλειτοριδεκτομής γίνονται διαθέσιμα, η εκτίμηση του συνολικού αριθμού των κοριτσιών και των γυναικών που έχουν υποστεί αυτή την πρακτική, αυξάνεται. Το 2016, 30 χώρες έχουν πλέον εθνικά αντιπροσωπευτικά στοιχεία σχετικά με την πρακτική.

Τα ποσοστά της κλειτοριδεκτομής μεταξύ των κοριτσιών ηλικίας 15-19 ετών έχουν μειωθεί (κατά 41% στη Λιβερία, 31% στη Μπουρκίνα Φάσο, 30% στην Κένυα και 27% στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών). Από το 2008, πάνω από 15.000 κοινότητες και μικρές περιοχές σε 20 χώρες έχουν δηλώσει δημόσια ότι εγκαταλείπουν της πρακτική του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 2.000 κοινοτήτων την περσινή χρονιά. Πέντε χώρες έχουν θεσπίσει εθνική νομοθεσία που ποινικοποιεί αυτή την πρακτική.

Τα δεδομένα δείχνουν επίσης ευρεία αποδοκιμασία της πρακτικής, καθώς η πλειοψηφία των ανθρώπων σε χώρες όπου υπάρχουν στοιχεία για την κλειτοριδεκτομή, πιστεύουν ότι πρέπει να τελειώσει. Αυτό περιλαμβάνει σχεδόν τα δύο τρίτα των αγοριών και των ανδρών.

Αλλά το συνολικό ποσοστό της προόδου δεν είναι αρκετό για να συμβαδίσει με την αύξηση του πληθυσμού. Αν οι σημερινές τάσεις συνεχιστούν ο αριθμός των κοριτσιών και των γυναικών που υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων θα αυξηθεί σημαντικά κατά τα επόμενα 15 χρόνια.

Μία από τις πρώτες γυναίκες που γνωστοποίησε το φοβερό αυτό μαρτύριο της κλειτοριδεκτομής ήταν η Waris Dirie, μέσα από το βιβλίο της «Το Λουλούδι της Ερήμου», το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το 2011 με τον ίδιο τίτλο.

«Πήγαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή, ανάμεσα σε θάμνους. Η μητέρα μου κάθισε σε ένα βράχο και μου έδωσε να δαγκώσω μια ρίζα δέντρου. Η τσιγγάνα έχωσε τα δάχτυλά της σ’ ένα ταγάρι που φορούσε κι έβγαλε μια σπασμένη λεπίδα ξυραφιού. Έφτυσε πάνω της και την σκούπισε στη ποδιά της. Αφού την καθάρισε, μου έδεσε τα μάτια με ένα μαντήλι για να μη βλέπω. Το επόμενο πράγμα που ένοιωσα ήταν να κόβουν τη σάρκα μου.. Άκουσα τον πνιχτό ήχο της λεπίδας που πριόνιζε πέρα-δώθε το δέρμα μου. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και να τραντάζομαι ανεξέλεγκτα. Προσευχήθηκα να τελειώσει γρήγορα. Κι έτσι έγινε, γιατί λιποθύμησα», γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο της η Waris Dirie.

Της έραψαν το αιδοίο με τσουκνίδες αφήνοντας τρύπα μεγέθους κεφαλιού καρφίτσας μόνο για τις καθημερινές της ανάγκες. Όπως έχει πει και η ίδια, πολλές φορές ήταν δύσκολο να ουρήσει και ακόμα πιο δύσκολο όταν είχε έμμηνο ρύση.

Η Waris δεν ήταν η μόνη ούτε φυσικά και η τελευταία γυναίκα που έχει υποστεί τον ατιμωτικό αυτόν ακρωτηριασμό και όπως τονίζεται σε έκθεση της UNICEF, «κάθε μέρα υφίστανται τον ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων 6.000 κορίτσια περίπου. Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια μας;»