«Απεχθάνομαι τις παγκόσμιες ημέρες»
Αυτός ο τίτλος μπήκε για να σας τραβήξω την προσοχή. Στην πραγματικότητα δεν απεχθάνομαι τις παγκόσμιες ημέρες, απεχθάνομαι να πρέπει να υπάρχουν οι παγκόσμιες ημέρες.
Γράφει η Δέσποινα Γαβριήλ
Αυτό που κανονικά θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους κάθε μέρα, χρειαζόμαστε μια μέρα επετείου για να μας ευαισθητοποιεί και να μας ενημερώνει για το εκάστοτε κοινωνικό θέμα.
Σαν δημοσιογράφος είχα πάντα αυτό το δίλημμα. «Γιατί σήμερα ειδικά μας θυμηθήκατε» μου έλεγαν από τα κέντρα απεξάρτησης ναρκωτικών όταν ζητούσαμε συνεντεύξεις στις 26 Ιουνίου, «όλες τις άλλες μέρες δεν εξαθλιώνονται και αργοπεθαίνουν νέοι άνθρωποι από την μάστιγα;
Τι κάνετε σαν δημοσιογράφοι τις υπόλοιπες 364 ημέρες τον χρόνο για το θέμα π.χ. της κακοποίησης παιδιών ή γυναικών; Προβάλλετε το θέμα μόνο όταν συμβεί ένα συνταρακτικό περιστατικό, που σοκάρει το πανελλήνιο για να «πουλήσετε» σελιδοπροβολές;
Που είναι τα άρθρα σας που θα ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη και θα αφυπνίσουν συνειδήσεις, βοηθώντας τον άνθρωπο στην καθημερινότητά του, δίνοντάς του πραγματική διέξοδο; Μήπως η μοναδική σας αναφορά είναι μια χωρίς βάθος κάλυψη των τρομακτικών περιστατικών, καταπατώντας τις περισσότερες φορές προσωπικά δεδομένα;
Ναι στην πλειονότητα έτσι συμβαίνει, το κοινό – το βλέπουμε από τα δεδομένα επισκεψιμότητας -αρέσκεται να βλέπει μέσα από την κλειδαρότρυπα, να παρατηρεί τα γεγονότα λες και δεν τον αφορούν, λες και δεν θα χτυπήσουν ποτέ την πόρτα του και συμβαίνουν μόνο στους άλλους, και εμείς απλά το ικανοποιούμε.
Οι παγκόσμιες ημέρες γίνονται αφορμή για να μιλήσουμε όλοι για το θέμα που 364 ημέρες δεν μιλάμε για αυτό. Δεν είναι ο,τι καλύτερο αλλά είναι ένα μικρό όπλο ενάντια στην άγνοια και πρέπει να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα κατά της βίας των γυναικών που είναι παντού γύρω μας από την παιδική μας ηλικία.
Η βία – σωματική και ψυχολογική, η κακοποίηση,η εξευτελιστική μεταχείριση έχουν απόλυτη ανάγκη από την σιωπή, την ντροπή, την μη αποδοχή και την υποτίμηση του προβλήματος για να κυριαρχήσουν.
Όταν οι γυναίκες μιλούν, αποκαλύπτουν την κατάστασή τους, καταφέρνουν ένα καίριο πλήγμα στον θύτη και σπάνε τον φαύλο κύκλο και τον εγκλωβισμό σε καταστροφικές σχέσεις.
Για εσάς που θεωρείτε ότι το θέμα της βίας εναντίον των γυναικών δεν σας αφορά, σκεφτήκατε ποτέ ότι δεν χρειάζεται να σας χτυπούν για να είστε θύματα βίας;
Ο κυρίαρχος σε μια σχέση που καταδυναστεύει, ελέγχει πλήρως, διατάζει, εκφοβίζει, τιμωρεί, εξασκεί βία. Ο θύτης που κάνει τα πάντα προκειμένου το θύμα του να νιώσει άσχημα με τον εαυτό του, ανεπαρκές και ελλιπές, εξασκεί βία. Χρησιμοποιεί τις προσβολές και τους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς μπροστά σε τρίτους για να επιβληθεί και να καταστρέψει την αυτοπεποίθηση καθιστώντας το θύμα του εντελώς αδύναμο. Αν κάποιος πιστεύει για τον εαυτό του ότι δεν αξίζει, οι πιθανότητες να φύγει από την σχέση είναι ελάχιστες. Και γίνονται ακόμα μικρότερες μετά από την πρόσκαιρη συγχώρεση και αγάπη που ζητά ο θύτης, μέχρι την επόμενη ψυχολογική κακοποίηση.
Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Μήπως αφορά πολύ περισσότερες γυναίκες από αυτές που φανταζόμαστε; Μήπως υπήρξαμε μάρτυρες τέτοιων περιστατικών στο φιλικό μας περιβάλλον και το θεωρήσαμε προσωπική τους υπόθεση; Μήπως εγκλωβιστήκαμε κατά καιρούς και εμείς σε τέτοιες σχέσεις; Μήπως δεν κάνατε όσα έπρεπε όταν ο γιός σας έδειχνε παρόμοια συμπεριφορά αλλά το θεωρήσατε φυσιολογικό και πρόσκαιρο; Μήπως η βία ξεκινά από την παιδική ηλικία;
Δείτε ένα καταπληκτικό video από την Αυστραλία που παροτρύνει τους γονείς να γαλουχήσουν τα παιδιά τους ενάντια στην βία
{youtube}wjBfU-bfGII{/youtube}
Εξηγώντας το σκοπό της καμπάνιας, η κυβέρνηση έγραψε:
«Ως γονείς και ως πρότυπα των νέων, επιθυμούμε το καλύτερο για τα παιδιά. Επιθυμούμε να έχουν θετικές εμπειρίες, υγιείς σχέσεις και ευκαιρίες στη γνώση. Επιθυμούμε να αντιληφθούν τι είναι σωστό και τι λάθος. Επιθυμούμε να σέβονται τους άλλους και τους εαυτούς τους. Κάνουμε το καλύτερο για να δώσουμε το καλό παράδειγμα αλλά πολλές φορές χωρίς να το θέλουμε μπορεί να πούμε πράγματα που δικαιολογούν μια ασεβή νεανική συμπεριφορά.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε τον κύκλο της βίας. Δεν οδηγούν όλες οι ασεβείς συμπεριφορές προς τις γυναίκες σε βία. Αλλά όλες οι μορφές βίας κατά των γυναικών ξεκινούν με ασεβή συμπεριφορά. Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε να σταματήσει η βία στην εκκίνησή της.»