Ανατροπή στις διαδικασίες υιοθεσίας στην Ελλάδα -Τι αλλάζει στο όριο ηλικίας των θετών γονιών

Σύμφωνα με το άρθρο 1543 του Αστικού Κώδικα «Αυτός που υιοθετεί ανήλικο πρέπει να είναι ικανός για δικαιοπραξία, να έχει συμπληρώσει τα τριάντα χρόνια του και να μην έχει υπερβεί τα εξήντα». Επίσης, το πρώτο εδάφιο του άρθρου 1544 του Αστικού Κώδικα , ορίζει: «Αυτός που υιοθετεί ανήλικο πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τον υιοθετούμενο τουλάχιστον κατά δεκαοκτώ, αλλά όχι και περισσότερο από πενήντα χρόνια. Ο περιορισμός της ηλικίας δεν ισχύει για εκείνον από τους συζύγους που επιθυμεί να υιοθετήσει τέκνο που υιοθετείται ή που έχει ήδη υιοθετηθεί από το σύζυγό του.»

Σκοπός του νομοθέτη με τους ως άνω ηλικιακούς και χρονικούς περιορισμούς των άρθρων 1543 και 1544 του Αστικού Κώδικα, είναι να διασφαλίσει την ωριμότητα και την ευρωστία, ψυχική και σωματική του υιοθετούντος, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο το συμφέρον του υιοθετούμενου για τη σωστή και υγιή ανατροφή του.

Δικαστική απόφαση αλλάζει τα δεδομένα

Ωστόσο, ανατροπή στις διαδικασίες υιοθεσίας στην Ελλάδα φέρνει πρόσφατη δικαστική απόφαση περιφερειακού Πρωτοδικείου, σύμφωνα με την οποία επετράπη σε γυναίκα 54 ετών να υιοθετήσει παιδί που γεννήθηκε πέρυσι, παρ' ότι ο νόμος αναφέρει ότι η διαφορά ηλικίας δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 50 χρόνια.

Συγκεκριμένα, στην υπόθεση αυτή, μια 54χρονη γυναίκα θέλησε να υιοθετήσει το παιδί που είχε αποκτήσει ο σύζυγός της από τον παράνομο δεσμό του με νεαρή Βουλγάρα. Η νεαρή αφού γέννησε, παρέδωσε το παιδί στον πατέρα του, με την αιτιολογία πως δεν μπορεί να το αναθρέψει, ενώ έδωσε και την συγκατάθεσή της για την υιοθεσία. Έτσι, το δικαστήριο, σύμφωνα με το σκεπτικό του, αποφάσισε πως το συμφέρον του παιδιού δικαιολογεί την υπέρβαση της ηλικιακής διαφοράς.

Στο σκεπτικό της ίδιας απόφασης ορίζεται ότι «Το ενδιαφέρον για τον θεσμό της υιοθεσίας έχει επικεντρωθεί στο συμφέρον του υιοθετούμενου ανήλικου παιδιού και στην παροχή σε αυτό της δυνατότητας να μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον με ανάπτυξη σχέσεων στοργής και αφοσίωσης, με σωστή ηθική και πνευματική διαπαιδαγώγηση, με ομαλή εξέλιξη της προσωπικότητάς του».

Εν κατακλείδι, πρέπει να τονιστεί από τον γράφοντα ότι με μία πρόχειρη ερμηνεία του νόμου, το περιοριστικό όριο ηλικίας που έχει τεθεί από το νομοθέτη, τέθηκε για λόγους κοινωνικούς και ηθικούς. Παρά δε ταύτα, το ως άνω Δικαστήριο ανέτρεξε και βασίστηκε στις διεθνείς ισχύουσες συμβάσεις, προκειμένου να προσπεράσει το ως άνω περιοριστικό ηλικιακό όριο, ενώ η ενδιαφέρουσα αυτή απόφαση θα αποτελέσει απόφαση – σταθμό για την ελληνική νομολογία και τα ελληνικά Δικαστήρια.

Δημήτριος Ν. Αυλωνίτης
Δικηγόρος, LL.B.
κιν. 6972205516
e-mail: info@avlonitislaw.gr
http://www.avlonitislaw.gr