Οι μικροί μας ήρωες: Ένα αφιέρωμα στα παιδιά της ακριτικής Ελλάδας

Δεν αντέχω, λοιπόν, να βλέπω ότι εν έτει 2017, υπάρχουν ακόμη παιδιά που αδικούνται, παιδιά στα οποία δεν δίνονται οι ευκαιρίες να «ανοίξουν» τα φτερά τους επειδή, για παράδειγμα, δεν έχουν την οικονομική άνεση ή διότι πολύ απλά, δεν μεγάλωσαν σε κάποιο αστικό κέντρο.

Τα γεωγραφικά χάσματα παραμένουν μεγάλα και δημιουργούν ανισότητες σε πολλούς τομείς, όπως εκείνον της εκπαίδευσης. Ναι, η εκπαιδευτική πραγματικότητα στα απομακρυσμένα νησιά και τις επαρχίες της Ελλάδας διαφέρει πολύ από εκείνη που προσφέρεται στις μεγαλουπόλεις. Δεν είναι κάτι κρυφό, απλά δεν ακούμε και δεν μαθαίνουμε πολλά για αυτούς τους μαθητές και κάπως έτσι «ξεχνάμε» τους ίδιους και τις ανάγκες τους. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι έστω και ένας μαθητής, μπορεί να κάνει τη διαφορά για αυτό και αξίζει όλη την προσοχή και τη φροντίδα μας.

Αυτά τα παιδιά δεν είναι συνηθισμένα, είναι «μικροί ήρωες»

Αυτά, τα παιδιά, λοιπόν, που ζουν στις μακρινές αυτές περιοχές είναι οι πραγματικοί «μικροί ήρωες» των ημερών μας, σκέφτηκα όταν πριν από λίγες ημέρες παρακολούθησα στον Φάρο του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή 50 παιδιών της ακριτικής Ελλάδας. Τους λέμε μικρούς, αλλά είναι πιο μεγάλοι από εμάς και σε καμιά περίπτωση δεν είναι συνηθισμένοι. Η ζωή τους διαφέρει πολύ από εκείνη των παιδιών που ζουν στην Αθήνα. Ναι, τα παιδιά αυτά έχουν την ευκαιρία να έρχονται κάθε μέρα σε επαφή με τη Φύση, ωστόσο, στερούνται ευκαιριών που σίγουρα θα αποδεικνύονταν πολύτιμες για τη ζωή τους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, μαθητές και εκπαιδευτικοί, θέλουν να κάνουν την αλλαγή, αλλά δεν διαθέτουν τους κατάλληλους πόρους. Πιστεύουν, όμως, σε μια ιδέα, στην ιδέα ότι αν θέλεις κάτι πολύ και προσπαθείς σκληρά για αυτό, τότε με κάποιον τρόπο -και ίσως λίγη βοήθεια- μπορείς να το πετύχεις! Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η βοήθεια ήρθε με το πρόγραμμα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης «Μικροί Ήρωες» της Stoiximan που βοήθησε τα παιδιά να δουν και να μάθουν πράγματα καινούρια για εκείνα.

Κάπως έτσι, «Οι Μικροί Ήρωες Ταξιδεύουν» έγιναν ντοκιμαντέρ και συγκίνησαν όλους εμάς που το παρακολουθήσαμε στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Γιατί; Ίσως διότι μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι σε αυτή τη ζωή δεν πρέπει να έχουμε τίποτε ως δεδομένο, ή επειδή πολύ απλά μας θύμισαν την αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας. Εμείς καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας; Γιατί, λοιπόν, να μην έχουν κι εκείνα την ευκαιρία να το κάνουν;

Από την ακριτική Ελλάδα στην Αθήνα

Μαθητές και εκπαιδευτικοί από την Κάσο, το Τρανόβαλτο, τους Αρκιούς, την Ηρακλειά και την Ανάφη, ταξίδεψαν στην Αθήνα και είδαν από κοντά μέρη και αξιοθέατα τα οποία, μέχρι σήμερα, είχαν δει μόνο στην τηλεόραση ή τα βιβλία τους. Από την Ακρόπολη και το Μουσείο της μέχρι το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, την Τεχνόπολη και το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών. Τα παιδιά έπαιξαν, έμαθαν, κοινωνικοποιήθηκαν και είδαν πώς είναι η ζωή σε μια μεγάλη πόλη και όπως αποδείχθηκε, το είχαν μεγάλη ανάγκη.

Επειδή, όμως, «μικροί ήρωες» υπάρχουν πολλοί, το πρόγραμμα θα έχει και δεύτερο μέρος και θα δώσει σε πολλά ακόμη παιδιά δυσπρόσιτων περιοχών της ορεινής Ελλάδας τη δυνατότητα να ανοίξουν τους «ορίζοντές τους!

Αυτοί οι «μικροί ήρωες» με κάνουν να χαμογελώ, αυτοί οι εκπαιδευτικοί -που προσφέρουν καθημερινά ό,τι μπορούν- με κάνουν να αισιοδοξώ και αυτά τα προγράμματα μου θυμίζουν ότι στην Ελλάδα του σήμερα, γίνονται ακόμη πράγματα με πολλή αγάπη!