Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε πριν επισκεφθείτε το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ομίλου ΟΤΕ

Κι όμως το μουσείο μπορεί να δώσει αξέχαστες εμπειρίες μάθησης, να διεγείρει τη φαντασία, να εισαγάγει σε άγνωστους κόσμους και αντικείμενα ένα παιδί και το πιο σημαντικό; Να προσφέρει ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια και στιγμές. Στιγμές ανάμνησης που το παιδί θα κουβαλά για πάντα μέσα του.

Αυτό θέλω και εγώ να προσφέρω στην κόρη μου. Υπέροχες αναμνήσεις, φροντίδας και αγάπης. Κάπως έτσι και με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, την πήρα από το χέρι και πήγαμε στο Μουσείο Τηλεπικοινωνιών του ομίλου ΟΤΕ.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το ΜΤ, ανακηρύχθηκε Τιμώμενο Μουσείο του 2018 για την Ελλάδα, από το Ελληνικό Τμήμα του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM), που απονέμει την τιμητική αυτή διάκριση κάθε χρόνο, στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε επισκεφθεί ξανά το συγκεκριμένο μουσείο πριν από αρκετά χρόνια και όταν η Νικόλ ήταν 4 ετών. Τώρα πια, 4 χρόνια μετά είδε πολλά περισσότερα πράγματα, κατάλαβε πολλά περισσότερα και το πιο σημαντικό, θυμάται αρκετά από όλα όσα είδαμε μαζί.

Δεν σας κρύβω ότι εντυπωσιάστηκα και εγώ η ίδια. Η περιήγησή μας ξεκίνησε από την αρχαιότητα. Σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο μάθαμε για την Πυρσεία, ένα σύστημα πυρσών, που έκαναν οπτική αναμετάδοση σημάτων και για τα Δίκτυα των Φρυκτωριών (αυτό εντυπωσίασε περισσότερο από όλα τη Νικόλ). Αν αναρωτιέστε τι είναι τα δίκτυα των φρυκτωριών θα σας πω πως με αυτό τον τρόπο κατάφερε μέσα σε ένα βράδυ να μεταδώσει ο Αγαμέμνονας (και σύμφωνα με τον Αισχύλο) το μήνυμα ότι έπεσε η Τροία, σε απόσταση 550 χιλιομέτρων. Εντυπωσιακό έτσι;

Εκεί μάθαμε και για τον υδραυλικό τηλέγραφο του Αινεία του Τακτικού. Απλά και μόνο η λέξη «μαγεία» μπορεί να χαρακτηρίσει αυτόν τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο. Το χώρο όπου ένα παιδί (αλλά και ένας ενήλικας) μαθαίνει πώς επικοινωνούσαν οι αρχαίοι Έλληνες και πώς μετέφεραν τα μηνύματά τους τότε που δεν υπήρχε η τεχνολογία (σας έχω αρκετές φωτογραφίες στη gallery παρακάτω).

Μετά την αρχαιότητα και την έναρξη του ταξιδιού μας, μεταφερθήκαμε σε μια αίθουσα όπου είδαμε για πρώτη φορά μορσικούς τηλέγραφους, μάθαμε για τα σήματα μορς και για την ιστορία της ανάπτυξης του τηλεγραφικού δικτύου στη χώρα μας, είδαμε πομπούς του Μαρκόνι, χειριστήρια, όργανα και ότι άλλο συνέβαλλε στη διάδοση της τηλεγραφίας.

Μέσα από τα σπάνια, πρωτότυπα και συλλεκτικά τηλεγραφήματα που μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε από κοντά, δημιουργήθηκαν πολλά ερωτήματα στο μικρό μυαλουδάκι της κόρης μου, που προσπαθούσα να δώσω απάντηση σε ό,τι με ρωτούσε ώστε να διεγείρω τη φαντασία της και κάνοντάς τη να φανταστεί, πώς γινόταν η επικοινωνία εκείνη την εποχή. Δεν σας κρύβω ότι της φάνηκε αδιανόητο να μην υπάρχει κινητό εκείνη την εποχή αλλά και συνάμα εντυπωσιακό.

Δεν μπορώ απλά να περιγράψω τον ενθουσιασμό της. Ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα σε τάμπλετ, ίντερνετ και τεχνολογία, να δείχνει τόση δίψα για να μάθει «τι γινόταν τα παλιά χρόνια».

Είδε τα πρώτα τηλέφωνα, το πρώτο ποδήλατο που χρησιμοποίησαν οι ταχυδρόμοι για να μεταφέρουν τα τηλεγραφήματα και μια πλούσια συλλογή φωτογραφιών που περιλαμβάνει αρχειακό υλικό της ιστορίας του ΟΤΕ και ένα ξεχωριστό αρχείο με «τηλεφωτογραφίες».

Μακάρι να μπορούσα να περιγράψω τη λάμψη των ματιών της όση ώρα έβλεπε πράγματα που μέχρι πριν δεν είχε δει ποτέ ξανά.

Μεταξύ άλλων και πέρα από την ιστορία της τηλεγραφίας και της ιστορία της τηλεπικοινωνίας, μέσω της τεχνολογίας ΑR και μέσω VR, πραγματοποιήσαμε μια 360ο εικονική περιήγηση στο πλοίο «Θαλής ο Μιλήσιος», το πρώτο καλωδιακό πλοίο του Ομίλου ΟΤΕ, που τοποθετούσε (πόντιζε) υποβρύχια καλώδια προκειμένου να συνδεθούν τηλεπικοινωνιακά η ηπειρωτική με τη νησιωτική Ελλάδα, καθώς επίσης η Ευρώπη με την Ασία και την Αφρική.

Η επίσκεψή μας τελείωσε με το διαδραστικό εργαστήρι που εκείνη την ώρα διεξαγόταν στο ΜΤ. Ζητήθηκε από τη Νικόλ, με τη βοήθεια του τάμπλετ, να βρει εικόνες από όποιο μουσείο ήθελε, να τις εκτυπώσει και να φτιάξει το δικό της μοναδικό έργο. Η Νικόλ εκτύπωσε κοσμήματα από το Μουσείο του Λούβρου και ένα τηλέφωνο από το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών. Με τη βοήθεια κόλλας και άλλων υλικών έφτιαξε τη δική της κατασκευή που κυριολεκτικά την ενθουσίασε.

Όση ώρα η Νικόλ έφτιαχνε τη δημιουργία της, εγώ εκμεταλλεύτηκα το γεγονός του πάνω ορόφου και έμαθα πώς «έμπλεκε» στο παρελθόν η μία γραμμή με την άλλη, την ιστορία του «πάρτε το 0» καθώς και το πόσο δύσκολη ήταν η δουλειά μιας τηλεφωνήτριας.

Τέλος μπήκα στην αίθουσα όπου βρίσκονται οι πρώτες τηλεοπτικές κάμερες του 1965 και το πρώτο τηλεοπτικό στούντιο.

Αν λοιπόν θέλετε κι εσείς τα παιδιά σας να νιώσουν ωραία, να γίνουν πιο έξυπνα και να διεγείρετε τη φαντασία τους δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών. Θα περάσετε χρόνο μαζί με τα παιδιά σας και θα γίνετε «οδηγός» τους σε αυτό το ταξίδι και σε αυτή τη νέα εμπειρία που θα ζήσουν.

Δείτε τις δικές μου φωτογραφίες παρακάτω. Θα βρείτε παλιές τηλεφωνικές συσκευές, παλιούς τηλεφωνικούς θαλάμους, τα κέρματα που χρησιμοποιούσαν παλιά για να πάρουν τηλέφωνο και όλα όσα είδα με τη μικρή μου. ΄

Εμπιστευθείτε με και δεν θα χάσετε. Είναι μια εμπειρία όχι μόνο για τα παιδιά σας αλλά και για εσάς τους ίδιους. Θα ανακαλύψετε πράγματα που μέχρι πριν δεν γνωρίζατε!