Ωχ Θεέ μου! Μεγαλώνει... μεγαλώνει γρήγορα το παιδί μου
Πώς περνάει ο καιρός τόσο γρήγορα; Δεν γίνεται να σταματήσει; Έστω και για λίγο;
Είναι 9! Κάποιοι θα πουν είναι ένα αρκετά «μεγάλο» παιδί κάποιοι άλλοι θα πουν ότι είναι «μωρό» ακόμη! Εγώ θα συμφωνήσω πάντως με όσους θα πουν ότι είναι «μωρό» ακόμη!
Το μωρό μου! Εκείνο το μικρό πλασματάκι που κράτησα στην αγκαλιά μου πριν 9 χρόνια. Το πλάσμα που προσπαθούσε να ανοίξει τα μικροσκοπικά του ματάκια για να με δει. Να αναγνωρίσει στο θολό πρόσωπο που αντίκριζε, τη γυναίκα που του μιλούσε όλους τους μήνες που σιγά-σιγά μεγάλωνε.
Κάθε μέρα που περνά διαπιστώνω ότι η κόρη μου μεγαλώνει. Μεγαλώνει γρήγορα και εγώ δεν το αντιλαμβάνομαι. Δεν κατάλαβα πώς από μωρό έγινε κοριτσάκι και από κοριτσάκι πια γίνεται μια μικρή δεσποινιδούλα.
Έχει τον πρώτο λόγο στο τι θα φορέσει, «βγάζει» γλώσσα, αντιμιλάει, τσατίζεται με το παραμικρό, όλα της φταίνε και η αντίδραση που βγάζει τους τελευταίους μήνες, είναι άνευ προηγουμένου.
«Προεφηβεία», μου λέει η ενδοκρινολόγος. «Προεφηβεία», μου λέει η παιδίατρος. «Προεφηβεία», σκέφτομαι και εγώ, που αδυνατώ να πιστέψω πώς πέρασαν όλα αυτά τα 9 χρόνια.
Τώρα δηλαδή τι; Θα σταματήσουν οι αγκαλιές; Θα σταματήσουν όλα εκείνα τα πρωινά γαργαλητά που της κάνω για να ξυπνήσει; Θα σταματήσουν τα δημόσια φιλιά στο στόμα; (ναι, είμαι από τις μαμάδες που φιλούν στο στόμα τα παιδιά τους - σταυρώστε με-), θα σταματήσουν οι τρέλες που με έκαναν και εμένα να νιώθω για λίγο ξανά παιδί;
Ήδη σταμάτησαν τα τραγούδια στο δρόμο με ένα «Σταμάτα μαμά μας ακούνε!!!!!!!». Τι εννοεί μας ακούνε; Αυτό δεν είχε πλάκα; Να τραγουδάμε τα αγαπημένα της τραγούδια φωναχτά στο δρόμο; Μάλλον μόνο για εμένα είχε πλάκα αυτό μέχρι χθες, καθώς η Νικόλ μου το «έκοψε»! Δεν θέλει να τραγουδάμε στο δρόμο.
Επίσης δεν θέλει να αστειεύομαι με τους φίλους της!!! «Έλα ρε μαμά... Δεν είσαι στην ηλικία μας!!!» ή «Φύγε ρε μαμά!!! Εσύ δεν ξέρεις!» και άλλα τέτοια που εμμέσως πλην σαφώς μου περνούν το μήνυμα ότι πρέπει πια να σταματήσω τις σαχλαμάρες που έκανα για να διασκεδάζει εκείνη και οι φίλες της.
Τώρα πια δεν είμαι κουλ μαμά!!! Κάθε άλλο! Είναι πιο κουλ εκείνη και η παρέα της! Άκου τώρα! Εγώ δεν είμαι κουλ; Εγώ; Που γεννήθηκα το 1984 και είμαι μια μοντέρνα μαμά; Που πρώτα σκέφτομαι τι έκανα εγώ στην ηλικία της και μετά μιλάω; Εγώ; Που δεν συμπεριφέρομαι όπως οι κλασικές μαμάδες.
Τι άλλο θα ζήσω η μάνα Θεέ μου; Τι; Δεν θέλω να σκέφτομαι τις μέρες που θα χρειαστεί να κάνει την πρώτη της αποτρίχωση ή τις μέρες που θα έρθει η πρώτη έμμηνος ρύση!