Μυστικά για να μεγαλώσετε ένα ευτυχισμένο και γεμάτο αυτοπεποίθηση αγόρι

Καλλιεργήστε μία ισχυρή σχέση με τους γιους σας

Μοιραστείτε όλα όσα θαυμάζετε και αγαπάτε σε εκείνους μαζί τους. Να είστε όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένοι και μοιραστείτε πραγματικές ιστορίες που αποκαλύπτουν πόσο ξεχωριστά είναι τα παιδιά σας. Είναι ένας τρόπος που από τη μία δείχνει πόσο τα εκτιμάτε και από την άλλη σας φέρνει και πιο κοντά. Βρίσκετε κοινά ενδιαφέροντα και μαθαίνετε τις πραγματικές ανάγκες τους. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα, τα στερεότυπα θέλουν τους γιους να μην βασίζονται και τόσο στους γονείς, είναι σημαντικό οι γονείς να είναι διαθέσιμοι και να διατηρούν έντονο ενδιαφέρον για τη ζωή των αγοριών τους.

Ενθαρρύνετε τη συναισθηματική έκφραση

Η συναισθηματική ευαισθητοποίηση και εκφραστικότητα αναπτύσσονται μέσα από τις σχέσεις. Τα αγόρια μπορούν να μοιράζονται τα συναισθήματά τους μόνο όταν νιώθουν άνετα και ελεύθερα και σε περιβάλλον που δεν θα ντραπούν ή δεν θα κριθούν για αυτό το μοίρασμα. Τότε μάλιστα, βλέπουμε πως λαχταρούν να πουν τις ιστορίες τους. Στην αρχή, τα συναισθήματά τους μπορεί να είναι ωμά και δυσφορικά, ακόμη και θυμωμένα, απευθυνόμενα στους γονείς. Σταδιακά όμως, στη σχέση με έναν άνευ όρων στοργικό γονέα, τα αγόρια ανακαλύπτουν πώς μπορούν να παραμείνουν συνδεδεμένα ακόμα και όταν τα συναισθήματά τους δεν είναι και τόσο αποδεκτά.

Η ικανότητα να ακούσετε τι νιώθουν χρειάζεται εξάσκηση, καθώς ναι μεν είναι απλή αλλά και προκλητική ταυτόχρονα κάποιες φορές. Το γονεϊκό άγχος μπορεί να σας κάνει απρόσεκτους, ευερέθιστους και συναισθηματικά αντιδραστικούς όταν οι γιοι συμπεριφέρονται αδικαιολόγητα. Αποτέλεσμα να χάνετε την ευκαιρία να ανακαλύψετε τι κρύβεται πίσω από αυτή την θυμωμένη συμπεριφορά.

Για να αναπτύξετε την ικανότητα ακρόασης, πρώτα θα μάθετε να σιωπάτε στους εσωτερικούς σας μονόλογους και να εκπέμπετε προσοχή, ζεστασιά και ενδιαφέρον. Όταν ένας γονέας επικεντρωθεί στο παιδί του, απλά μπορεί να ενδιαφερθεί γι αυτό που ο γιος του κάνει χωρίς να τον αποκόψει αλλά με τη δική του παρουσία να «είναι εκεί». Σε μία βόλτα με το αυτοκίνητο, βρείτε μια ερώτηση που εκφράζει γνήσια περιέργεια για το τραγούδι που ακούει για παράδειγμα, την ταινία που του άρεσε ή το παιχνίδι της ομάδας του. Το θέμα δεν είναι να εξηγήσει ο γιος κάτι που δεν έχετε καταλάβει αλλά να νιώσει πως έχει την αμέριστη προσοχή και το ενδιαφέρον σας με έναν πολύ ευχάριστο τρόπο μιλώντας για πράγματα που τον ενδιαφέρουν!

Επίσης και εσείς θα δείτε πως σταδιακά, θα είστε όλο και περισσότερο συγκεντρωμένοι και δεν θα αποσπάται η προσοχή σας τόσο εύκολα. Και καθώς τα αγόρια θα απολαμβάνουν ως θετική εμπειρία την προσοχή σας, τόσο περισσότερο θα παραμένουν πιο ανοιχτά συναισθηματικά και συνδεδεμένα, χωρίς να χάσουν την επαφή με την καρδιά τους και αυτό που τους λέει!

ΠΡΟΣΟΧΗ: Την ώρα που ο γιος σας μοιράζεται τα συναισθήματά του δεν θα αρχίσετε να του δίνετε συμβουλές αλλά απλά θα τον ακούτε. Διαφορετικά, του δείχνετε πως δεν σας νοιάζει αυτό που νιώθει αλλά αυτό που πρέπει να κάνει και τότε «κλείνουμε» την έκφραση του συναισθηματικού του κόσμου, καθώς του περνάτε το μήνυμα ότι δεν σέβεστε το συναίσθημά του!

Ενθαρρύνετε τον πειραματισμό με τα όρια και τους κανόνες

Οι αγοροπαρέες συχνά πειραματίζονται με τα όρια και τους κανόνες ώστε να δουν μέχρι που μπορούν να φτάσουν, μέχρι «που τους παίρνει!». Αρκετές φορές έχουν τη τάση να πιέζουν ή να κακομεταχειρίζονται πιο αδύναμα αγόρια ή κορίτσια για να εκτονώσουν πιθανά καταπιεσμένα συναισθήματά τους. Αν ο γονιός δεν διαχειριστεί σωστά την εκδραμάτιση και την εκτόνωση του γιου όταν συμβαίνει, τότε και ο γιος θα δυσκολευτεί να μάθει να συγκρατεί τον εαυτό του.

Όταν οι γονείς θέτουν ένα όριο, είναι ένας τρόπος να επικοινωνήσουν στο γιο τους πως τον θεωρούν ικανό να διαχειριστεί αυτό που τον πονάει και να συμπεριφερθεί κατάλληλα. Χωρίς συνειδητή επίγνωση, χωρίς δηλαδή να καταλαβαίνουν τους λόγους που το επιδιώκουν, τα αγόρια περιμένουν από το γονιό να είναι σταθερός απέναντι στις προκλητικές τους συμπεριφορές, με τρόπους όμως που δεν θέτουν σε κίνδυνο και δεν αποδυναμώνουν τη σχέση τους ή την αίσθηση αποδοχής τους. Για να επιτευχθεί η σωστή ισορροπία, οι γονείς χρειάζεται να ασκήσουν μία μη αντιδραστική μορφή εξουσίας στους γιους.

Τα όρια πρέπει πάντα να προέρχονται από μια προσεκτική εξέταση της κατάστασης και την προθυμία να ακουστεί οτιδήποτε ενοχλεί και αναστατώνει το γιο, προκαλώντας παράλογη συμπεριφορά. Οι γονεϊκές αντιδράσεις που πηγάζουν μέσα από ένταση και αναστάτωση συνήθως δημιουργούν και ενισχύουν λάθος αντιδράσεις και από το γιο.

Ενθαρρύνετε σταδιακά την προώθηση της αυτονομίας

Θεωρούμε ένα άτομο πως έχει υγιή ανάπτυξη, όταν είναι ώριμο ψυχοσυναισθηματικά, όταν δηλαδή έχει καταφέρει να αυτονομηθεί σύμφωνα με την ηλικία του. Γι αυτό ακριβώς, οι γονείς χρειάζεται να βοηθήσουν το γιο τους να αναλάβει τις ευθύνες του αλλά και να δοκιμάσει τον εαυτό του μέσα από το χώρο που θα του αφήνουν, ώστε να μπορέσει να ανεξαρτητοποιηθεί και να αυτονομηθεί. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται να κάνει και λάθη μέσα από τα οποία θα μάθει. Οι γονείς θα στέκονται δίπλα του ως καλοί προπονητές που θα του τονώσουν την αυτοπεποίθηση και θα απορροφήσουν τα πιθανά συναισθήματα απογοήτευσης και ματαίωσης που μπορεί να νιώσει, μέσα από τη διαχείρισή τους.

Η αυτονομία αναδύεται στην πραγματικότητα στις σχέσεις και όχι από την απομάκρυνση ή την απόσυρση και την αποφυγή ή την εξάρτηση. Το πώς οι ικανοί γονείς καταφέρνουν να παραμείνουν συνδεδεμένοι με τους γιους τους και να είναι ειλικρινείς μαζί τους σχετικά με σημαντικές αξίες και οικογενειακές ανάγκες μπορεί να είναι η απόλυτη δοκιμασία της ικανότητάς τους να υποστηρίζουν την ανεξαρτησία των γιων τους.

Ενώ ο συμβιβασμός και η διαπραγμάτευση είναι πάντοτε απαραίτητες σε οποιαδήποτε σχέση, οι φαινομενικές συγκρούσεις εξατμίζονται συχνά όταν ενθαρρύνεται ο σεβασμός, η στάση και η απελευθέρωση έντονων συναισθημάτων. Πιθανότατα να υπάρχει πάντα λύση σε κάθε σύγκρουση μόλις απομακρυνθούν τα οδυνηρά συναισθήματα.

Για να επιτύχουν μια υγιή ισορροπία μεταξύ της διατήρησης της σύνδεσης και της υποστήριξης της επιθυμίας του γιου τους να απλώσει τα φτερά του, οι γονείς συνήθως πρέπει να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η δική τους ανάγκη για αυτονομία στην δική τους τότε οικογένεια - και πώς αυτές οι εμπειρίες σχετίζονται με τον γιο τους.

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας