Γιατί το παιδί μου δεν ψηλώνει; Τι μπορεί να φταίει;

Το ύψος του, το βάρος, η περίμετρος των σημείων του σώματος του και πολλά ακόμη! Έχετε παρατηρήσει πως το παιδί σας δεν παίρνει ύψος;

Διαβάστε, σύμφωνα με τους ειδικούς του Iatronet, σε τι μπορεί να οφείλεται!
Στοιχεία απαραίτητα για την εκτίμηση του τελικού αναστήματος είναι :
- Tο ιστορικό του παιδιού
- Tο ανάστημα τον γονέων
- H κλινική εξέταση
- O προσδιορισμός της σκελετικής ωρίμανσης, η οστική ηλικία.

Πρέπει να τονιστεί πως στις περισσότερες περιπτώσεις το κοντό ανάστημα είναι απόκλιση του φυσιολογικού και δεν οφείλεται σε κάποιο υποκείμενο παθολογικό αίτιο. Αυτές οι περιπτώσεις είναι φυσιολογικές παραλλαγές κοντού αναστήματος και εμπίπτουν σε δύο ομάδες παιδιών:

- Παιδιά με ιδιοπαθή καθυστέρηση της ανάπτυξης και της ενήβωσης. Συνήθως στις περιπτώσεις αυτές εντοπίζεται ανάλογο ιστορικό αναπτυξιακής πορείας στο οικογενειακό ιστορικό του παιδιού. Η αντιμετώπιση των περιπτώσεων αυτών καθορίζεται από τα προβλήματα ψυχοκοινωνικής προσαρμογής που αντιμετωπίζει το παιδί. Τέτοιοι τρόποι αντιμετώπισης είναι είτε η αναμονή της εφηβείας ή φαρμακευτική πρόκληση αυτής.
- Παιδιά με περιορισμένο γενετικά χαμηλό ανάστημα ή όπως χαρακτηρίζεται « φυσιολογικά κοντά παιδιά».

Στις περιπτώσεις αυτές δεν διαπιστώνεται βιολογική διαταραχή στα επίπεδα της αυξητικής ορμόνης και των αυξητικών παραγόντων. Η αντιμετώπιση των «φυσιολογικών κοντών παιδιών» περιορίζεται στην ψυχολογική τους υποστήριξη.
Είναι προφανές ότι το παθολογικό χαμηλό ανάστημα πρέπει να αναγνωρίζεται έγκαιρα και αξιόπιστα για να είναι δυνατή η πρόγνωση και να εφαρμόζεται η θεραπευτική παρέμβαση άμεσα.

Άρα το κοντό ανάστημα ενός παιδιού δεν είναι νόσος αλλά :
- σύμπτωμα που μπορεί να αποτελεί παραλλαγή της φυσιολογικής ανάπτυξης ή
- κλινική έκφραση υποκείμενης παθολογικής οντότητας.

Τις περισσότερες φορές το ιστορικό, η κλινική εξέταση και προσδιορισμός της οστικής ηλικίας είναι αυτά που κατευθύνουν τη διάγνωση ενώ το αίτιο μπορεί να εντοπισθεί με ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις. Τέλος, η θεραπευτική παρέμβαση δεν πρέπει να επηρεάζεται από τους συναισθηματισμούς των γονέων αλλά να γίνεται με γνώμονα την υγεία, την ψυχοκοινωνική προσαρμογή και την ποιότητα ζωής των μικρών ασθενών.