Η επίδραση της τηλεόρασης στην γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού

Παλαιότερα ο χώρος που μπορούσε να ασκηθεί η γλωσσική ικανότητα του παιδιού ήταν η οικογένεια.

Πίστευαν δηλαδή, ότι όσο πιο πολύ οι γονείς μιλούσαν στο παιδί, του διάβαζαν ιστορίες, το άκουγαν να μιλάει, το διόρθωναν , τόσο περισσότερες πιθανότητες είχε να μάθει να χρησιμοποιεί τη γλώσσα.

Σήμερα όμως υπάρχουν γονείς που πιστεύουν ότι τα προγράμματα της «εκπαιδευτικής τηλεόρασης» μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους περισσότερα ερεθίσματα για διανοητική ανάπτυξη απ’ ότι τα οι ίδιοι.

Ωστόσο, επειδή αυξάνουν οι μαρτυρίες περί του αντιθέτου, έγιναν πειράματα σε παιδιά προσχολικής ηλικίας από τα οποία διαπιστώθηκε ότι , ακόμα κι εάν ευχαριστιούνται από τις παιδικές εκπομπές, ακόμα κι αν είναι αφοσιωμένα σε ό,τι βλέπουν κατανοούν ελάχιστα όσων συμβαίνουν στην οθόνη , γεγονός που επιβεβαιώνεται και από μαρτυρίες γονέων.

Η γλωσσολόγος Maurice Merleau – Ponty, ύστερα από έρευνες και μελέτες σχετικά με την ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας , γράφει: « Υπάρχει μια χρονική περίοδος κατά την οποία το παιδί είναι περισσότερο ευαίσθητο ως προς τη γλώσσα και μαθαίνει αποτελεσματικότερα. Αν στην περίοδο αυτή δε βρεθεί σε ένα περιβάλλον με ανθρώπους να μιλάνε, δεν θα μπορέσει ποτέ να μιλήσει με την ευκολία που μιλούν όσοι έμαθαν τη γλώσσα στην κρίσιμη ηλικία» (από το βιβλίο «Επιτέλους, γονείς, ακούστε μας!» της Σταματίας Αργυροπούλου – Λέντζου, εκδόσεις Σαββάλας).

Όσο πιο πολλές είναι οι ευκαιρίες για έκφραση, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να γίνει η γλώσσα σύνθετη και να αναπτυχθεί η ικανότητα της λεκτικής του σκέψης. Σε αντίθετη περίπτωση , υπάρχει πιθανότητα ορισμένα κέντρα του λόγου να μην αναπτυχθούν ή να μείνουν υποανάπτυκτα, καθώς περνάει η κρίσιμη ηλικία για το παιδί.

Καθώς βομβαρδίζεται από την τηλεόραση με εικόνες και λέξεις , αδυνατεί να τις επεξεργαστεί, να σχηματίσει δικές του σκέψεις και να εκφράσει τα δικά του συναισθήματα , αδρανοποιεί τον εγκέφαλό του και καθιερώνει μια μορφή λειτουργίας του με εμφανή τη μη λεκτική έκφραση.

Γι΄αυτό ακριβώς έχει ανάγκη από ενεργητικότητα και διανοητική δραστηριότητα.